Stróża (prawo)

Stróża – w Polsce wczesnośredniowiecznej obowiązek pilnowania przez chłopów małych grodów strażniczych, przejść granicznych i wiejskich dworów książęcych oraz pogoni za rozbitym nieprzyjacielem (zwana także pogon). Wchodziła w zakres prawa książęcego. Od XII w. (być może już w XI w.) zamieniana na daninę w zbożu lub pieniądzu, także zwaną stróżą, którą pobierali kasztelanowie na potrzeby zarządzanych przez nich grodów.

Bibliografia

• Henryk Samsonowicz: Historia Polski i Świata. T. 1.: Historia Polski - Polska do 1586. Mediasat Group S.A. dla Gazety Wyborczej, 2007, s. 46. ISBN 978-84-9819-808-9.