Stefan Springer

Stefan Springer
pułkownik dyplomowany artylerii pułkownik dyplomowany artylerii
Data urodzenia

30 lipca 1891

Data i miejsce śmierci

8 kwietnia 1953
Gniezno

Przebieg służby
Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

9 Pułku Artylerii Ciężkiej
17 Pułk Artylerii Lekkiej
GO gen. Kruszewskiego

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku
dowódca pułku artylerii
dowódca artylerii GO

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi

Stefan Springer[1] (ur. 30 lipca 1891, zm. 8 kwietnia 1953 w Gnieźnie[2]) – pułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Do Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim formalnie został przyjęty dekretem Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej z 20 marca 1919 i mianowany porucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 września 1918.

9 września 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w artylerii, w „grupie byłej armii niemieckiej”[3]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w dowództwie artylerii 23 Dywizji Piechoty, pozostając w ewidencji 17 dywizjonu artylerii ciężkiej[4].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 241. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W 1923 pełnił służbę w 7 pułku artylerii ciężkiej w Poznaniu-Sołaczu[5]. W latach 1923–1925 był słuchaczem V Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 7 pułku artylerii ciężkiej[6]. Z dniem 1 października 1925, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony do Wyższej Szkoły Wojennej na stanowisko asystenta. 3 maja 1926 awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 32. lokatą w korpusie oficerów artylerii.

W latach 1928–1931 był wykładowcą w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie[7]. W 1932 pełnił służbę w 9 pułku artylerii ciężkiej w Siedlcach[8]. W kwietniu 1933 roku został przesunięty na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[9]. We wrześniu 1935 został przeniesiony do Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko szefa wydziału. Do 31 sierpnia 1939 dowodził 17 pułkiem artylerii lekkiej w Gnieźnie.

W kampanii wrześniowej był dowódcą artylerii Grupy Operacyjnej generała brygady Jana Kruszewskiego. 10 września 1939 znalazł się z folwarku Dzierżawka (8 km na południowy wschód od Krasnegostawu), gdzie przystąpił do organizowania zapory policyjnej na linii Biskupice–Krasnystaw–IzbicaZamość[10]. W czasie działań wojennych dostał się do niemieckiej niewoli, gdzie przebywał w oflagu II C Woldenberg[11].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 7 czerwca 1932 r., Nr 11, s. 188 sprostowano imię pułkownika z Stefan Józef na Stefan. Do 1932 pułkownik figurował w ewidencji wojskowej, jako Stefan Józef Springer.
  2. Ludwik Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, s. 351.
  3. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 15 września 1920 r., Nr 35, poz. 827.
  4. Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 320, 884.
  5. Rocznik oficerski 1923, s. 791, 818.
  6. Rocznik oficerski 1924, s. 710, 742, 1364.
  7. Rocznik oficerski 1928, s. 433, 456.
  8. Rocznik oficerski 1932, s. 180, 709.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 80.
  10. Ludwik Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, s. 170.
  11. Olesik 1988 ↓, s. 86, 140.
  12. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  13. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2033 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 40, poz. 1854, s. 1554)

Bibliografia

  • Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
  • Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r.
  • Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Warszawa: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
  • Jan Olesik: Oflag II C Woldenberg. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1988. ISBN 83-11-07518-2.

Media użyte na tej stronie

PL Epolet plk.svg
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Krzyż Walecznych (1920) 2r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.