Stefania Podhorska-Okołów

Stefania Podhorska-Okołów

Data i miejsce urodzenia	7 sierpnia 1884 Warszawa
Data i miejsce śmierci	21 lipca 1962 Warszawa
Zawód, zajęcie	redaktorka, tłumaczka, pisarka

Stefania Podhorska-Okołów (ur. 7 sierpnia 1884 w Warszawie, zm. 21 lipca 1962 tamże) – publicystka, tłumaczka i pisarka^[1].

W 1900 ukończyła studia polonistyczne organizowane w postaci kursów Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie, a następnie do 1912 pracowała jako nauczycielka. W międzyczasie (1902) zadebiutowała na łamach tygodnika „Bluszcz” publikując poezję. W latach 1915–1918 przebywała w Rosji, skąd powróciła i osiadła w Siedlcach, a od 1921 ponownie w Warszawie. W latach 1921–1922 i 1927–1939 była redaktorką naczelną tygodnika „Bluszcz”, gdzie prowadziła stały dział recenzji teatralnych. Ponadto inicjowała wiele akcji edukacyjnych skierowanych do środowisk kobiecych, które jak na ówczesne czasy były wyjątkowo nowatorskie (promowanie edukacji kobiet, unowocześniania gospodarstw domowych, sztuki kulinarnej i inne)^[2]. Lata okupacji hitlerowskiej spędziła w Warszawie, a od 1944 w Częstochowie, skąd powróciła w 1948. Redagowała czasopismo „Moda i życie praktyczne”, a w latach 1950–1953 była redaktorką działu kulturalnego „Kuriera Codziennego”.

Stefania Podhorska-Okołów jest autorką zbioru opowiadań Kobiety piszą (1938), wspomnień Warszawa mojego dzieciństwa (1955) oraz Podróże Mickiewicza. Jej dziełem są liczne tłumaczenia literatury.

Pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 31 wprost-4-25/26)^[3].

Przypisy