Stefan Putowski
| Data i miejsce urodzenia | 20 sierpnia 1903 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 26 stycznia 1985 |
| Narodowość | polska |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
    | |
Stefan Bernard Putowski (ur. 20 sierpnia 1903 w Warszawie, zm. 26 stycznia 1985 tamże) – polski architekt i urbanista.
Życiorys
Urodził się 20 sierpnia 1903 w Warszawie, w rodzinie Romana (1868–1935) i Stefanii z Wyrzyków. W 1920 walczył jako ochotnik Wojska Polskiego (podporucznik rezerwy), ranny. W 1923 ukończył gimnazjum dla byłych wojskowych w Warszawie[1]. W 1933 ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Był jednym z autorów Generalnego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Warszawy i głównym projektantem planu zagospodarowania Doliny Wisły na terenie aglomeracji warszawskiej[2]. Wiele projektów wykonał z inż. arch. Tadeuszem Kaszubskim. Ich projekt łódzkiej Wolnej Wszechnicy Polskiej z 1937 zdobył III miejsce w konkursie architektonicznym.
Był głównym projektantem autorskiego zespołu „Wisła” z Biura Planowania Rozwoju Warszawy, który za projekt zagospodarowania 172 km doliny Wisły uzyskał w 1977 honorową nagrodę Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska „za wybitne osiągnięcia twórcze”[3].
Członek Oddziału Warszawskiego SARP, członek honorowy TUP (1979).
Mąż architektki Jadwigi Putowskiej (1904–1980).
Zmarł 26 stycznia 1985 w Warszawie. Spoczął na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 56-6-18)[4].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1964)
- Złoty Krzyż Zasługi (21 czerwca 1954)[5]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (15 marca 1955)[6]
- Złota Odznaka SARP (1972)
- Srebrna Odznaka SARP (1964)
Ważniejsze projekty
- Gmach Muzeum Ziemi Pomorskiej w Toruniu im. J. Piłsudskiego (1936) wspólnie z Tadeuszem Kaszubskim[7]
- Dom Związku Harcerstwa Polskiego przy ul. Łazienkowskiej 7 w Warszawie (1937) wspólnie z Tadeuszem Koszubskim[8]
- Wolna Wszechnica Polska w Łodzi (1937) wspólnie z Tadeuszem Kaszubskim[9]
- Kino Moskwa w Warszawie (1948) wspólnie z Kazimierzem Marczewskim[10]
- Dom Słowa Polskiego (1949) wspólnie z Kazimierzem Marczewskim
- Kino W-Z w Warszawie (1950) współprojektant z Kazimierzem Marczewskim i Marianem Piprekiem[11]
- Gmach główny SGH (1951–1955) na podstawie zmodyfikowanego projektu Jana Koszczyca Witkiewicza z 1924[12]
- Dom Kultury Petrochemii w Płocku (1975) wspólnie z Tadeuszem Zielińskim[13]
Przypisy
- ↑ a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 249. [dostęp 2021-09-20].
- ↑ Cyfrowe Mazowsze, magazyn Stolica nr. 14/1975
- ↑ Krystyna Krzyżakowa. Płynie Wisła płynie.... „Stolica”. Rok XXXIII, Nr 8 (1574), s. 2–3, 19 lutego 1978. Warszawa: Warszawskie Wyd. Prasowe RSW „Prasa-Książka-Ruch”. [dostęp 2021-09-20].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: FRANCISZEK WYRZYK, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2021-09-20].
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 95, poz. 1058 „10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie urbanistyki”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411 - Uchwała Rady Państwa z dnia 15 marca 1955 r. nr 0/403 - na wniosek Prezesa Komitetu do Spraw Urbanistyki i Architektury.
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa, Najważniejsze zabytki woj. kujawsko-pomorskie. [dostęp 2011-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-25)].
- ↑ Grzegorz Mika. W sercu Solca. „Skarpa Warszawska”, s. 18, październik 2018.
- ↑ Ludzie, którzy zbudowali Łódź s. 145
- ↑ „Moskwa”. Nowe kino warszawskie. „Stolica”. 32, s. 6, 1950.
- ↑ Wieżowce Warszawy, Kino W-z. [dostęp 2011-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-18)].
- ↑ Warszawa w budowie 2011, SGH
- ↑ Historia Teatru w Płocku