Storytelling (metoda)

Storytelling – metoda badawcza z zakresu badań jakościowych[1] opierającą się na analizie narracji tworzonych przez członków danej społeczności. Może polegać na przeprowadzaniu wywiadów, ze szczególnym naciskiem na historie z życia badanego, może także opierać się na analizie powtarzanych mitów.

Metoda ta przyjmuje, że storytelling, czyli opowiadanie historii, jest naturalnym sposobem wymiany doświadczeń ludzi, a zatem zakłada, że poprzez zbieranie opowieści dokonuje się badania w sposób najmniej inwazyjny i najmniej podatny na zakłócenia poprzez sam proces badania. Stosowany jest zarówno w badaniach socjologicznych, jak i w zarządzaniu i teorii organizacji[2][3][4].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Boje, D. M. i Tourani, N. (2012) Storytelling, czyli o materialności praktyk opowiadania, rozdział w: Jemielniak, D. (2012) Badania jakościowe. Podejścia i teorie, Warszawa: PWN
  2. ↑ Boje, D. M. (1991). The Storytelling Organization: A Study of Story Performance in an Office-Supply Firm, Administrative Science Quarterly, 36(1), str. 106-126
  3. ↑ Czarniawska, B. (2004) Narratives in social science research. London-Thousand Oaks-New Delhi: Sage
  4. ↑ Gabriel, Y. (2000) Storytelling in organizations: facts, fictions, and fantasies. New York-Oxford: Oxford University Press