Stefania Hejmanowska

Stefania Hejmanowska
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1937
Poznań

Data i miejsce śmierci

5 marca 2014
Gorzów Wielkopolski

Senator I kadencji
Okres

od 18 czerwca 1989
do 25 listopada 1991

Przynależność polityczna

Obywatelski Klub Parlamentarny

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Stefania Hejmanowska z domu Richter (ur. 1 maja 1937 w Poznaniu, zm. 5 marca 2014 w Gorzowie Wielkopolskim[1]) – polska działaczka społeczna i opozycyjna, senator I kadencji.

Życiorys

Absolwentka Państwowego Technikum Chemicznego, po jego ukończeniu podjęła pracę zawodową w przemyśle. Od 1966 była zatrudniona w Zakładzie Włókien Sztucznych „Stilon” w Gorzowie Wielkopolskim.

Po sierpniu 1980 wstąpiła do „Solidarności”. Była członkinią prezydium komisji zakładowej oraz regionalnej komisji wykonawczej związku. W stanie wojennym została internowana na okres od 13 grudnia 1981 do 12 marca 1982, przebywała w ośrodkach w Poznaniu, Krzywańcu i Gołdapi.

Brała udział w obradach Okrągłego Stołu. W wyborach parlamentarnych w 1989 z ramienia Komitetu Obywatelskiego została wybrana na senatora I kadencji w województwie gorzowskim. Zasiadała w Komisji Gospodarki Narodowej i Komisji Ochrony Środowiska[2]. Po zakończeniu pracy w parlamencie zakładała w Gorzowie Wielkopolskim warsztaty terapii zajęciowej. Uczestniczyła w kampaniach prezydenckich Lecha Wałęsy w 1995 i 2000. Działała w Klubie Inteligencji Katolickiej, pełniła również funkcję wiceprezesa Stowarzyszenia Rodzin Katolickich.

W 2001 otrzymała Złoty Krzyż Zasługi[3], a w 2007 Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[4].

Pochowana na cmentarzu komunalnym w Gorzowie Wielkopolskim[5].

Przypisy

  1. ↑ Zmarła Stefania Hejmanowska. gorzow.pl, 5 marca 2014. [dostęp 2014-03-05].
  2. ↑ Informacje na stronie Senatu. [dostęp 2011-12-15].
  3. ↑ M.P. z 2001 r. nr 39, poz. 639
  4. ↑ M.P. z 2008 r. nr 31, poz. 273
  5. ↑ Cmentarz Komunalny w Gorzowie Wielkopolskim. Grobonet. [dostęp 2022-02-26].

Bibliografia