Stefania Quinzani
| ||
| zakonnica | ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 1457 Brescia | |
| Data i miejsce śmierci | 2 stycznia 1530 Soncino | |
| Czczona przez | Kościół katolicki | |
| Beatyfikacja | 14 grudnia 1740 przez Benedykta XIV | |
| Wspomnienie | 2 stycznia[1] | |
Stefania Quinzani, właśc. Stefana Quinzani (ur. w 1457, zm. 2 stycznia 1530) – włoska tercjarka dominikańska i stygmatyczka. Błogosławiona Kościoła katolickiego.
Życiorys
Stefania urodziła się w pobożnej, ale biednej rodzinie w Brescia, na północy Włoch. Zarabiała na życie pracując jako służąca[2]. Jej ojciec, Lorenzo Quinzani został dominikaninem, kiedy Stefania była bardzo młoda. Podczas odwiedzin w klasztorze, Stefania poznała stygmatyka, brata Mateusza Carrieri'ego, który nauczał ją katechizmu. Zakonnik oznajmił jej, że jest jego "duchową spadkobierczynią"[3].
Stefania od siódmego roku życia doznawała wizji świętych. Złożyła śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa Jezusowi. Na znak mistycznych zaślubin otrzymała pierścień[3]. Gdy miała czternaście lat, Carrieri zmarł. Wkrótce potem Stefania doznała wizji zakonnika i została obdarzona stygmatami.
W 1472 wstąpiła do dominikanek. Założyła wspólnotę Sióstr Trzeciego Zakonu Dominikanek w Soncino. Tam pełniła funkcję matki przełożonej.
W mistycznych przeżyciach doświadczała różnych etapów męki Chrystusa. O wiarygodności ekstaz świadczą zeznania dwudziestu jeden świadków z 1497, które przetrwały do dziś[3]. Źródła podają, że chociaż Stefania była kobietą o dyskusyjnej urodzie, miała wspaniałe włosy, które wyrywała razem z cebulkami[4].
Stefania była szczególną czcicielką świętego Tomasza z Akwinu. Aby przezwyciężyć pokusę nieczystego myślenia, rzuciła się na wóz wypełniony cierniami, na wzór ulubionego świętego. Według legendy, po tej wyczerpującej pokucie modliła się do świętego Tomasza i została przepasana sznurem przez aniołów, którzy zawiązali go tak ściśle wokół talii, że zakonnica płakała z bólu[3].
Choć nie miała formalnego teologicznego wykształcenia, mogła mówić o teologii na zaawansowanym poziomie. Według tradycji miała dar czytania w myślach, rozpoznawania uczuć ludzi, uzdrawiania i proroctwa. Dokładnie przepowiedziała datę swojej śmierci.
Kult
Grób Stefanii stał się miejscem pielgrzymek. Jej kult został spopularyzowany przez dominikanów: Bartholomeo'a z Mantua i Battista z Salò. Łacińska biografia Stefanii przez nich napisana została zagubiona. Do dzisiejszego dnia zachowała się późniejsza, włoska wersja tekstu, łącząca obie noty biograficzne[2].
14 grudnia 1740 papież Benedykt XIV zezwolił na publiczny kult błogosławionej Stefanii Quinzani. Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 2 stycznia.
Zobacz też
- święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
- modlitwa za pośrednictwem świętego
- Mateusz Carrieri
Przypisy
- ↑ "Gospel Side" (ang.). The Dominican Province of Saint Joseph. [dostęp 2007-04-07].
- ↑ a b Daniel Bornstein: Dominican Penitent Women. Paulist Press, 2005, s. 251.
- ↑ a b c d "Blessed Stephana de Quinzanis" (ang.). Saints O' the Day for January 2. [dostęp 2007-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-04-01)].
- ↑ Agnes Dunbar: A Dictionary of Saintly Women. Bell, 1905, s. 232.
Media użyte na tej stronie
Saint Stephana de Quinzanis, painting, probably 18th century