Stonington Island

Stonington Island
Ilustracja
East Base na Stonington Island
KontynentAntarktyda
Państwo brak flagi
AkwenMorze Bellingshausena
Najwyższy punkt25 m n.p.m.
Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Stonington Island”
Ziemia68°11′S 67°00′W/-68,183333 -67,000000

Stonington Island – skalista wyspa antarktyczna na Morzu Bellingshausena, na której funkcjonowały dwie stacje polarne – amerykańska East Base (1940–1941, 1947–1949) i brytyjska Base E (1946–1950, 1958–1959, 1960–1975), uznane za pomniki historyczne na mocy Układu Antarktycznego.

Nazwa

Wyspa została nazwana na cześć amerykańskiego miasta Stonington w Connecticut, macierzystego portu slupa Hero, z którego kapitan Nathaniel Palmer (1799–1877) zobaczył kontynent Antarktydy w 1820 roku[1].

Położenie

Stonington Island leży 1,5 km na północny wschód od Neny Island we wschodniej części Zatoki Małgorzaty przy zachodnim wybrzeżu Ziemi Grahama[1]. Wyspa ma ok. 750 m długości i 250 m szerokości[2]. Wcześniej połączana lodem ze stałym lądem, a po stopieniu lodowca bez połączenia[2][1][a].

Flora i fauna

W lutym 2007 stwierdzono na wyspie obecność kormorana niebieskookiego i odnotowano 135 piskląt[3][b]. Na tej podstawie BirdLife International uznaje tu obszar 500 ha jako ostoję ptaków IBA (ANT099: Stonington Island)[3]. Na wyspie gniazdują ponadto wydrzyk antarktyczny, mewa południowa i Sterna vittata, czasami pojawiają się tu pingwiny białookie[3]. Na wyspie odnotowano obecność siedmiu gatunków porostów i dwóch gatunków mchów[2].

Historia

East Base

W latach 1939–1941 na Stonington Island założono bazę East Base na potrzeby trzeciej wyprawy Richarda Byrda zorganizowanej przez United States Antarctic Service (USAS) [1]. Baza zamieszkana była od 11 marca 1940 do 22 marca 1941[1]. Następnie East Base była ponownie w użyciu od 12 marca 1947 do 20 lutego 1949 podczas ekspedycji badawczej Finna Ronne (1899–1980) na tereny wybrzeża Morza Weddella (ang. Ronne Antarctic Research Expedition (RARE))[1][4]. Wówczas po raz pierwszy na Antarktydzie zimowały kobiety Jackie „Edith” Ronne (1919–2009), żona Finna Ronne i Jennie Darlington[2].

East Base jest uznana za pomnik historyczny numer 55 na mocy Układu Antarktycznego[2].

Base E

W 1946 roku, ok. 100 m od East Base, utworzono bazę Base E British Antarctic Survey, która została ewakuowana 12 lutego 1950, kiedy zlodowaciałe morze uniemożliwiło dostęp[1][2]. Base E była ponownie w użyciu pomiędzy 10 marca 1958 a 7 marca 1959 oraz w latach 1960–1975[1]. Bazę strawił pożar w 1972 roku[2] i została zamknięta 23 lutego 1975[1].

Base E jest uznana za pomnik historyczny numer 64 na mocy Układu Antarktycznego[2].

Uwagi

  1. ↑ Starsze źródła podają, że wyspa połączona jest pasmem śnieżnym z lodowcem Northeast Glacier na stałym lądzie[1].
  2. ↑ Inne źródła podają, że na wyspie nie rozmnażają się żadne zwierzęta[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j COMPOSITE GAZETTEER OF ANTARCTICA: Stonington Island (ang.). [dostęp 2018-07-02].
  2. ↑ a b c d e f g h i Antarctic Treaty Visitory Guide: Stonington Island (ang.). W: www.ats.aq [on-line]. [dostęp 2018-07-02].
  3. ↑ a b c Harris, C.M., Lorenz, K., Fishpool, L.D.C., Lascelles, B., Cooper, J., Coria, N.R., Croxall, J.P., Emmerson, L.M., Fijn, R.C., Fraser, W.L., Jouventin, P., LaRue, M.A., Le Maho, Y., Lynch, H.J., Naveen, R., Patterson-Fraser, D.L., Peter, H.-U., Poncet, S., Phillips, R.A., Southwell, C.J., van Franeker, J.A., Weimerskirch, H., Wienecke, B., & Woehler, E.J.: Important Bird Areas in Antarctica, 2015. Cambridge: BirdLife International and Environmental Research & Assessment Ltd, 2015, s. 158. DOI: 10.13140/RG.2.1.1554.2884. (ang.)
  4. ↑ Ronne Family Antarctic Explorers: Finn Ronne (ang.). [dostęp 2018-07-02].

Media użyte na tej stronie

Dark Green 004040 pog.svg
Autor: One Salient Oversight, Licencja: CC0
modded File:Blue pog.svg
Antarctica relief location map.jpg
Autor: Alexrk2, Licencja: CC BY-SA 3.0
Physical Location map Antarctica, Azimuthal equidistant projection