Stefan Tarczyński

Stefan Tarczyński

Data i miejsce urodzenia	18 lipca 1919 Warszawa
Data i miejsce śmierci	24 marca 2002 Warszawa
prof. dr hab. nauk przyrodniczych
Specjalność: parazytologia weterynaryjna
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1956 Uniwersytet Warszawski
Habilitacja	1962
Profesura	1968 (ndzw.) 1976 (zw.)
Odznaczenia

Stefan Szymon Tarczyński (ur. 18 lipca 1919 w Warszawie, zm. 24 marca 2002 tamże^[1] w Warszawie) – polski lekarz weterynarii parazytolog, prof. dr. hab. Akademii Rolniczo-Technicznej (Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie), założyciel Wydziału Medycyny Weterynaryjnej, doctor honoris causa tej uczelni.

Życiorys

Grób Stefana Tarczyńskiego na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie

W 1937 ukończył I Miejskie Gimnazjum Męskie im. gen. Józefa Sowińskiego, w 1938 rozpoczął studia weterynaryjne, które przerwał wybuch II wojny światowej. W latach 1942–1943 pracował w Państwowym Zakładzie Higieny w Warszawie na Oddziale Tyfusu Plamistego, 20 października 1943 został aresztowany i uwięziony na Pawiaku. Zwolniono go 27 stycznia 1944. Po zakończeniu wojny kontynuował naukę na Uniwersytecie Warszawskim, ukończył je w 1950, w 1946–1951 był asystentem, a następnie starszym asystentem. Od 1952 do 1961 pracował naukowo w Katedrze Fizjologii Zwierząt i Higieny Weterynaryjnej, w Zakładzie Zoohigieny Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. W 1956 obronił doktorat i uzyskał stopień doktora nauk biologicznych. W 1961 Stefan Tarczyński przeniósł się do Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie przyjmując obowiązki kierownika Katedry Weterynarii, rok później uzyskał stopień doktora habilitowanego. W kwietniu 1963 otrzymał stanowisko docenta i nominację na kierownika Katedry Weterynarii. W 1967 obejmuje stanowisko kierownika Katedry Parazytologii i Chorób Inwazyjnych Wydziału Weterynaryjnego WSR w Olsztynie, od 1 września 1967 Stefan Tarczyński stanął na czele nowo powstałego Wydziału Medycyny Weterynaryjnej. W 1968 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1976 roku uzyskał stopień profesora zwyczajnego. Od 1969 do 1975 piastował funkcję prorektora WSR ds. dydaktyczno-wychowawczych^[2]. Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kw. 112P-I-1).

Instytut Pamięci Narodowej ustalił, że w okresie 1967–1975 Stefan Tarczyński pełnił rolę kontaktu operacyjnego kontrwywiadu Służb Bezpieczeństwa o pseudonimie „Turysta”^[3].

Publikacje naukowe

Stefan Tarczyński był autorem licznych prac naukowych i publikacji, m.in.^[4]:

• Robaki pasożytnicze i wywołane przez nie robaczyce świń (autor, 1959)
• Zarys parazytologii systematycznej (autor)
• Historia weterynarii i deontologia (współautor)
• Zarys historii polskiej weterynarii z podstawami deontologii (praca zbiorowa pod redakcją Stefana Tarczyńskiego)
• Pasożyty zewnętrzne: ich biologia oraz znaczenie dla zdrowia i gospodarki człowieka (autor)
• Pasożyty wewnętrzne ludzi i zwierząt (autor)
• Choroby bydła (współautor)

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski;
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski;
• Medal Komisji Edukacji Narodowej;
• Złota Odznaka Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika;
• Odznaka „Zasłużony dla Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych”;
• Medal Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych – Pro Scientia Veterinaria Polona;
• Medal Auctori Excellenti Libri ad Veterinarias Scientias Pertinentis;
• Medal im. Konstantego Janickiego – za zasługi dla Parazytologii.

Przypisy

Bibliografia

• Prof. zw. dr hab. Stefan Tarczyński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2012-08-20] .