Steyr 120
 Steyr 120 Super Sedan (1935) | |
| Inne nazwy | Steyr 120 Super, 125 Super, 220 |
|---|---|
| Producent | |
| Okres produkcji | 1935–36 (120) |
| Miejsce produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Typy nadwozia | |
| Silniki | Benzynowe, rzędowe, 6-cylindrowe: |
| Skrzynia biegów | 4-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość | 4570 mm |
| Szerokość | 1550 mm (120), 1650 (125 i 220) |
| Wysokość | 1570 mm (120), 1600 (125 i 220) |
| Rozstaw osi | 2830 mm |
| Masa własna | 1100 kg (120), 1200 kg (125), 1250 kg (220) |
Steyr 120 Super, Steyr 125 Super i Steyr 220 – seria średniej wielkości samochodów osobowych z nadwoziem typu sedan, kabriolet i auto sportowe, produkowanych przez austriacki koncern Steyr-Daimler-Puch w latach 1935–1941. Stanowiły rozwinięcie konstrukcji mniejszego poprzednika – 4-cylindrowego Steyra 100. Wyposażone były w 6-cylindrowe silniki przenoszące napęd na tylne koła za pośrednictwem 4-biegowej skrzyni przekładniowej. Nadwozie w stylu streamline z wyodrębnionymi przednimi reflektorami zostało zaprojektowane przez Karla Jenschkego (1899-1969) i było wytwarzane w zakładach Gläser-Karosserie GmbH w Dreźnie[1].
Steyr 120 Super, Steyr 125 Super
Samochody z serii 120 zostały wyposażone w sześciocylindrowy silnik rzędowy (w przeciwieństwie do czterocylindrowego Steyr 100) z napędem przekazywanym na tylne koła za pośrednictwem czterobiegowej skrzyni manualnej. Przednie zawieszenie było niezależne oparte na poprzecznym resorze, natomiast tylne na 2 oddzielnych resorach. Czterodrzwiowy sedan był wyposażony w tylne drzwi na zawiasach otwierane do tyłu (suicide door(ang.)), co pozwoliło usunąć słupek pomiędzy drzwiami. W sumie przed 1936 wyprodukowano 1200 egzemplarzy Steyr 120 Super[1].
Zmiany modelu zostały wprowadzone w 1936, obejmowały większy rozstaw osi i większy silnik. Niemniej jednak moc pozostała na poziomie 50 KM (37 kW). Model był sprzedawany jako Steyr 125 Super, głównie w Niemczech. Samochód był sprzedawany do 1937 roku, wyprodukowano tylko 200 jednostek[1].
Steyr 200, Steyr 220
Sukces modelu Steyr 125 był kontynuowany w Steyr 200. Steyr 200 pojawił się 1936 roku z 4-cylindrowym 1,5-litrowym dolnozaworowym silnikiem, który rok później został zastąpiony 2,26-litrowym w modelu Steyr 220. Steyr 220 był wyposażony w sześciocylindrowy silnik o mocy 55 KM. Przednie zawieszenie było niezależne oparte na poprzecznym resorze, natomiast tylne na 2 oddzielnych resorach. Skrzynia biegów miała 4 biegi. Czterodrzwiowa limuzyna ważyła 1250 kg a dwudrzwiowy kabriolet ważył o 10 kg więcej. Na podwoziu Steyr 220 były produkowane dwie wersje kabrioletów[1].
Standardowa wersja kosztowała 6750 reichsmarek. Drugą, sportową wersję produkowała niemiecka firma Gläser(ang.) w Dreźnie. W konstrukcji zostawiono tylko podwozie auta, natomiast karoserię, błotniki i osłonę chłodnicy produkowano według własnego wzornictwa. Dzięki temu samochody te były bardziej opływowe, ale też droższe – 6900 reichsmarek. Łącznie wyprodukowano ok. 5900 sześciocylindrowych wersji „120/220”, z tego dwudrzwiowych kabrioletów ok. 1000, natomiast w wykonaniu Gläser zaledwie kilka egzemplarzy[1].
W czasie II wojny światowej ten model, szczególnie w wersji kabriolet, był przeznaczony przede wszystkim dla wysokich rangą dostojników i oficerów III Rzeszy. Samochód Steyr 220, należący do komendanta obozu Rudolfa Hössa, został użyty do udanej ucieczki z niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, dokonanej 20 czerwca 1942 przez przebranych w mundury SS i uzbrojonych więźniów: Kazimierza Piechowskiego, Stanisława Jastera, Eugeniusza Benderę i Józefa Lemparta. Prowadzone przez Niemców na dużą skalę poszukiwania zbiegów nie odniosły skutku.
Steyr 220 Gläser Roadster
Steyr wyprodukował w sumie 5900 modeli serii 220 od roku 1937 do roku 1941, lecz tylko około sześciu egzemplarzy z karoserią Gläser. Wpływ stylu art déco Streamline Moderne na stylistykę samochodu jest oczywisty, szczególnie w opływowej konstrukcji przednich błotników i osłoniętej budowie tylnych błotników. Spadzista, chromowana linia boczna daje wrażenie prędkości nawet gdy Gläser roadster jest zaparkowany. Tylko niektóre z sześciu samochodów przetrwały do dzisiaj, co sprawia że auto jest rarytasem kolekcjonerskim. W Stanach Zjednoczonych jest tylko jeden egzemplarz, będący własnością prywatnego kolekcjonera. Został uhonorowany w Pebble Beach Concours d’Elegance(ang.) oraz wygrał Best of Show na Pinehurst Concours d’Elegance[2].
Galeria
Steyr 125S (1935)
Steyr 125 Super Sport Twoseater (1936)
Steyr 220 Convertible (1938)
Steyr 220
Steyr 220
Steyr 220
Steyr 220 Gläser Roadster (1939)
Przypisy
- ↑ a b c d e http://www.zuckerfabrik24.de/steyrpuch/steyr100_1.htm Steyr 100, 200, 120, 125, 220.
- ↑ 1938 Steyr 220 | conceptcarz.com, www.conceptcarz.com [dostęp 2020-07-09] (ang.).
Bibliografia
- Werner Oswald: Deutsche Autos 1920-1945, Motorbuch Verlag Stuttgart, 10. Auflage (1996), ISBN 3-87943-519-7.
Media użyte na tej stronie
Autor: JOHN LLOYD from Concrete, Washington, United States, Licencja: CC BY 2.0
Harold LeMay bought this private school for his car collection. Many of the best restored cars are displayed in the former gymnasium.
Steyr 220 Saloon 4 doors (1937)
Steyr 120 Super Convertible 2 windows (1935)
.jpg)
Autor: Rovimat, Licencja: CC BY-SA 4.0
Steyr 220 Gläser Roadster (1939)
Steyr 120 Super Saloon 4 doors (1935)
Steyr 220 Gläser Roadster
Steyr 125 Super Sport 2-seater (Body: Gläser) (1936)
