Steve Martin

Steve Martin
Ilustracja
Steve Martin (2017)
Imię i nazwisko

Stephen Glenn Martin

Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1945
Waco (Teksas)

Zawód

aktor, komik, scenarzysta, producent, piosenkarz

Współmałżonek

Victoria Tennant
(1986–1994; rozwód)
Anne Stringfield
(od 2007)

Lata aktywności

od 1967

podpis
Strona internetowa

Stephen Glenn Martin[1][2][3] (ur. 14 sierpnia 1945 w Waco) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny, komik, scenarzysta, producent filmowy i piosenkarz. Laureat Oscara za całokształt twórczości. Laureat Emmy i kilku nagród Grammy, w tym za ostatni swój album muzyczny „The Crow: New Songs for the 5-String Banjo” z 2009 roku. Wraz z Alekiem Baldwinem prowadził 82. ceremonię rozdania Oscarów.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Waco w stanie Teksas jako syn Mary Lee (z domu Stewart; 1913–2002) i Glenna Vernona Martina (1914–1997), sprzedawcy nieruchomości i początkującego aktora[4]. Jego rodzina była pochodzenia angielskiego[5]. Wychowywał się z siostrą Melindą[6] w Inglewood i później w Garden Grove, gdzie była cheerleaderką w Garden Grove High School.

Jego pierwszą pracą przez trzy lata (1955-58) była sprzedaż przewodników w weekendy i podczas wakacji w Disneylandzie. W 1960 roku opanował kilka sztuczek i w sierpniu w wieku 15 lat dorabiał jako iluzjonista w sklepie Merlin Magic Shop[6] w Fantasylandzie. Udoskonalił swoje umiejętności jako magik, żongler i tworzył balonowe zwierzęta.

Po ukończeniu szkoły średniej, uczęszczał na zajęcia dramatu i poezji angielskiej na Santa Ana College. W wolnym czasie, przyłączył się do trupy komediowej w Knott's Berry Farm. Później związał się z początkującą aktorką Stormie Sherk i podjął studia na wydziale filozofii w California State University[7] w Long Beach, gdzie odnalazł swoją pasję do komedii[8].

Kariera

W 1967 wspólnie z Johnem Denverem opracował swój program wyprodukowany dla telewizji Simple Simon Off to See the Wizard, a w latach 1968–69 gościł w programie CBS The Smothers Brothers Comedy Hour. Przez niektórych został określony jako następca Jerry’ego Lewisa[8]. Jednak wkrótce stało się jasne, że jego styl był zupełnie inny[8] jak w programie The Ray Stevens Show (1970) i Sonny and Cher: The Comedy Hour (1972-73) z Cher i Sonny Bono, gdzie też napisał większość tekstów. Występował niekiedy pod pseudonimem Pig Eye Jackson, w tym w komedii muzycznej Carla Reinera Szajbus (The Jerk, 1979)[9] z Bernadette Peters. Największą popularność przyniósł mu program The Tonight Show Starring Johnny Carson (1972-92).

W 1977 zagrał w filmie krótkometrażowym Nieobecny pogląd kelnera (The Absent-Minded Waiter), który był nominowany do Oscara[6]. W komedii muzycznej Klub samotnych serc sierżanta Pieprza (Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band, 1978) pojawił się jako dr Maxwell Edison. Był bezczelnym kelnerem w filmie familijnym Jima Hensona i Franka Oza Wielka wyprawa Muppetów (The Muppet Movie, 1979). Stał się już znany z częstych występów w Saturday Night Live.

Nieprzerwanie w latach 80. grał w filmach, w tym Umarli nie potrzebują pledu (Dead Men Don’t Wear Plaid, 1982) jako Rigby Reardon z Rachel Ward czy Człowiek z dwoma mózgami (The Man with Two Brains, 1983). Za rolę Rogera Cobba, prawnika, w którego ciało przez przypadek wnika dusza ekscentrycznej milionerki (Lily Tomlin) w komedii Dwoje we mnie (All of Me, 1984) otrzymał nagrodę dla najlepszego aktora w 1984 roku od Stowarzyszenia Krytyków Nowego Jorku. Trzy lata później, krytycy Los Angeles przyznali mu nagrodę za postać długonosego C.D. (Charliego) Balesa w komedii romantycznej Roxanne (1987), humorystycznej uwspółcześnionej wersji sztuki Edmonda Rostanda Cyrano de Bergerac w reżyserii Freda Schepisi z Daryl Hannah.

W 1988 roku zadebiutował na Broadwayu w przedstawieniu Samuela Becketta Czekając na Godota w reżyserii Mike’a Nicholsa u boku Robina Williamsa i F. Murraya Abrahama, co okazało się porażką[10]. Powrócił na kinowy ekran w komedii romantycznej Micka Jacksona Historia z Los Angeles (L.A. Story, 1991) i komediodramacie Lawrence’a Kasdana Wielki Kanion (Grand Canyon, 1991).

Życie prywatne

20 listopada 1986 poślubił Victorię Tennant[11], najbardziej znaną z roli Pameli Tudsbury w miniserialu ABC Wichry wojny i Wojna i pamięć. Jednak w 1994 doszło do rozwodu. Spotykał się z aktorką Bernadette Peters[6], Heleną Bonham Carter i Anne Heche[6], późniejszą partnerką Ellen DeGeneres. 28 lipca 2007 roku ożenił się z Anne Stringfield.

(c) Joella Marano, CC BY-SA 2.0
Steve Martin w 2011

Filmografia

Przypisy

  1. Personalidade: Steve Martin (EUA) (port.). InterFilmes.com. [dostęp 2017-07-14].
  2. Steve Martin Actor, Comedian, Author, Producer (ang.). TVGuide.com. [dostęp 2017-07-14].
  3. Steve Martin (ang.). Listal. [dostęp 2017-07-14].
  4. Steve Martin Biography (1945-) (ang.). Film Reference. [dostęp 2017-07-14].
  5. Steve Martin What Nationality Ancestry Race (ang.). Ethnicity of Celebs. [dostęp 2022-08-25].
  6. a b c d e Steve Martin Fast Facts (ang.). TVGuide.com. [dostęp 2017-07-14].
  7. Steve Martin - Actor (rum.). CineMagia.ro. [dostęp 2017-07-14].
  8. a b c Artista: Steve Martin (14 de Agosto de 1945) (port.). Filmow. [dostęp 2017-07-14].
  9. Pig Eye Jackson (ang.). BFI. [dostęp 2017-07-14].
  10. Mervyn Rothstein (1988-09-13): Nichols Tries to Put the Fun Back in 'Godot' (ang.). The New York Times. [dostęp 2017-07-14].
  11. Victoria Tennant w bazie Notable Names Database (ang.)
  12. Philip Sledge: Only Murders In The Building Cast: Where You’ve Seen The Actors Before (ang.). Cinema Blend. [dostęp 2021-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-05)].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Steve Martin signature.svg
Steve Martin signature
Steve Martin 2011.jpg
(c) Joella Marano, CC BY-SA 2.0
Steve Martin at the 120th Anniversary of Carnegie Hall in MOMA, New York City in April 2011.
Steve Martin, 2017-08-11.jpg
Autor: Davidwbaker, Licencja: CC BY-SA 4.0
Steve Martin, performing in Concord, CA, on August 11th, 2017.
Pinkpanther-logo.svg
Różowa Pantera.