Stenga
Podstawowy schemat omasztowania i olinowania jednostki żaglowej
Stenga – drugi licząc od pokładu segment wieloczłonowego masztu na jachcie, żaglowcu lub innym statku żaglowym[1]. Stenga jest przymocowana do końcowej części kolumny masztu, do niej może być przymocowana w taki sam sposób bramstenga.
Dana stenga nosi nazwę od żagla noszonego na maszcie np. dla grotmasztu – grotstenga, bezanmasztu – bezanstenga[1]. W przypadku bukszprytu, jego przedłużenie nosi nazwę bomstenga.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b stenga, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2018-10-30].
Bibliografia
- Franciszek Haber: Vademecum żeglarza i sternika jachtowego. Warszawa: WILGA, 2004, s. 19. ISBN 83-7375-197-1.
- Jacek Czajewski: Manewrowanie dużymi żaglowcami. Warszawa: Alma-press, 1997, s. 21. ISBN 83-7020-235-7.
Media użyte na tej stronie
Bark.svg
(c) Bastianow, CC BY-SA 4.0
A similar image en:Image:Bark.png by en:User:Halibutt existed on English Wikipedia. Its description follows: Contour of a typical barque Derivative work of a similar graphics from the Polish wiki
(c) Bastianow, CC BY-SA 4.0
A similar image en:Image:Bark.png by en:User:Halibutt existed on English Wikipedia. Its description follows: Contour of a typical barque Derivative work of a similar graphics from the Polish wiki
