Stosunek enancjomeryczny

Stosunek enancjomeryczny (er z ang. enantiomeric ratio[1]) – wielkość charakteryzująca mieszaninę dwóch enancjomerów, równa stosunkowi ilości jednego enancjomeru do ilości drugiego enancjomeru[2]. Można go przedstawiać w różny sposób[1] (podane przykłady odnoszą się do mieszaniny 98% enancjomeru R i 2% enancjomeru S):

  • jako liczba lub np.
  • jako ułamek molowy jednego stereoizomeru: lub np.
  • jako stosunek zawartości procentowych enancjomerów w ich mieszaninie, zapisanych jak np.

W przypadku opisywania diastereoizomerów stosuje się analogiczny termin „stosunek diastereoizomeryczny”[3] (dr z ang. diastereomeric ratio).

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Gawley, Robert E. Do the Terms „% ee” and „% de” Make Sense as Expressions of Stereoisomer Composition or Stereoselectivity?. „The Journal of Organic Chemistry”. 71 (6), s. 2411–2416, 2006. DOI: 10.1021/jo052554w. 
  2. ↑ enantiomeric ratio, [w:] A.D. McNaught, A. Wilkinson, Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI: 10.1351/goldbook.E02075, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).
  3. ↑ diastereomeric ratio, [w:] A.D. McNaught, A. Wilkinson, Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI: 10.1351/goldbook.D01681, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).