Steve McClaren

Steve McClaren
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Stephen McClaren

Data i miejsce urodzenia

3 maja 1961
Fulford

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Manchester United (asystent)

Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1979–1985Hull City178(16)
1985–1988Derby County25(0)
1987→ Lincoln City (wyp.)8(0)
1988–1989Bristol City61(2)
1989–1992Oxford United33(0)
W sumie:305(18)
Kariera trenerska
LataDrużyna
1992–1995Oxford United (rezerwy)
1995–1999Derby County (asystent)
1999–2001Manchester United (asystent)
2001–2006Middlesbrough
2001–2006Anglia (asystent)
2006–2007Anglia
2008–2010FC Twente
2010–2011VfL Wolfsburg
2011Nottingham Forest
2012–2013FC Twente
2013–2015Derby County
2015–2016Newcastle United
2016–2017Derby County
2018–2019Queens Park Rangers
2022–Manchester United (asystent)

Stephen „Steve” McClaren (ur. 3 maja 1961 w Yorku) – angielski trener piłkarski i piłkarz.

Jako zawodnik występował w klubach niższych lig. Był środkowym pomocnikiem Hull City, Derby County, Lincoln City, Bristol City i Oxford United. Sportową przygodę zakończył w wieku dwudziestu siedmiu lat z powodu kontuzji.

Szkoleniowe umiejętności zdobywał u boku Jima Smitha (1995-1999), Alexa Fergusona (1999-2001) i Svena-Görana Erikssona (2001-2006). Z pierwszym w sezonie 1995-1996 wywalczył awans do Premiership, z drugim – mistrzostwo i Puchar Anglii oraz Puchar Mistrzów (1999), z ostatnim zaś brał udział w Mundialach 2002 (ćwierćfinał) i 2006 (ćwierćfinał) oraz Euro 2004 (ćwierćfinał).

Pierwszą samodzielną pracę trenerską rozpoczął w czerwcu 2001 roku, kiedy został szkoleniowcem Middlesbrough FC. Przez pierwsze trzy sezony zespół udanie bronił się przed spadkiem z ligi. W 2004 roku zdobył Puchar Ligi Angielskiej i był to początek metamorfozy klubu. Na finiszu rozgrywek 2004-2005 Middlesbrough zajęło siódme miejsce, gwarantujące start w europejskich pucharach. Podopieczni McClarena, wśród których najważniejsze role odgrywali: bramkarz Mark Schwarzer, doświadczony obrońca Gareth Southgate, pomocnik Stewart Downing oraz napastnicy Mark Viduka i Massimo Maccarone, byli jedną z większych niespodzianek Pucharu UEFA 2005-2006. Po wyeliminowaniu m.in. VfB Stuttgart, Romy, FC Basel i Steauy Bukareszt 10 maja na stadionie w Eindhoven po raz pierwszy w historii zagrali w finale tych rozgrywek z Sevillą FC. Po golach Luísa Fabiano, Frédérica Kanouté i dwóch Enzo Mareski przegrali 0:4 i był to ostatni mecz McClarena w roli szkoleniowca Middlesbrough.

Po Mundialu 2006, w wieku 45 lat, zastąpił Erikssona na stanowisku selekcjonera reprezentacji Anglii. Jednak jego podopieczni, wśród których znajdowali się wówczas m.in. Frank Lampard, Steven Gerrard, Michael Owen, Wayne Rooney i David Beckham, w grupie eliminacyjnej do Euro 2008 zajęli dopiero trzecie miejsce za Chorwacją i Rosją i po raz pierwszy od 1994 roku nie zakwalifikowali się do międzynarodowego turnieju. Do słabych wyników w spotkaniach kwalifikacyjnych (0:2 i 2:3 z Chorwacją, 1:2 z Rosją, po 0:0 z Izraelem i Macedonią) dołożyły się również przegrane w prestiżowych meczach towarzyskich, z Niemcami (1:2) i Hiszpanią (0:1). W sumie McClaren prowadził reprezentację w 18 spotkaniach, zanotował 9 zwycięstw, 4 remisy i 5 porażek. Dzień po decydującym o awansie (Anglikom wystarczał remis) meczu z Chorwacją (2:3 w Londynie) otrzymał wymówienie.

Komentatorzy podkreślali, że głównymi przyczynami nieudanej kadencji najmłodszego w historii reprezentacji Anglii selekcjonera były: spadek formy dotychczasowych liderów drużyny Lamparda i Gerrarda, którym McClaren konsekwentnie ufał[1]; przedwczesna rezygnacja z usług Davida Beckhama, a następnie, po kilku porażkach w eliminacjach, powrót byłego kapitana do kadry wymuszony głównie przez dziennikarzy i kibiców, co poważnie nadwyrężyło autorytet selekcjonera[2]; kłopoty z obsadą bramkarza: najpierw bezkrytyczne stawianie na popełniającego błędy Paula Robinsona, a następnie, w decydującym o awansie meczu, zamienienie go na mającego na swoim koncie jeden mecz w kadrze Scotta Carsona, który walnie przyczynił się do porażki z Chorwacją; eksperymenty taktyczne (McClaren na pewien czas powrócił do odstawionego w 1999 roku systemu 1-3-5-2), a także uległy charakter samego trenera, który nie potrafił przeciwstawić się coraz bardziej agresywnym mediom, nazywającym go „McClownem” lub „Myszką Miki[3]”.

Do pracy szkoleniowej powrócił w czerwcu 2008 roku. Został trenerem grającego w holenderskiej Eredivisie FC Twente. Na zakończenie sezonu 2008-2009 zdobył z tym klubem wicemistrzostwo Holandii. Rok później sięgnął zaś po pierwsze w historii Twente mistrzostwo kraju.

Kilka dni po tym sukcesie, przyjął propozycję prowadzenia VfL Wolfsburg. 7 lutego 2011 roku został zwolniony z funkcji trenera VfL Wolfsburg.

13 czerwca 2011 został trenerem Nottingham Forest podpisując trzyletni kontrakt[4]. Po dziesiątej kolejce ligowej zrezygnował z posady trenera Nottingham Forest.

5 stycznia 2012 objął stanowisko trenera w FC Twente, zastępując Co Adriaanse.

We wrześniu 2013 roku został nowym trenerem Derby County po tym, jak zwolniono Nigela Clougha[5].

10 czerwca 2015 został trenerem Newcastle United. 11 marca 2016 został zwolniony z klubu.

Sukcesy szkoleniowe

  • Puchar Ligi Angielskiej 2004, finał Pucharu UEFA 2006 oraz 1/8 finału Pucharu UEFA 2005 z Middlesbrough
  • mistrzostwo Holandii 2010 i wicemistrzostwo Holandii 2009 z FC Twente

Zobacz też

  • lista meczów reprezentacji Anglii w piłce nożnej mężczyzn prowadzonej przez Stevena McClarena

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. ↑ Cztery grzechy główne McClarena.
  2. ↑ Beckham wraca do reprezentacji Anglii
  3. ↑ McClaren jak Myszka Miki
  4. ↑ New Manager Confirmed. 13 czerwca 2011. [dostęp 2011-06-21]. (ang.).
  5. ↑ Steve McClaren named as Derby County head coach. BBC Sport, 2013-09-30. [dostęp 2013-12-01]. (ang.).
Kariera trenerska
Trenerzy Middlesbrough F.C.
  • J. Robson (1899–1905)
  • Mackie (1905–06)
  • Aitken (1906–09)
  • Gunter (1909–10)
  • Walker (1910–11)
  • McIntosh (1911–19)
  • Howie (1920–23)
  • Bamlett (1923–26)
  • McWilliam (1927–34)
  • Gillow (1934–44)
  • Jack (1944–52)
  • Rowley (1952–54)
  • Dennison (1954–63)
  • Carter (1963–66)
  • Anderson (1966–73)
  • Charlton (1973–77)
  • Neal (1977–81)
  • Murdoch (1981–82)
  • Allison (1982–84)
  • Maddren (1984–86)
  • Rioch (1986–90)
  • Todd (1990–91)
  • Lawrence (1991–94)
  • B. Robson (1994–2001)
  • Venables (2001)
  • McClaren (2001–06)
  • Southgate (2006–09)
  • Strachan (2009–10)
  • Mowbray (2010–13)
  • Karanka (2013–17)
  • Agew[A] (2017)
  • Monk (2017)
  • Pulis (2017–19)
  • Woodgate (2019-20)
  • Warnock (2020-21)
  • Wilder (od 2021)
  1. ↑ tymczasowo
Selekcjonerzy reprezentacji Anglii

Anglia

  1. ↑ a b c d tymczasowo
Trenerzy VfL Wolfsburg
Trenerzy Nottingham Forest F.C.
  • Radford (1889–97)
  • Haslam (1897–1909)
  • Earp (1909–12)
  • Masters (1912–25)
  • Baynes (1925–29)
  • Hardy (1930–31)
  • Watson (1931–36)
  • Wightman (1936–39)
  • Walker (1939–60)
  • Beattie (1960–63)
  • Carey (1963–68)
  • Gillies (1969–72)
  • Mackay (1972–73)
  • Brown (1973–75)
  • Clough (1975–93)
  • Clark (1993–96)
  • Pearce (1996–97)
  • Bassett (1997–99)
  • Adams (1999)
  • Atkinson (1999)
  • Platt (1999–2001)
  • Hart (2001–04)
  • Kinnear (2004)
  • Harford (2004–05)
  • Megson (2005–06)
  • Barlow & McParland (2006)
  • Calderwood (2006–08)
  • Pemberton (2008–09)
  • Davies (2009–11)
  • McClaren (2011)
  • Kelly (2011)
  • Cotterill (2011–12)
  • O’Driscoll (2012)
  • McLeish (2012–13)
  • Kelly (2013[A])
  • Davies (2013–14)
  • Brazil (2014[A])
  • Pearce (2014–15)
  • Freedman (2015–16)
  • Williams (2016[A])
  • Montanier (2016–17)
  • Brazil (2017[A])
  • Warburton (2017)
  • Brazil (2017–18[A])
  • Karanka (2018-19)
  • Ireland (2019[A])
  • O’Neill (2019)
  • Lamouchi (2019–20)
  • Hughton (2020-21)
  • Reid (2021[A])
  • Cooper (od 2021)
  1. ↑ a b c d e f g tymczasowo
Trenerzy FC Twente
Trenerzy Newcastle United F.C.
  1. ↑ a b c d e f g h trener tymczasowy
  2. ↑ zamieniał w wypadku absencji trenera
Trenerzy Queens Park Rangers F.C.
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q tymczasowo
Trenerzy Derby County
  • Newbould (1896–1906 )
  • Methven (1906–22)
  • Potter (1922–25)
  • Jobey (1925–41)
  • Nicholas (1942–44)
  • Magner (1944–46)
  • McMillan (1946–53)
  • Barker (1953–55)
  • Storer, Jr. (1955–62)
  • Ward (1962–67)
  • B. Clough (1967–73)
  • Mackay (1973–76)
  • Murphy (1976–77)
  • Docherty (1977–79)
  • Addison (1979–82)
  • Newman (1982)
  • Taylor (1982–84)
  • Cox (1984–93)
  • McFarland (1993–95)
  • Smith (1995–2001)
  • Todd (2001–02)
  • Gregory (2002–03)
  • Burley (2003–05)
  • Brown (2005–06)
  • Davies (2006–07)
  • Jewell (2007–08)
  • N. Clough (2009–13)
  • McClaren (2013–15)
  • Clement (2015–16)
  • Wassall (2016)
  • Pearson (2016)
  • McClaren (2016–17)
  • Rowett (2017–18)
  • Lampard (2018–19)
  • Cocu (2019–20)
  • Rooney (2020–21[A])
  • Rooney (od 2021)
  1. ↑ tymczasowo
Trenerzy zdobywców Pucharu Ligi Angielskiej w piłce nożnej

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of England.svg
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Steve McClaren 2012 1 (cropped).jpg
Autor: Thomas Rodenbücher, Licencja: CC BY 2.0
English football manager Steve McClaren, FC Twente