Stefan Pachnowski
Stefan Pachnowski w latach 30. XX w. | |
Data i miejsce urodzenia | 30 czerwca 1892 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 1 lutego 1943 |
Zawód, zajęcie | prawnik, urzędnik |
Odznaczenia | |
Stefan Pachnowski (ur. 30 czerwca 1892 w Piaskach k. Kutna, zm. 1 lutego 1943 w Auschwitz) – polski prawnik, działacz samorządowy i społeczny, prezydent Włocławka.
Życiorys
Syn Antoniego i Magdaleny. W 1912 ukończył szkołę handlową w Łodzi, w 1925 wydział prawa na Uniwersytecie Józefa Piłsudskiego oraz w 1928 kursy samorządowe w Warszawie.
W latach 1916–1918 należał do Polskiej Organizacji Wojskowej w Kutnie. 11 listopada 1918 brał udział w przejmowaniu władzy w Kutnie od Niemców, został wybrany zastępcą starosty Stanisława Chrzanowskiego[1]. W latach 1926–1933 sprawował funkcję prezydenta Włocławka, początkowo jako zarządca komisaryczny, potem z wyboru. W czasie prezydentury zmagał się z problemami straży pożarnej, w tamtych czasach bardzo niestabilnej, oraz bezrobociem poszerzającym się w tamtych latach. Był przewodniczącym Komitetu Budowy Kujawskiej Elektrowni Okręgowej we Włocławku. W latach 1927–1935 członek Związku Miast Polskich, od 1927 zasiadał w Zarządzie i Komitecie Wykonawczym Związku.
W latach 30. XX w. był także dyrektorem wojewódzkiego biura Funduszu Pracy w Nowogródku, członkiem zarządu Związku Synarchicznego, współorganizatorem Polskiej Partii Radykalnej, współzałożycielem i redaktorem „Nowych Dróg” i „Nakazu Dnia”. Współpracował z „Kurierem Porannym”, w którym publikował artykuły. Wszedł także do zarządu Polskiej Wytwórni Filmowej EOS sp. z o.o.[2]
Transportem 18 listopada 1942 przewieziony z Warszawy do obozu koncentracyjnego Auschwitz[3], gdzie 1 lutego 1943 zginął.
Od 21 kwietnia 1920 mąż Zofii z Piórkowskich, z którą miał córkę Hannę, zamężną Wałkówską (1921–2013), profesora filologii orientalnych we Wrocławiu, i syna Andrzej (1926–1944), żołnierza Armii Krajowej, poległego w powstaniu warszawskim.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1928)[4]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1937)[5]
Przypisy
- ↑ Przejęcie władzy od okupantów w Kutnie. „Wiadomości Urzędowe dla powiatu Kutnowskiego i Gostyńskiego”. Rok I (nr 1), s. 1, 16 listopada 1918. Kutno. [dostęp 2021-06-20].
- ↑ Polski Petersburg, www.polskipetersburg.pl [dostęp 2021-06-20] .
- ↑ Transport 18.11.1942 Warschau, www.tenhumbergreinhard.de [dostęp 2021-06-20] .
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 631 „za zasługi na polu pracy organizacji i uporządkowania samorządu miejskiego”.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi w zakresie pomocy i opieki nad bezrobotnymi”.
Bibliografia
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1939, s. 227. [dostęp 2021-06-20].
- Z rewolucyjnych tradycji Włocławka (Czesław Perlikowski, Czesław Kozłowski, Bronisław Kapłan).
- Jerzy Kubiatowski, Stefan Pachnowski, [w:] Polski Słownik Biograficzny, tom XXIV, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1979, s. 756–758.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Stefan Pachnowski, prezydent Włocławka w latach 30.