Stokłosa bezostna
| ||
 Stokłosa bezostna (z lewej) i stokłosa płonna | ||
| Systematyka[1][2] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Podkrólestwo | rośliny zielone | |
| Nadgromada | rośliny telomowe | |
| Gromada | rośliny naczyniowe | |
| Podgromada | rośliny nasienne | |
| Nadklasa | okrytonasienne | |
| Klasa | Magnoliopsida | |
| Nadrząd | liliopodobne (≡ jednoliścienne) | |
| Rząd | wiechlinowce | |
| Rodzina | wiechlinowate | |
| Rodzaj | stokłosa | |
| Gatunek | stokłosa bezostna | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Bromus inermis Leyss. Fl. Halens.: 16 (1761) | ||
Stokłosa bezostna (Bromus inermis Leyss.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Jako gatunek rodzimy występuje w Eurazji. Ponadto zawleczony do Afryki, Ameryki, Australii i Nowej Zelandii[3]. W Polsce jest gatunkiem pospolitym[4].
Morfologia
- Pokrój
- Wieloletnia wysoka trawa rozłogowa dorastająca 1,4 metra wysokości.
- Liście
- Pochwa liściowa zrośnięta, zamknięta. Blaszka liściowa naga, do 18 mm szerokości, żeberkowana z wyraźnym nerwem środkowym tzw. "kilem".
- Kwiaty
- Zebrane w równowąskie kłoski długości około 3 cm, te z kolei zebrane we wzniesioną wiechę długości 10-15 cm. Plewa dolna jednonerwowa, górna - trójnerwowa. Plewka dolna dwuzębna, długości 10-13 mm. Pylniki jaskrawożółte[5].
- Owoce
- Ziarniaki.
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit. Rośnie na zboczach, wałach, w rowach i zaroślach. Kwitnie w czerwcu i lipcu. Liczba chromosomów 2n = 14, 28, 56[6].
Zastosowanie
Stokłosa bezostna jest cenną trawą pastewną. Uprawiana na stanowiskach suchszych, dobrze znosi trudniejsze warunki.
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-12-21] (ang.).
- ↑ Bromus inermis na eMonocot [dostęp 2014-01-28].
- ↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
- ↑ Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
- ↑ Bromus inermis na Flora of China [dostęp 2014-01-28].
Bibliografia
- Mała Encyklopedia Rolnicza, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa, 1964.
Identyfikatory zewnętrzne:
- African Plant Database: 52157
- BioLib: 42498
- EoL: 1114232
- EUNIS: 190620
- Flora of China: 200024991
- FloraWeb: 903
- GBIF: 2703670
- INaturalist: 75903, 234654, 239677
- IPNI: 393784-1
- ITIS: 40502
- NCPI: 15371
- The Plant List: kew-401195
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:393784-1
- Tela Botanica: 74999
- Tropicos: 25509399
- USDA PLANTS: BRIN2
Media użyte na tej stronie
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Bromus inermis detail.jpeg
Autor: Kristian Peters -- Fabelfroh 08:28, 29 October 2006 (UTC), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Wehrlose Trespe Bromus inermis, Müritz-Gebiet.
Autor: Kristian Peters -- Fabelfroh 08:28, 29 October 2006 (UTC), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Wehrlose Trespe Bromus inermis, Müritz-Gebiet.
Bromus spp Sturm47.jpg
1. Bromus inermis Leyss. 2. Bromus sterilis L. , nom. cons.
- Original Caption
- 1. Wehrlose Trespe, Bromus inermis Leyss.
- 2. Taube Trespe, B. sterilis L.