Stina Blackstenius

Stina Blackstenius
Ilustracja
Blackstenius w 2019.
Pełne imię i nazwisko

Emma Stina Blackstenius

Data i miejsce urodzenia

5 lutego 1996
Vadstena, Szwecja

Wzrost

174 cm

Pozycja

napastniczka

Informacje klubowe
Klub

Arsenal

Numer w klubie

25

Kariera juniorska
LataKlub
2002 2011Vadstena GIF
Kariera seniorska[a]
LataKlubWyst.Gole
2011-2012Vadstena GIF34(59)
2013-2016Linköpings FC78(37)
2017-2019Montpellier HSC43(25)
2019-2020Linköpings FC22(9)
2020-2021BK Häcken40(25)
2021-Arsenal11(6)
W sumie:228(161)
Kariera reprezentacyjna[b]
LataReprezentacjaWyst.Gole
2012–2013 Szwecja U-1716(11)
2013–2015 Szwecja U-1929(34)
2016 Szwecja U-205(8)
2015– Szwecja82(27)
W sumie:132(80)
  1. ↑ Aktualne na: 8 maja 2022.
  2. ↑ Aktualne na: 26 lipca 2022.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
brązFrancja 2019
Igrzyska olimpijskie
srebroRio de Janeiro 2016
srebroTokio 2020

Stina Blackstenius (ur. 5 lutego 1996 w Vadstenie[1]) – szwedzka piłkarka występująca na pozycji napastniczki w angielskim klubie Arsenal oraz w reprezentacji Szwecji. Srebrna medalistka Igrzysk Olimpijskich, brązowa medalistka Mistrzostw Świata.

Kariera klubowa

Dorastała w rodzinnym mieście Vadstena, gdzie w 2002 roku, w wieku 6 lat, zaczęła grać w piłkę nożną w miejscowym klubie Vadstena GIF. 20 kwietnia 2011 roku rozegrała pierwszy mecz w drużynie seniorskiej tego klubu przeciwko BK Kenty.

Po udanych występach dla klubu, którego była wychowanką. przeniosła się do pierwszoligowego klubu Linköpings FC, z którym podpisała 3-letni kontrakt. Zadebiutowała w nim 17 kwietnia 2013 roku w zremisowanym 1:1 meczu z zespołem Kopparbergs/Göteborg FC, wchodząc w 68 minucie. Pierwszego gola na najwyższym szczeblu rozgrywek ligowych strzeliła 28 maja 2013 roku, w wygranym meczu przeciwko Malmö FF (3:1). Wraz z klubem z Linköping występowała także w pucharze Szwecji, wygrywając te rozgrywki w sezonach 2013/2014 oraz 2014/2015. W październiku 2014 roku zadebiutowała także w rozgrywkach ligi mistrzyń. Ponadto w 2016 roku zdobyła ze Szwedzkim klubem mistrzostwo Szwecji.

W styczniu 2017 roku przeniosła się do francuskiego, pierwszoligowego klubu Montpellier HSC. W klubie tym pierwszy mecz rozegrała 4 stycznia 2017 roku w meczu przeciwko Paris Saint-Germain, wchodząc na drugą połowę, oraz strzelając zwycięskiego gola na 2:1 w 81 minucie. W sezonie 2016/2017 grając dla klubu z Montpellier w 11 meczach i zdobywając 7 goli, pomogła mu zdobyć wicemistrzostwo Francji, plasując się za zespołem Olympique Lyon. Łącznie dla francuskiego klubu podczas dwóch lat zagrała w 43 meczach i zdobyła 25 bramek.

W styczniu 2019 roku powróciła do wcześniejszego klubu Linköpings FC. W 2021 przeniosła się do innego szwedzkiego klubu Kopparbergs/Göteborg FC. Wraz z tym klubem kolejny raz zdobyła puchar Szwecji w sezonie 2020/2021, a także mistrzostwo Szwecji 2020. W sezonie 2021 ligi szwedzkiej osiągnęła tytuł króla strzelców strzelając 17 bramek, jej klub zaś zdobył wicemistrzostwo.

W styczniu 2022 roku została zawodniczką angielskiego klubu Arsenal. Zadebiutowała w nim 19 stycznia w meczu przeciwko Manchesterowi United zastępując w 69 minucie Vivianne Miedeme.

Kariera reprezentacyjna

30 października 2013 roku zadebiutowała w Reprezentacji Szwecji U-17, strzelając hat-tricka w meczu z reprezentacją Chorwacji. Grała także w meczach reprezentacji Szwecji U-19 I U-20.

Blackstenius w stroju reprezentacji Szwecji

Dla seniorskiej reprezentacji pierwszy mecz rozegrała 27 października 2015 roku, przeciwko Danii, wchodząc w 79 minucie meczu eliminacyjnego Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej Kobiet 2017[2]. Pierwszego gola dla seniorskiej reprezentacji zdobyła w swoim 5 występie, 8 kwietnia 2016 roku przeciwko Słowacji (3:0) podczas eliminacji na te same mistrzostwa[3]. Była w składzie reprezentacji Szwecji podczas Igrzysk Olimpijskich 2016 w Rio de Janeiro, zdobywając srebrny medal tej imprezy. W finale przeciwko reprezentacji Niemiec zdobyła gola w 66 minucie, jednak mecz zakończył się porażką 2:1[4].

Brała udział w Mistrzostwa Europy w 2017 roku. Podczas tego turnieju zdobyła dwie bramki, natomiast Reprezentacja Szwecji została wyeliminowana w ćwierćfinale przez reprezentację Holandii(2:0)[5].

Brała również udział w Mistrzostwach Świata 2019. Podczas mistrzostw we Francji zdobyła 2 gole, zaś jej reprezentacja zdobyła brązowy medal mistrzostw, wygrywając w meczu o 3 miejsce 2:1 z Anglią[6].

Z reprezentacją Szwecji zdobyła drugi medal igrzysk olimpijskich podczas Igrzysk Olimpijskich 2020 w Tokio. W całym turnieju zdobyła 5 bramek. Strzeliła także gola w 34 minucie finału przeciwko Kanadzie. Mecz po 90 minutach gry skończył się wynikiem 1:1, ona sama została zmieniona w 106 minucie, zaś mecz został przegrany przez reprezentację Szwecji po rzutach karnych 3:2[7].

Występowała także podczas Mistrzostw Europy 2022.

Sukcesy

Reprezentacja Szwecji

Linköpings FC

Kopparbergs/Göteborg FC

Przypisy

  1. ↑ Stina Blackstenius, www.arsenal.com [dostęp 2022-09-24] (ang.).
  2. ↑ UEFA.com, Sweden-Denmark | UEFA Women’s EURO 2017, UEFA.com [dostęp 2022-09-24] (ang.).
  3. ↑ UEFA.com, Slovakia-Sweden | UEFA Women’s EURO 2017, UEFA.com [dostęp 2022-09-24] (ang.).
  4. ↑ Sweden vs. Germany – Football Match Commentary – August 19, 2016 – ESPN, ESPN.com [dostęp 2022-09-24] (ang.).
  5. ↑ UEFA.com, Netherlands-Sweden | UEFA Women’s EURO 2017, UEFA.com [dostęp 2022-09-24] (ang.).
  6. ↑ FIFA Women’s World Cup France 2019™: England – Sweden, www.fifa.com [dostęp 2022-09-24] (ang.).
  7. ↑ Women’s Olympic Football Tournament Tokyo 2020: Sweden – Canada, www.fifa.com [dostęp 2022-09-24] (ang.).

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Stina Blackstenius 2019.jpg
Autor: BRK17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Stina Blackstenius at an awards gala.