Stefan Wyczółkowski

Stefan Wyczółkowski
major piechoty major piechoty
Pełne imię i nazwisko

Stefan Michał Wyczółkowski

Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1893
Chełm

Data i miejsce śmierci

1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1915–1940

Siły zbrojne

Lesser Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzeł hallerczyków.jpg Armia Polska we Francji
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

KRU Radomsko

Stanowiska

komendant RU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Wojenny 1914-1918 (Francja) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja)
Państwowa Odznaka Sportowa

Stefan Michał Wyczółkowski (ur. 13 sierpnia 1893 w Chełmie, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 13 sierpnia 1893 w Chełmie[1][2], w rodzinie Romualda i Antoniny z Grabińskich (zm. 1906)[3]. Ukończył gimnazjum klasyczne.

Służył w armii rosyjskiej. Po skończeniu szkoły oficerskiej w Odessie (1915), walczył na froncie. W 1917 w stopniu kapitana wstąpił do 1 polskiego pułku rezerwowego[4]. Po wybuchu rewolucji w Rosji przedostał się do Francji i służył w Armii gen. Hallera. Służył w 1 pułku strzelców polskich jako dowódca kompanii a następnie batalionu[4]. W drugiej połowie kwietnia 1919 roku wraz z pierwszymi oddziałami dotarł do Polski.

Wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 43 pułku strzelców Legionu Bajończyków. Dowodził batalionem.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku i w 1922 roku został zweryfikowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Pozostał w 43 pułku strzelców Legionu Bajończyków, gdzie był dowódcą II baonu[5]. W tym samym roku został awansowany na majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku[6]. W jednostce służył do roku 1928. W 1928 został przeniesiony do 56 pułku piechoty wielkopolskiej na stanowisko dowódcy I baonu[7]. Od 1930 przebywał w dyspozycji szefa Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych[8] i kierowany był do różnych zadań m.in. jako dowódca Baonu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 6a w Rawie Ruskiej[1], kierownik 6 Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego we Lwowie. W czerwcu 1934 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Radomsko na stanowisko komendanta. 1 września 1938 dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Radomsko, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”. W marcu 1939 w dalszym ciągu pełnił służbę na tym stanowisku[9]. W 1939 służył w Departamencie Piechoty MSWojsk.[10]

W 1940 został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej. Obecnie jego szczątki spoczywają w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Figuruje na Liście straceń, poz. 538.

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

17 stycznia 1933 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[1].

Twórczość

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-03].
  2. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-03].
  3. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 616, tu podano, że urodził się 19 sierpnia 1892.
  4. a b c Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki, Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, 2000, s. 325.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 251, 408.
  6. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 232, 349.
  7. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 70, 173.
  8. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 26, 435.
  9. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 19, 856.
  10. a b c Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 616.
  11. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921, s. 811.
  13. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 408.
  15. Na podstawie fotografii [1].
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 4 lipca 1932, s. 336.
  17. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 34 z 27 sierpnia 1921, s. 1318.
  18. a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 70.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet mjr.svg
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Orzeł hallerczyków.jpg
Odznaka pamiątkowa Armii gen. Józefa Hallera
Medaille commemorative de la Guerre 1914-1918 ribbon.svg
Autor: Boroduntalk, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar: Médaille commémorative de la Guerre 1914-1918. France.
Croix de Guerre 1914-1918 ribbon.svg
Autor: Boroduntalk, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar: Croix de Guerre 1914-1918 (France)
Państwowa Odznaka Sportowa.jpg
Autor: Pnapora, Licencja: CC BY-SA 4.0
Państwowa Odznaka Sportowa