Stefan z Narbony

Błogosławiony
Stefan z Narbony OFM
prezbiter
męczennik
Miejsce urodzenia

Saint-Thibéry (Francja)

Data i miejsce śmierci

29 maja 1242
Avignonet

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

6 września 1866
przez Piusa IX

Wspomnienie

29 maja

Stefan z Narbony (ur. w Saint-Thibéry we Francji, zm. 29 maja 1242 w Avignonet koło Tuluzy) – francuski kapłan franciszkański (OFM), inkwizytor, męczennik, błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego[1].

Był opatem benedyktynów pod Tuluzą, kiedy postanowił, podobnie jak św. Antoni Padewski, przenieść się do franciszkanów. Mając dobre przygotowanie teologiczne występował przeciwko heretykom z sekty albigensów, działającej w południowej Francji. W 1235 został mianowany inkwizytorem i w następnych latach wspólnie z dominikańskim inkwizytorem Wilhelmem Arnoldem prowadził wiele śledztw przeciwko albigensom w diecezji tuluskiej[2].

Od listopada 1241 roku Stefan i Wilhelm Arnold odbywali jako inkwizytorzy objazd po wschodniej części diecezji tuluskiej. W maju 1242 przybyli do miejscowości Avignonet. Towarzyszyło im kilku pomocników, wśród których byli franciszkanin Rajmund z Carbony, dwaj dominikanie, benedyktyński przeor Avignonet, archidiakon Lezet Rajmund de Costiran, jeden kleryk, notariusz i dwóch woźnych. Zostali oni podstępnie zwabieni do zamku i następnie ścięci przez należących do sekty albigensów rycerzy. Męczeństwo miało miejsce w wigilię uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego, w nocy z 28 na 29 maja 1242[3].

Obaj męczennicy franciszkańscy pochowani zostali w klasztorze braci mniejszych w Tuluzie. Papież Innocenty IV już w 1243 roku wydał deklarację, w której uznał ich (oraz ich towarzyszy) za męczenników za wiarę[4], jednak formalnie zostali beatyfikowani przez papieża Piusa IX (OFS) 6 września 1866[5][6].

Bł. Stefan z Narbony czczony jest w Kościele katolickim w grupie Dwunastu Męczenników z Tuluzy w dzienną pamiątkę śmierci[6][7]. Franciszkanie wspominają błogosławionego 26 maja.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Lázaro Iriarte, Józef Salezy Kafel, Andrzej Józef Zębik, Krystyna Kuklińska: Historia franciszkanizmu. Kraków: Bracia Mniejsi Kapucyni, 1998, s. 558. ISBN 83-910410-0-X.
  2. ↑ Walter Wakefield: Heresy, Crusade and Inquisition in Southern France, 1100–1250. Berkley – Los Angeles: University of California Press, 1974, s. 223–225.; Henry Charles Lea: A History of the Inquisition of the Middle Ages. Vol. II. Londyn – Nowy Jork: MacMillan Co., 1922, s. 21.
  3. ↑ Malcolm Barber: Katarzy. Warszawa: PIW, 2005, s. 126. ISBN 83-06-02923-2.; Henry Charles Lea: A History of the Inquisition of the Middle Ages. Vol. II. Londyn – Nowy Jork: MacMillan Co., 1922, s. 35–36.; Walter Wakefield: Heresy, Crusade and Inquisition in Southern France, 1100–1250. Berkley – Los Angeles: University of California Press, 1974, s. 169–170.
  4. ↑ Henry Charles Lea: A History of the Inquisition of the Middle Ages. Vol. II. Londyn – Nowy Jork: MacMillan Co., 1922, s. 36.
  5. ↑ Tadeusz Słotwiński, Maksymilian Damian: Święci franciszkańscy na każdy dzień. Wrocław: Wydaw. Św. Antoniego, 2003, s. 227. ISBN 83-88598-38-4.
  6. ↑ a b Franciszkańscy męczennicy z Tuluzy (+1242) na franciszkanie.pl [opublikowano: 2010-05-29]
  7. ↑ Henry Charles Lea: A History of the Inquisition of the Middle Ages. Vol. II. Londyn – Nowy Jork: MacMillan Co., 1922, s. 36. oraz Walter Wakefield: Heresy, Crusade and Inquisition in Southern France, 1100–1250. Berkley – Los Angeles: University of California Press, 1974, s. 170., podają, że męczenników było tylko jedenastu.