Stephen Dorrell
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 25 marca 1952 Worcester | |
|---|---|---|
| Minister zdrowia Wielkiej Brytanii | ||
| Okres | od 5 lipca 1995 do 2 maja 1997 | |
| Przynależność polityczna | Partia Konserwatywna | |
| Poprzednik | Virginia Bottomley | |
| Następca | Frank Dobson | |
Stephen James Dorrell (ur. 25 marca 1952[1] w Worcester) – brytyjski polityk, długoletni poseł do Izby Gmin, minister w rządzie Johna Majora.
Życiorys
Kształcił się w Uppingham School oraz w Brasenose College na Uniwersytecie Oksfordzkim[2]. W latach 1971–1973 służył w ochotniczej rezerwie Royal Air Force. Następnie był dyrektorem Faithful Group, rodzinnego przedsiębiorstwa produkującego odzież przemysłową[3].
Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Partii Konserwatywnej[4]. W 1974 był osobistym asystentem Petera Walkera. W październiku tegoż roku sam wystartował w wyborach w okręgu Kingston upon Hull East[3], przegrywając jednak wyraźnie z laburzystą Johnem Prescottem.
Do Izby Gmin został wybrany w następnych wyborach z 1979, wygrywając wybory w okręgu Loughborough[4]. Był wówczas najmłodszym deputowanym (Baby of the House)[5]. Siedmiokrotnie ubiegał się z powodzeniem o reelekcję (1983, 1987, 1992, 1997, 2001, 2005 i 2010), sprawując mandat deputowanego nieprzerwanie do 2015. Od 1997 reprezentował okręg Charnwood[4].
W 1983 został parlamentarnym prywatnym sekretarzem Petera Walkera, wówczas ministra energii[3]. Po wyborach z 1987 objął funkcję asystenta rządowego whipa, a w 1988 lorda komisarza skarbu. W 1990 powołany na parlamentarnego podsekretarza stanu w departamencie zdrowia. Od 1992 był finansowym sekretarzem skarbu[4]. W 1994 został członkiem gabinetu Johna Majora jako minister dziedzictwa narodowego. W 1995 przeszedł na stanowisko ministra zdrowia, na którym pozostał do przegranej konserwatystów w wyborach w 1997[4].
Zgłosił następnie swoją kandydaturę w wyborach na lidera partii, ale wycofał się z nich wobec braku poparcia w szeregach ugrupowania. Poparł wówczas Kennetha Clarke’a[6]; wybory wygrał jednak William Hague. Stephen Dorrell wszedł w skład gabinetu cieni jako odpowiednik ministra edukacji[3]. W 1998 zrezygnował z funkcji partyjnych, dołączając do backbencherów[1][3].
W 2015 nie ubiegał się o ponowny wybór do parlamentu. Związany z biznesem jako konsultant, dołączył do firmy doradczej KPMG. Został też prezesem NHS Confederation, federacji organizacji związanych z systemem National Health Service[2]. W 2019 opuścił torysów, wspierając nowe ugrupowanie Change UK[7]
Przypisy
- ↑ a b Stephen Dorrell (ang.). bbc.co.uk, 18 października 2002. [dostęp 2019-05-11].
- ↑ a b Speakers: Stephen Dorrell (ang.). hfma.org.uk. [dostęp 2019-05-11].
- ↑ a b c d e StephenDorrell MP (ang.). stephendorrell.org.uk. [dostęp 2019-05-11].
- ↑ a b c d e Rt Hon Stephen Dorrell (ang.). parliament.uk. [dostęp 2019-05-11].
- ↑ The Youngest Members of Parliament (ang.). demon.co.uk. [dostęp 2019-05-11].
- ↑ The 1997 Conservative Leadership Contest (ang.). bbc.co.uk. [dostęp 2019-05-11].
- ↑ Stephen Dorrell: As nationalists grip the Tories, I now support Change UK (ang.). theguardian.com, 14 kwietnia 2019. [dostęp 2019-05-11].
Media użyte na tej stronie
Autor: NHS Confederation, Licencja: CC BY 2.0
Stephen Dorrell MP and the NHS Confederation annual conference and exhibition 2011 in Manchester, England.
British Prime Minister John Major in the Terme Hotel on Ilidza Compound in Sarajevo, Bosnia and Herzegovina, during Operation Joint Endeavor.