Stephanit

Stephanit
	Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy	stefanit
Skład chemiczny	antymonowa siarkosól srebra; Ag5SbS4
Twardość w skali Mohsa	2-2,5
Przełam	muszlowy
Łupliwość	niewyraźna
Układ krystalograficzny	rombowy
Gęstość minerału	6,2-6,3 g/cm³
	Właściwości optyczne
Barwa	ołowianoszara, czarna
Rysa	czarna
Połysk	metaliczny

Stephanit (Stefanit) – minerał z gromady siarkosoli. Jest kruszcem srebra. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Nazwa pochodzi od nazwiska austriackiego kolekcjonera minerałów Victora Stephana (1817-1867).

Charakterystyka

Właściwości

Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju słupkowym tabliczkowym; wykazuje sześcioboczne zarysy. Często tworzy zbliźniaczenia – podwójne i potrójne. Występuje w skupieniach ziarnistych, zbitych, rozetowych. Także w formie naskorupień, powłok i nalotów. Niekiedy tworzy szczotki krystaliczne. Pod wpływem silnego światła pokrywa się warstwą ciemnej patyny. Łatwo się topi i rozpuszcza w kwasie azotowym. Jest kruchy, nieprzezroczysty. Często zawiera arsen, kobalt, miedź, żelazo.

Występowanie

Składnik utworów hydrotermalnych i żył kruszcowych. Współwystępuje ze srebrem rodzimym, argentytem, polibazytem, akantytem, tetraedrytem, kwarcem, kalcytem.

Miejsca występowania:

Na świecie: Niemcy, Włochy – Sardynia, Wielka Brytania – Kornwalia, Chile, Boliwia, Meksyk, USA, Słowacja.

W Polsce: stwierdzony w Rudawach Janowickich i Górach Sowich.

Zastosowanie

lokalna ruda srebra – 68% Ag,
poszukiwany i ceniony przez kolekcjonerów.

Zobacz też

srebro rodzime, argentyt, polibazyt, akantyt, arsen, kobalt, miedź, żelazo.

Bibliografia

Leksykon Przyrodniczy - Minerały i kamienie szlachetne, „Horyzont” 2002 r.
J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE. 1993 r.
O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały, „Świat Książki” 1996 r.
W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma – Press” 2003 r.

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne