Stefan Rotarski

Stefan Rotarski
pułkownik dyplomowany łączności pułkownik dyplomowany łączności
Data i miejsce urodzenia

14 marca 1886
Rudzieniec

Data śmierci

31 lipca 1959

Przebieg służby
Lata służby

19141936
19391947

Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Poland badge.jpgPolskie Siły Zbrojne

Formacja

Orzełek legionowy.svg Legiony Polskie

Jednostki

3 Pułk Piechoty
Komenda Legionów Polskich
Naczelne Dowództwo WP
Sztab Generalny
10 Dywizja Piechoty

Stanowiska

dowódca oddziału telefonicznego
referent telefoniczny
oficer sztabu
dowódca piechoty dywizyjnej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Komandor Orderu Świętego Sawy Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych

Stefan Antoni Maciej Rotarski (ur. 14 marca 1886 w Rudzieńcu, zm. 31 lipca 1959) – pułkownik dyplomowany łączności inżynier Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 14 marca 1886[1] w rodzinie Józefa i Zofii z Gorazdowskich. W 1904 ukończył Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Od 1904 do 1908 odbył studia na Wydziale Budowy Maszyn Szkoły Politechnicznej we Lwowie, uzyskując tytuł inżyniera elektromechanika. Był czynnym członkiem Akademickiego Klubu Turystycznego we Lwowie[2]. Od 1909 do 1910 pracował na uczelni jako asystent. Został członkiem Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie[3]. Następnie został inżynierem miejskich zakładów elektrycznych we Lwowie w X klasie rangi[4].

Należał do Związku Strzeleckiego. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Został sekcyjnym w 4 kompanii III batalionu 1 pułku piechoty w składzie I Brygady. Od października 1915 do sierpnia 1916 był przydzielony do Oddziału Telefonicznego w I batalionie w składzie III Brygady. 11 października 1915 został mianowany chorążym, 18 sierpnia 1918 podporucznikiem. Następnie był oficerem Kompanii Telegraficznej Komendy Legionów Polskich i referentem telefonicznym w Komendzie Legionów Polskich. Od 15 kwietnia 1917 roku pełnił obowiązki komendanta Szkoły Oficerów Telefonicznych w Warszawie[5].

W Polskim Korpusie Posiłkowym był dowódcą Oddziału Telefonicznego. W 1917 wszedł w skład Rady Oficerskiej i Sądu Honorowego Legionów. Po bitwie pod Rarańczą został internowany 18 marca 1918 i był przetrzymywany w Wiedniu do 26 kwietnia 1918. Jako oficer byłego Polskiego Korpusu Posiłkowego reskryptem Rady Regencyjnej z 25 października 1918 roku został przydzielony do podległego jej Wojska Polskiego w randze porucznika[6].

Został zastępcą szefa Sekcji Elektrotechnicznej Departamentu Technicznego w Ministerstwie Spraw Wojskowych. W Wojsku Polskim został zweryfikowany w stopniu kapitana, następnie awansowany do stopnia majora w 1919. Następnie służył w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego: od grudnia 1918 w Oddziale II Służby Łączności, od 5 lutego 1919 był szefem sekcji Telefonii i Telegrafii, od 10 marca 1919 szefem Oddziału IIIa Służby Łączności SG Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego. Został oficerem SG. Od lutego 1920 kierował Szefostwem Służby Łączności (następca III Oddziału). 11 czerwca 1920 został awansowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920. Od końca marca 1920 krótkotrwale szef Łączności Polowej SG NDWP, od kwietnia do czerwca 1921 szef Wydziału Departamentu Technicznego MSWoj. Za udział w wojnie polsko-bolszewickiej otrzymał Order Virtuti Militari. W połowie 1921 odbył kurs we Francji, po czym został szefem Wydziału Wojsk Łączności Departamentu IV MSWoj., po czym do drugiej połowy 1922 był Wojskowym Komisarzem Łączności przy Oddziale IV SG. Ukończył II Kurs Doszkolenia od 3 listopada 1922 do 15 października 1923 w Wyższej Szkole Wojennej[7]. Został szefem Oddziału V SG i w kwietniu 1924 mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i zweryfikowany z lokatą 1. w korpusie oficerów łączności. W pierwszej połowie 1926 odbył kurs na dowódców pułków w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia. W tym roku został mianowany I oficerem sztabu inspektora armii gen. dyw. Aleksandra Osińskiego.

Od 27 stycznia 1930 do 18 października 1935 sprawował stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej 10 Dywizji Piechoty w garnizonie Łódź. W lutym 1930 został wybrany członkiem zarządu Łódzkiego Klubu Lotniczego, a 9 marca 1930 jego prezesem[8]. Pełnił funkcję prezesa Aeroklubu Łódzkiego. Od 28 października 1935 mianowany pomocnikiem dowódcy Okręgu Korpusu nr VI we Lwowie. Po przybyciu do Lwowa udał się na urlop zdrowotny, po czym na własną prośbę został przeniesiony w stan spoczynku 30 kwietnia 1936.

Zamieszkał w Warszawie przy ulicy Ludnej 6. W stolicy był prezesem Towarzystwa Wojskowo-Technicznego. W okresie II RP został osadnikiem wojskowym w osadzie Agatówka (gmina Hoszcza)[9].

Po wybuchu II wojny światowej 1939 podczas kampanii wrześniowej polecono mu organizację łączności w Ministerstwie Komunikacji. Z personelem tego urzędu ewakuował się do Rumunii. W listopadzie 1939 został komendantem obozu w Călimănești, a po przeniesieniu w grudniu w Târgoviște. W lutym 1940 przedostał się do Francji (jego następcą został płk dr Ludwik Ząbkowski). W ramach Polskich Sił Zbrojnych zasiadał w składzie Wojskowego Trybunału Orzekającego, kierował Wydziałem Studiów Ministerstwa Obrony Narodowej rządu polskiego na uchodźstwie w Londynie. Wykładał na II Wojennym Kursie Wyższej Szkoły Wojennej w Szkocji.

Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł 31 lipca 1959.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2016-01-13].
  2. Sprawozdanie roczne Akademickiego Klubu Turystycznego we Lwowie za rok 1910. Lwów: 1911, s. 18.
  3. Spis członków Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie według stanu z dnia 31 grudnia 1910. „Czasopismo Techniczne”, s. 30, Nr 24 z 25 grudnia 1910. 
  4. Rada Miasta Lwowa. „Gazeta Lwowska”, s. 5, Nr 256 z 8 listopada 1913. 
  5. Odprawy Komendy Legionów Polskich, Centralne Archiwum Wojskowe, sygn. I.120.1.295b, s. 286 [1].
  6. Dziennik Rozporządzeń Komisji Wojskowej, 1918, R. 1, nr 1, Warszawa 1918, s. 4.
  7. „Dziennik Personalny MSWojsk” 1923, 27 września, nr 63.
  8. Łódź przed najdonioślejszym wydarzeniem sportowym. Organizacja Klubu Lotniczego. „Hasło Łódzkie”, s. 7, Nr 71 z 13 marca 1930. 
  9. Osadnicy wojskowi – lista kompletna. kresy.genealodzy.pl. s. 170. [dostęp 2015-04-10].
  10. Dekret Naczelnika Państwa L. 11314 V.M. Adj. Gen. z 1922 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 6, s. 227)
  11. M.P. z 1932 r. nr 140, poz. 172 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  12. a b c d e f g Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 631. [dostęp 2021-09-22].
  13. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet plk.svg
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Poland badge.jpg
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Orzełek legionowy.svg
Orzełek legionowy
SRB-SHS-YUG Orden Svetog Save Komandir BAR.svg
Baretka: Order Świętego Sawy – Komandor – Królestwo Serbii / Królestwo SHS / Królestwo Jugosławii.
GenInspWP.jpg
Autor: Gruzin, Licencja: CC BY-SA 4.0
Odznaka Generalnego Inspektoratu WP