Stettiner Straßen-Eisenbahn-Gesellschaft

Stettiner Straßen-Eisenbahn-Gesellschaft

Zespół budynków zajezdni Oberwiek, obecnie siedziba Szczecińskiego Centrum Przedsiębiorczości.
Państwo	III Rzesza
Siedziba	Szczecin
Adres	Oberwiek 86/89
Data założenia	25 marca 1879
Data likwidacji	31 lipca 1937
Dyrektor	ostatni: Kurt Vossius
Dane finansowe
Kapitał zakładowy	1 050 000 DM
Położenie na mapie Rzeszy Niemieckiej (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Stettiner Straßen-Eisenbahn-Gesellschaft
53°25′01″N 14°32′56″E/53,417000 14,549000

Stettiner Straßen-Eisenbahn-Gesellschaft (SSEG, Towarzystwo Szczecińskich Kolei Ulicznych) – nieistniejące szczecińskie przedsiębiorstwo transportowe, które w latach 1879–1937 zajmowało się obsługą linii tramwajowych i autobusowych na terenie miasta.

Historia

Era tramwajów konnych

25 marca 1879 na walnym zgromadzeniu powołano do życia przedsiębiorstwo Stettiner Straßen-Eisenbahn-Gesellschaft wraz z pierwszą radą nadzorczą. Na stanowisko pierwszych dyrektorów powołano Christiana Grote i Alberta Klitzinga^[1]. 22 sierpnia tego samego roku zorganizowano inauguracyjny przejazd tramwajem od zajezdni Westend do Elysium, a dzień później na tej trasie otwarto pierwszą linię tramwajów konnych o długości 5,03 km^[1]. Drugą zajezdnię tramwajową, Züllchow, wzniesioną równoległe z pierwszą i przypisano do linii Frauendorf – Odertor. W latach 1885–1886 powstała jeszcze zajezdnia Oberwiek dla linii Cap Cherie – Dampfschiffsbollwerk^[2]. W 1896 r. SSEG podpisało z firmą AEG umowę na elektryfikację systemu tramwajowego^[3]. Rok później zlikwidowano zajezdnię Züllchow.

W 1897 r. kursowały trzy linie tramwaju konnego:

• Elysium – Luisenstraße – Oberwiek/Bahnhof – Cap Chérie
• Bellevue – Berliner Tor – Grabow – Frauendorf
• Falkenwalder Straße – Breite Straße – Dampfschiffbollwerk

W 1898 r. powstała zajezdnia Frauendorf (po 1945 r. Golęcin)^[4].

Era tramwajów elektrycznych

Proces elektryfikacji linii tramwajowych zakończono w 1900 r. W latach 1912–1913 wzniesiono zajezdnię Nemitz (po 1945 r. Niemierzyn)^[5].

W 1912 r. przedsiębiorstwo obsługiwało linie:

• 1 (żółta) Neu Westend – Altdammer Straße
• 2 (szara) Berliner Tor – Hauptfriedhof
• 3 (pomarańczowa) Hauptbahnhof – Eckerberger Wald
• 4 (zielona) Tiergarten – Arndtplatz/Grünstraße
• 5 (niebieska) Alleestraße – Dunzig-Fähre
• 6 (biała) Hauptbahnhof – Grenzstraße/Pölitzer Straße
• 7 (czerwona) Bellevuestraße – Frauendorf
• 8 (czarna) Schinkelplatz – Birkenallee/Grabower Straße

W 1926 r. SSEG zakupiło działkę przy Altdammer Straße z zamiarem wybudowania na niej warsztatów tramwajowych; planu nie zrealizowano z powodu zbyt wysokich kosztów budowy^[6].

Pod koniec 1930 r. przedsiębiorstwo obsługiwało linie:

• 1 Rennbahn – Flughafen
• 2 Berliner Tor – Wendorf
• 3 Pommerensdorf – Eckenberger Wald
• 4 Hauptbahnhof – Krankenhaus
• 5 Braunsfelde – Dunzig
• 6 Hauptbahnhof – Zabelsdorf
• 7 Bellevue – Gotzlow

W 1934 r. oddano do użytku zajezdnię West (po 1945 r. Pogodno)^[7]. 31 lipca 1937 r. Stettiner Straßen-Eisenbahn-Gesellschaft połączono ze Stettiner Elektrizitätswerke i utworzono spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością Stettiner Stadtwerke^[8].

Przypisy