Stopa okopowa
.jpg) Przypadek stopy okopowej (I wojna światowa) | |
| ICD-10 | T69.0 |
|---|---|
Stopa okopowa – określenie zespołu objawów dotyczących puchnięcia oraz odmrożenia stóp, szczególnie u żołnierzy, spowodowana długotrwałym uciskiem stóp przez buty oraz długotrwałą ekspozycją na obniżoną temperaturę bądź wilgotne lub mokre środowisko.
W okresie II wojny światowej bagatelizowana i często uznawana za samookaleczenie, za które groził sąd wojenny. Bardzo poważna w skutkach, grożąca zakażeniem i amputacją stopa okopowa podczas inwazji Aliantów we Francji wyłączyła z walki więcej żołnierzy niż niemieckie armaty 88 mm, moździerze i karabiny maszynowe. Zimą 1944–1945 trzeba było z tego powodu wycofać z linii frontu blisko czterdzieści pięć tysięcy żołnierzy[1].
Przypisy
- ↑ Stephen Ambrose: Obywatele w mundurach. Warszawa: Magnum, 2004.
Media użyte na tej stronie
"Title / Titre :Case of trench feet suffered by unidentified soldier / Cas de pieds des tranchées (soldat non identifié)
Creator(s) / Créateur(s) : Unknown / Inconnu
Date(s) : 1917
Reference No. / Numéro de référence : 3192141
Location / Lieu : France
Credit / Mention de source : Library and Archives Canada/PA-149311 / Bibliothèque et Archives Canada/PA-149311"