Stefan Urbanowicz
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 4 lipca 1940 |
| Zawód, zajęcie | adwokat |
Stefan Urbanowicz (ur. w 1891 w Warszawie, zm. 4 lipca 1940 w Sachsenhausen (KL)) – adwokat, urzędnik państwowy, obrońca w procesie brzeskim.
Życiorys
Urodził się w 1891 w Warszawie jako syn Józefa i Anieli ze Strumfeldów[1]. Gimnazjum Chrzanowskiego ukończył w rodzinnym mieście, zaś studia prawnicze w Moskwie[2].
Był pracownikiem Biura Komisji Sejmowo-Konstytucyjnej Tymczasowej Rady Stanu[3].
W 1922 był dyrektorem Departamentu Bezpieczeństwa w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych[4]. Po zamachu na Prezydenta Gabriela Narutowicza cały departament został zdymisjonowany[5]. Na listę adwokatów wpisał się w 1923[2] i rozpoczął karierę jako adwokat. 6 września 1930 został członkiem Państwowej Komisji Wyborczej z ramienia Piasta przed wyborami parlamentarnymi w 1930[6][7]. Podczas procesu brzeskiego podjął się obrony Władysława Kiernika a także Wincentego Witosa[5]. Od kwietnia 1937 do czerwca 1938 był Dziekanem Warszawskiej Izby Adwokackiej (Rady Adwokackiej)[8][9]. W latach 1937-1938 był też redaktorem naczelnym pisma adwokatury polskiej „Palestry”[2]. Ponadto, był członkiem Komitetu Redakcyjnego czasopisma „Orzecznictwo Sądów Najwyższych w sprawach podatkowych i administracyjnych”[10]. Działał też w Stowarzyszeniu Prawników Polskich”[11]. Pisywał do „Palestry”[9]. Na początku wojny został aresztowany przez Gestapo, osadzony w Pawiaku, ostatecznie 3 maja 1940 wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen (KL), gdzie zmarł 4 lipca 1940[5][12].
Po przejściu na kalwinizm, rozwodzie z pierwszą żoną (w 1918) w 1921 w warszawskim kościele ewangelicko-reformowanym poślubił Anielę Urbanowicz z d. Reicher[1]. Mieli dwie córki[13].
Przypisy
- ↑ a b https://poczekalnia.genealodzy.pl/pliki/AP-Warszawa/USCWarszawa_JeszczeNieWAPW/0182_EwReformowane/EwRef_1921MZ/M/028-029.jpg
- ↑ a b c Informacja biograficzna na stronie „Palestry”. [dostęp 2014-02-06].
- ↑ Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 219.
- ↑ Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego nr 12 z 2009 s. 243. [dostęp 2014-02-06].
- ↑ a b c maszynopis autorstwa L. Sedlaczka pt. Ślady ludzi i historycznych wydarzeń w gminie Ożarów Mazowiecki. [dostęp 2014-02-06].
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 207, poz. 292.
- ↑ Skład państw. komisji wyborczej. „Przyjaciel Ludu”. Nr 38, s. 1, 1930.
- ↑ Zdzisław Krzemiński: Historia warszawskiej adwokatury. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck, 2009, s. 67. ISBN 978-83-255-0519-6.
- ↑ a b Marcin Zaborski. Adwokaci II RP o ustroju adwokatury. „Palestra”. 9-10, 2011.
- ↑ Reklama miesięcznika w Dzienniku Urzędowym Ministra Spraw Wewnętrznych nr 37 z 1938. [dostęp 2014-02-06].
- ↑ Informacje w „Wileńskim Przeglądzie Prawniczym” nr 4 z 1 kwietnia 1934. [dostęp 2014-02-06].
- ↑ Zdzisław Krzemiński: Historia warszawskiej adwokatury. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck, 2009, s. 146. ISBN 978-83-255-0519-6.
- ↑ Wywiad z córką Stefana i Anieli - Haliną Urbanowicz-Woyke. [dostęp 2014-02-06].
Bibliografia
- maszynopis autorstwa L. Sedlaczka pt. Ślady ludzi i historycznych wydarzeń w gminie Ożarów Mazowiecki. [dostęp 2014-02-06].
- Zdzisław Krzemiński: Historia warszawskiej adwokatury. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck, 2009. ISBN 978-83-255-0519-6.
Linki zewnętrzne
- S. Urbanowicz wymieniany jako obrońca w procesie przed warszawskim sądem na łamach „Echa” nr 352 z 27 grudnia 1930. [dostęp 2014-02-06].
- S. Urbanowicz wymieniany jako jeden z prawników „Komitetu Obrony Wolności Słowa” na łamach „Gazety Bydgoskiej” nr 284 z 8 grudnia 1929. [dostęp 2014-02-06].
- Lista publikacji S. Urbanowicza w Bibliotece Narodowej. [dostęp 2014-02-06].
- Fragmenty przesłuchania świadków przez S. Urbanowicza w procesie brzeskim opublikowane w „Ilustrowanym Kurierze Codziennym” nr 303 z 2 listopada 1931. [dostęp 2014-02-07].
Media użyte na tej stronie
Stefan Urbanowicz (1891-1940)