Sterling and Francine Clark Art Institute
 Wejście główne do muzeum | |
| Państwo | |
|---|---|
| Stan | |
| Miejscowość | |
| Adres | Sterling and Francine Clark Art Institute |
| Data założenia | 1955 |
| Dyrektor | Michael Conforti |
Położenie na mapie Massachusetts  | |
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych  | |
 42°42′28″N 73°12′49″W/42,707778 -73,213611 | |
| Strona internetowa | |
Sterling and Francine Clark Art Institute (w skrócie The Clark) – muzeum sztuki oraz instytut naukowo-badawczy w Williamstown. Posiada w swych zbiorach wyjątkowe dzieła sztuki europejskiej i amerykańskiej (malarstwo i rzeźba), zbiory grafiki i rysunku, angielskich wyrobów ze srebra i porcelany, oraz wczesnych fotografii. Najbardziej znane jest z kolekcji obrazów francuskich impresjonistów. Przy muzeum działa też biblioteka specjalizująca się w historii sztuki i centrum konserwacji dzieł sztuki Williamstown Art Conservation Center[1].
Historia
Muzeum założyli małżonkowie Sterling i Francine Clarkowie. Robert Sterling Clark (1877–1956), z wykształcenia inżynier, po zakończeniu kariery wojskowej w 1910 osiedlił się w Paryżu, gdzie rozpoczął kolekcjonowanie dzieł sztuki, którą to pasję odziedziczył po rodzicach[2]. W 1912 dokonał pierwszych zakupów: Pejzaż leśny z zagrodą w stylu Meinderta Hobbemy, Widok na wybrzeże morskie pędzla następcy Jacoba van Ruisdaela i Portret mężczyzny Hyacinthe’a Rigauda. W tym czasie Clark interesował się zwłaszcza malarstwem włoskim, holenderskim i flamandzkim, a poza tym wyrobami ze srebra, grafiką, ilustrowanymi książkami oraz rysunkami, których kolekcjonowanie rozpoczął od Chrystusa, który znalazł śpiących apostołów Rembrandta. Zakupił też prace niektórych swoich ulubionych artystów: Sargenta, Homera, Degas’a i Renoira[3].
W 1919 Clark ożenił się z francuską aktorką Francine Clary (1876–1960), która podzielała jego kolekcjonerskie zainteresowania[2]. Oboje zgromadzili znaczącą kolekcję obrazów, rysunków, grafiki, sreber, porcelany i rzeźb. Głównym punktem ich zbiorów stało się malarstwo francuskie drugiej połowy XIX w. Zakres chronologiczny zgromadzonych dzieł to XIV/XV wiek do końca XIX w. Nie ma natomiast prac powstałych w XX w. Kolekcja Clarków zachowała przez cały czas charakter wyłącznie prywatny[3].
W miarę powiększania się zbiorów Clarkowie zaczęli planować budowę siedziby dla ich przechowywania. Najpierw miała ona powstać w Copperstown koło Nowego Jorku, a następnie (1946) na Manhattanie. Na jesieni 1949 ich wybór padł na miejscowość Williamstown w stanie Massachusetts. 14 marca 1950 Clarkowie podpisali akt założycielski Sterling and Francine Clark Art Institute[4].
W 1952 rozpoczęto wznoszenie budynku muzeum według projektu architekta Daniela Perry. W 1955 muzeum oddano do użytku. Pierwszym dyrektorem placówki został Peter Guille. Do dyspozycji zwiedzających były początkowo tylko dwie galerie, a większość zbiorów była niedostępna; Clark udostępniał je stopniowo, poprzez kolejne wystawy[5].
W 1960 rozpoczęły się istotne zmiany w życiu placówki. Po śmierci Francine Clark w kwietniu muzeum pozyskało dodatkowy kapitał, dzięki któremu mogło myśleć zarówno o nowych nabytkach, jak i specjalnych inicjatywach programowych. W pobliskim Williams College utworzono stanowisko profesora dla The Clark (Clark Professorship), co przyciągnęło doń historyków, służących radą i pomocą muzeum, przy którym rozpoczęto organizowanie centrum naukowo-badawczego. Postanowiono uruchomić dwuletnie studium historii sztuki.
W 1964 roku The Clark otworzył własną bibliotekę, dziś jedną z najlepszych bibliotek historii sztuki w Ameryce Północnej. Na potrzeby biblioteki zakupiono zbiory bibliograficzne historyka sztuki, W. R. Juynbolla; jej zasoby zasiliła ponadto darowizna fundacji Robert Sterling Clark Foundation z Nowego Jorku. Istnienie biblioteki było niezbędnym wymogiem dla uruchomienia planowanego programu edukacyjnego, który zainaugurowano w 1972. Program ten był i jest współfinansowany przez Williams College i Sterling and Francine Clark Art Institute. W związku z rosnącymi potrzebami rozpoczęto budowę nowego budynku, którą ukończono w 1973. W zaprojektowanym przez firmę Pietro Belluschi and The Architects Collaborative gmachu ulokowano bibliotekę, pracownie, sale konferencyjne, galerie, biura i audytorium. W 1977 na terenie muzeum uruchomiono centrum konserwacji Williamstown Regional Art Conservation Laboratory (obecnie Williamstown Art Conservation Center), organizację non-profit poświęconą ochronie dzieł sztuki. W 1978 założono stowarzyszenie przyjaciół The Clark – Friends of the Clark. W latach 80. miały miejsce kolejne zakupy znaczących dzieł do kolekcji[6].
W 1996 rozbudowano nowy budynek, co pozwoliło na zorganizowanie wystaw specjalistycznych poświęconych Renoirowi, Sargentowi i Milletowi. Pod koniec lat 90. w muzeum pojawił się nowy dział – fotografia[7].
W 2001 przyjęto kompleksowy plan rozwoju i modernizacji całego kompleksu muzealno-przyrodniczego. Za jego wykonanie odpowiedzialny był japoński architekt Tadao Andō, oraz architekci krajobrazu ze spółki Reed Hilderbrand Associates. W 2008 oddano do użytku Stone Hill Center, nowy budynek (zaprojektowany przez Andō), przeznaczony między innymi na galerie i miejsca spotkań. Na czerwiec 2014 zaplanowano oddanie do użytku zmodernizowanego parku krajobrazowego[8].
Zbiory
W kolekcji muzeum znajduje się ponad 8 000 dzieł, obejmujących przeważnie europejskie i amerykańskie malarstwo i rzeźbę, prace na papierze, rzemiosło artystyczne od renesansu do początku XX w. Najbardziej znana część kolekcji to obrazy francuskich impresjonistów, ale na uwagę zasługuje też włoskie malarstwo renesansowe, zbiór angielskich wyrobów ze srebra, europejska porcelana, kolekcja rysunków i grafiki[9].
Hans Memling, Portret Gilles’a Joye’a, 1472
Piero della Francesca, Madonna z Dzieciątkiem i czterema aniołami, 1475–1482
Domenico Ghirlandaio, Portret damy, ok. 1490
Sandro Botticelli i pracownia, Madonna z Dzieciątkiem i młodym św. Janem Chrzcicielem, ok. 1490–1500
Jean-Léon Gérôme, Targ niewolników, ok. 1866
William-Adolphe Bouguereau, Nimfy i satyr, 1873
William-Adolphe Bouguereau, Akt siedzący, 1884
_-_Nymphs_and_Satyr_(1873).jpg)
_-_Seated_Nude_(1884).jpg)
Auguste Renoir, Camille Monet czytająca, 1873
Auguste Renoir, Kąpiąca się blondynka, 1881
Alfred Sisley, Tamiza przy Hampton Court, 1874
Edgar Degas, Dziewczęta w sali ćwiczeń, 1880
Édouard Manet, Mery Laurent w kapelusiku, 1882
Berthe Morisot, Kąpiel (Dziewczyna upinająca włosy), 1885/1886
Claude Monet, Klif w Etretat, 1885
Claude Monet, Katedra w Rouen, fasada w promieniach słonecznych, 1894
Henri de Toulouse-Lautrec, Jane Avril, 1892
Paul Gauguin, Modląca się Bretonka, 1894
Gilbert Charles Stuart, George Washington, 1797
John Singer Sargent, Madame Paul Escudier, 1882
Winslow Homer, Październikowy dzień, 1889
Winslow Homer, West Point, Prout’s Neck, 1900
Przypisy
- ↑ Sterling and Francine Clark Art Institute: Make a Visit (ang.). [dostęp 2012-05-13].
- ↑ a b Sterling and Francine Clark Art Institute: About Sterling and Francine Clark (ang.). [dostęp 2012-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-02)].
- ↑ a b Sterling and Francine Clark Art Institute: The Clarks as Collectors (ang.). [dostęp 2012-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-08)].
- ↑ Sterling and Francine Clark Art Institute: The History of the Clark (ang.). [dostęp 2012-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-02)].
- ↑ Sterling and Francine Clark Art Institute: Construction and Beginning (ang.). [dostęp 2012-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-08)].
- ↑ Sterling and Francine Clark Art Institute: Growth and Change (ang.). [dostęp 2012-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-08)].
- ↑ Sterling and Francine Clark Art Institute: Present nad Future (ang.). [dostęp 2012-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-08)].
- ↑ Sterling and Francine Clark Art Institute: The next Clark (ang.). [dostęp 2012-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-02)].
- ↑ ARTstor Inc.: Sterling and Francine Clark Art Institute Collection (ang.). [dostęp 2012-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-11)].
Linki zewnętrzne
- Strona muzeum (ang.)
Media użyte na tej stronie
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of the USA (without Hawaii and Alaska).
EquiDistantConicProjection:
Central parallel:
* N: 37.0° N
Central meridian:
* E: 96.0° W
Standard parallels:
* 1: 32.0° N * 2: 42.0° N
Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.
Formulas for x and y:
x = 50.0 + 124.03149777329222 * ((1.9694462586094064-({{{2}}}* pi / 180))
* sin(0.6010514667026994 * ({{{3}}} + 96) * pi / 180))
y = 50.0 + 1.6155950752393982 * 124.03149777329222 * 0.02613325650382181
- 1.6155950752393982 * 124.03149777329222 *
(1.3236744353715044 - (1.9694462586094064-({{{2}}}* pi / 180))
* cos(0.6010514667026994 * ({{{3}}} + 96) * pi / 180))
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
%2c_Dancers_in_the_Classroom%2c_c._1880._Oil_on_canvas%2c_oil_39.4_x_88.4_cm._Sterling_and_Francine_Clark_Art_Institute.jpg)
Dancers in the Classroom, oil on canvas painting by Edgar Degas, c. 1880, Sterling and Francine Clark Art Institute
Autor: Alexrk2, Licencja: CC BY 3.0
Location map of Massachusetts, USA
The Slave Market (c. 1866), by Jean-Léon Gérôme. Oil on canvas, 84.6 × 63.3 cm (33.3 × 24.9 in). Sterling and Francine Clark Art Institute, Williamstown, Massachusetts
Manton Research Center, Sterling and Francine Clark Art Institute, Williamstown, MA - main entrance. This building designed by Pietro Belluschi and The Architects Collaborative, 1973.