Stowarzyszenie Artystów Polskich „Rytm”

Ten artykuł od 2021-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Stowarzyszenie Artystów Polskich „Rytm” – stowarzyszenie artystyczne powstałe w okresie dwudziestolecia międzywojennego w Warszawie. Zostało stworzone przez grupę artystów wywodzących się z krakowskiej ASP, których część wspólnie dzieliła artystyczny emigracyjny los w Paryżu, współtworząc tam kolonię artystów w Montparnasse. Członków „Rytmu” wiązały też zapatrywania polityczne – związani oni byli ze środowiskiem piłsudczyków.

Stowarzyszenie nie miało ściśle określonego programu artystycznego. Plasowało się w centrum polskiej sceny artystycznej – pomiędzy konserwatywnym środowiskiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych a awangardowymi grupami konstruktywistów. Członkowie „Rytmu”, będąc umiarkowanymi w swych poglądach, starali się godzić tradycję z nowoczesnością. Charakterystyczną cechą twórczości było nawiązywanie do tradycji sztuki ludowej, zwłaszcza Podhala. Za najbardziej typowych przedstawicieli ruchu uważani są: Władysław Skoczylas, Zofia Stryjeńska, Eugeniusz Zak. „Rytm”, licznie i aktywnie reprezentowany, zrzeszał wiele indywidualności, toteż jego program nie wykształcił rygorystycznych sformułowań. Był raczej płaszczyzną spotkań różnych twórców, których wspólną cechą było uprawianie sztuki dekoratywnej, często o charakterze użytkowym, powiązanej z działalnością spółdzielni „Ład”.

Uprawiano szereg technik: malarstwo, rzeźbę, drzeworyt (który został wznowiony przez artystów z „Rytmu”), grafikę ilustracyjną, tkaninę, meblarstwo, małe formy architektoniczne. Prace charakteryzowały stylizacyjne uproszczenia bryły, ostre krawędzie stycznych płaszczyzn, stosowanie geometrycznych form w motywach, a podstawą kompozycji był rytm.

Ugrupowanie „Rytm” miało wpływ na powstanie dekoracyjnego stylu w okresie dwudziestolecia międzywojennego, szczytowe osiągnięcia artystyczne przypadły na rok 1925, wyrazem czego były liczne nagrody dla polskich twórców podczas Międzynarodowej Wystawy Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu. Ostatnia wystawa Rytmu miała miejsce w 1932 roku.

Wśród artystów zrzeszonych w „Rytmie” byli m.in.:

• Maja Berezowska,
• Wacław Borowski,
• Tadeusz Breyer,
• Leopold Gottlieb,
• Tadeusz Gronowski,
• Stanisław Horno-Popławski,
• Zygmunt Kamiński
• Felicjan Szczęsny Kowarski,
• Henryk Kuna,
• Rafał Malczewski,
• Tymon Niesiołowski,
• Stanisław Noakowski,
• Tadeusz Pruszkowski,
• Władysław Roguski,
• Stanisław Rzecki,
• Władysław Skoczylas,
• Zofia Stryjeńska,
• Zofia Trzcińska-Kamińska
• Romuald Kamil Witkowski,
• Edward Wittig,
• Eugeniusz Zak.