Stjepan Spevec

Stjepan Spevec, 1876obraz Antonio Zuccaro

Stjepan Spevec (ur. 14 czerwca 1839 w Vukanci, zm. 28 stycznia 1905 w Zagrzebiu) – chorwacki polityk, profesor, prezes Sądu Najwyższego i drugi rektor Uniwersytetu w Zagrzebiu.

Kariera

Ukończył prawo na Akademii Prawa w Zagrzebiu, następnie w 1868 doktoryzował się w Wiedniu. W 1868 roku zaczął uczyć prawa administracyjnego i prawa kanonicznego na Akademii w Zagrzebiu. Wkrótce potem został profesorem prawa rzymskiego, państwowego i międzynarodowego. W roku akademickim 1875/1876 pełnił funkcję rektora Uniwersytetu w Zagrzebiu^[1]. W tym czasie wspierał aktywnie ideę Bohuslava Jiruša, profesora botaniki z zakładu Botaniki i Fizjologii Wydziału Filozoficznego, by stworzyć w mieście ogród botaniczny^[2]. Po skończeniu kadencji jako rektor, został prorektorem, a w latach 1875-1891 był członkiem chorwackiego parlamentu. W 1891 roku został wybrany na Prezesa Sądu Najwyższego, zwanego Stołem Siedmiu (predsjednik Stola Sedmorice), i pełnił tę funkcję aż do swojej śmierci^[3]. Był twórcą nowej szkoły prawa. Od 1895 roku był tajnym doradcą Franciszka Józefa I.

Życie prywatne

Stjepan Spevec poślubił Sofiję Ivanuš. Ich trzech synów zrobiło równie zawrotne kariery jak ich ojciec. Dr Alexander Spevec został prezesem Sądu Apelacyjnego w Zagrzebiu, natomiast dr Vladimir Spevec był namiestnikiem Banku Chorwackiego. Dr Ivo Spevec był znanym prawnikiem w Zagrzebiu, jednym z sygnatariuszy "Zagrzebskich Punktów". Deklaracji podpisanej w 1932 r. przez chorwackich intelektualistów, potępiającej serbską hegemonię w Jugosławii i nawołującą do zmian w konstytucji, które zagwarantują równość wszystkich jej regionów i narodów.

Bibliografia

• Tomasevich, Jozo (2001), War and Revolution in Yugoslavia: 1941-1945, Wydawnictwo Uniwersytetu w Stanford

Przypisy