Stefan Wójtowicz (pilot)

Stefan Wójtowicz

3 zwycięstwa
sierżant pilot
Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1919 Wypnicha
Data i miejsce śmierci	11 września 1940 Anglia
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie, Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego, Armée de l’air, RAF
Jednostki	111 eskadra myśliwska, III Klucz Kominowy „Ku”, dywizjon 303
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, kampania wrześniowa Bitwa o Anglię
Odznaczenia

Stefan Wójtowicz (ur. 19 czerwca 1919 w Wypnisze, zm. 11 września 1940 w Anglii) – sierżant pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.

Życiorys

Syn Stanisława i Weroniki z domu Pejta. Po ukończeniu szkoły powszechnej w 1936 roku wstąpił do Szkoły Podoficerów dla Małoletnich w Bydgoszczy, w 1939 r. ukończył ją w Krośnie^[1]. W kampanii wrześniowej walczył w 111 eskadrze myśliwskiej w ramach Brygady Pościgowej. 18 września przekroczył granicę z Rumunią w Śniatyniu. Następnie przedostał się do Francji. 13 maja 1940 roku został przydzielony do grupy 20 pilotów, którzy mieli rozprowadzać samoloty z fabryk do dywizjonów i wyjechał do Chateaudun jednak 19 czerwca został odwołany do Lyonu i skierowano go do III Klucza Kominowego „Ku” kpt. K. Kuziana, który miał bronić wytwórni samolotów S.N.C.A.O. w Nantes^[1].

Po klęsce Francji przez Afrykę przedostał się do Anglii, wstąpił do Royal Air Force, gdzie otrzymał numer służbowy P-5024^[2]. Po przeszkoleniu, 2 sierpnia 1940 roku, trafił do dywizjonu 303. 3 września podczas przymusowego lądowania na uszkodzonym samolocie Hawker Hurricane Mk. I RF-F został lekko ranny^[1].

7 września podczas walki w okolicach Essex z niemiecką wyprawą bombową zestrzelił dwa Dorniery Do 17^[3].

Zginął podczas walk 11 września 1940 - po strąceniu Me 109^[4] sam został trafiony przez innego Me 109 w głowę i jego Hurricane RF-B rozbił się w okolicy Biggin Hill - wzgórze Hogtrough koło Westerham^[5]. Został pochowany na cmentarzu w Northwood, grób nr H-209^[6].

W rodzinnej miejscowości Stefana Wójtowicza znajduje się pomnik ku jego czci^[3].

Zwycięstwa powietrzne

Na liście Bajana figuruje na 77. pozycji z 3 pewnymi i 1 prawdopodobnym zniszczonym samolotem.

Zestrzelenia pewne:

• 2 Do 215 - 7 września 1940 (po weryfikacji: Me-110D/0 nr 3328 z 4/ZG2 i Me-110C-4 nr 3246 z Stab.I/ZG2)^[7]
• Me 109 - 11 września 1940 (Me-109E-7)^[8]

Zestrzelenia prawdopodobne:

• Me 109 - 11 września 1940 (Me-109E-7)^[9]

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 8816 – pośmiertnie 17 września 1940^[6]
• Polowy Znak Pilota

Przypisy

Bibliografia

• Richard King: Dywizjon 303 walka i codzienność. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2012. ISBN 978-83-7243-979-6.
• Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
• sierż. pil. Stefan Wójtowicz. W: Józef Zieliński, Wojtek Matusiak, Robert Gretzyngier: Lotnicy polscy w Bitwie o Anglię. Warszawa: Bellona, 2015. ISBN 978-83-11-13984-8. OCLC 924759692.
• Józef Zieliński: 303 Dywizjon Myśliwski Warszawski im. Tadeusza Kościuszki. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2003. ISBN 83-11-09630-9. OCLC 830493548.
• Wojciech Zmyślony: Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej – Stefan Wójtowicz. s. 1. [dostęp 2019-08-04]. (pol.).
• Ostatni lot sierżanta Stefana Wójtowicza