Strażnica WOP Żytowań
Obiekty byłej strażnicy Żytowań (lipiec 2009) | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Sformowanie | 1945[a] |
Tradycje | |
Rodowód | 34 strażnica WOP |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Formacja | |
Podległość | 7 komenda odcinka |
Strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza Seitwann/Żytowań – zlikwidowany podstawowy pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę graniczną[b] na granicy z Niemiecką Republiką Demokratyczną i Republiką Federalną Niemiec[c].
Strażnica Straży Granicznej w Żytowaniu – zlikwidowana graniczna jednostka organizacyjna Straży Granicznej realizująca zadania bezpośrednio w ochronie granicy państwowej z Republiką Federalną Niemiec.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Strażnica została sformowana w 1945 roku w strukturze 7 komenda odcinka jako 34 strażnica WOP (Seitwann) [1] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[2].
W związku z reorganizacją oddziałów WOP, 24 kwietnia 1948 roku strażnica została włączona w struktury 32 batalionu Ochrony Pogranicza, a 1 stycznia 1951 roku 92 batalionu WOP w Gubinie.
W marcu 1954 roku dokonano zmiany numeracji strażnic WOP. Strażnica WOP Żytowań otrzymała numer 39 w skali kraju. W 1956 roku rozpoczęto numerowanie strażnic na poziomie brygady. Strażnica Żytowań II kategorii była 12 w 9 Brygadzie Wojsk Ochrony Pogranicza. W 1960 roku funkcjonowała jako 10 strażnica WOP II kategorii Żytowań w strukturach 92 batalionu WOP, a 1 stycznia 1964 roku jako Strażnica WOP nr 9 Żytowań uzyskała status strażnicy lądowej i zaliczona została do II kategorii[3]. Natomiast w marcu 1968 roku była jako Strażnica techniczna WOP nr 9 Żytowań typ I w strukturach ww. batalionu.
W 1976 roku Wojska Ochrony Pogranicza przeszły na dwuszczeblowy system zarządzania. Strażnicę podporządkowano bezpośrednio pod sztab Lubuskiej Brygady WOP w Krośnie Odrzańskim[4], a w 1984 roku utworzonego batalionu granicznego WOP Gubin jako Strażnica WOP Żytowań. Po rozformowaniu Lubuskiej Brygady WOP, 1 listopada 1989 roku strażnica została włączona w struktury Łużyckiej Brygady WOP w Lubaniu Śląskim i tak funkcjonowała do 15 maja 1991 roku[5].
- Straż Graniczna:
15 maja 1991 roku po rozwiązaniu Wojsk Ochrony Pogranicza, 16 maja 1991 roku strażnica została przejęta przez Lubuski Oddział Straży Granicznej[6] i przyjęła nazwę Strażnica Straży Granicznej w Żytowaniu (Strażnica SG w Żytowaniu).
Ochrona granicy
Opis odcinka granicy z pierwszych lat służby przez Czesława Gajewskiego szefa strażnicy 1945–1947[7]:
- [...] Co wieś to kompania wojska. Brzeg rzeki zaminowany, na wyposażeniu 12 koni ani jednego samochodu. We wsi 7 rodzin niemieckich. Polaków jak na lekarstwo, za to liczne bandy. Były różne dramatyczne chwile, jak ta, gdy z na wpół wypalonego czołgu na lewym brzegu rzeki ktoś zaczął strzelać w kierunku strażnicy.
W grudniu 1948 roku 34 strażnica WOP Żytowań kategorii IV ochraniała odcinek granicy państwowej o długości 10 000 m.
W 1960 roku 10 strażnica WOP Żytowań II kategorii ochraniała odcinek granicy państwowej:
- Od znaku granicznego nr 419, do znaku gran. nr 432.
W latach 1993–1994 roku Strażnica SG w Żytowaniu ochraniała odcinek granicy państwowej:
Wydarzenia
- 1957 – 20 sierpnia poległ w ochronie granicy st. szer. WOP Zenon Chłąd. Do tego zdarzenia doszło przez człowieka, który chciał nielegalnie przekroczyć granicę państwową. Dotarł on do ujścia Łomianki, którą przepłynął, był pewny, że przepłynął Nysę Łużycką i znajduje się na terytorium Niemiec. Idąc dalej natrafił na st. szer. Chłąda, którego zastrzelił z pistoletu TT i uciekł. Podczas dochodzenia znaleziono nad brzegiem Łomianki marynarkę, a w kieszeni bilet tramwajowy z Łodzi i grzebień z rudymi włosami. Na podstawie tych dowodów sprawca został ujęty i skazany[8].
- 1975 – przy strażnicy działał Wojskowy Krąg Instruktorski ZHP. Kpr. Mieczysław Cupa i szer. Włodzimierz Tomczak prowadzili drużyny harcerskie w okolicznych szkołach[7].
- 13 grudnia 1981–22 lipca 1983 – (stan wojenny w Polsce), normę służby granicznej dla żołnierzy podwyższono z 8 do 12 godzin na dobę. Ścisłą kontrolą objęto całą strefę nadgraniczną. W stan gotowości były postawione pododdziały odwodowe[9].
Strażnice sąsiednie
- 33 strażnica WOP Budoradz ⇔ 35 strażnica WOP Kosarzyn – 1946
- 32 strażnica WO Gubin ⇔ 36 strażnica OP Rąpice – 1949
- 11 strażnica WOP Gubin ⇔ 13 strażnica WOP Rąpice – 1957
- 11 strażnica WOP I kategorii Gubin ⇔ 9 strażnica WOP II kategorii Rąpice – 01.01.1960
- Strażnica techniczna WOP nr 10 Gubin typ II ⇔ 8 strażnica WOP lądowa II kategorii Rąpice – 01.01.1964
- Strażnica techniczna WOP nr 10 Gubin typ II ⇔ Strażnica WOP rzeczna nr 8 Rąpice – 03.1968
- Strażnica WOP Gubin ⇔ Strażnica WOP Rąpice – lata 80.
- Straż Graniczna:
- Strażnica SG w Gubinie ⇔ Strażnica SG w Rąpicach – 16.05.1991.
Dowódcy/komendanci strażnicy
stopień | Imię i nazwisko | czasokres | kolejne stanowisko |
---|---|---|---|
chor. | Jerzy Djug | p.o. | |
ppor. | Adolf Ozgowicz | ||
por. | Edward Wojtkiewicz | ||
ppor. | Leon Gruza | ||
ppor. | Zdzisław Białynicki | ||
ppor. | Władysław Dziubiński | był w 1951 | |
chor. | Marian Adamik | 15.03.1952–04.01.1954[10] | d-ca, 30 strażnica WOP[10] |
por. | Stanisław Milcz | był w 1954 | |
por. | Wojciech Materka[11] | był w poł. lat 60.[12] | |
kpt. | Jan Gałązka | ||
kpt. | Jan Goch | p.o. | |
kpt. | Jan Gałązka | ||
por. | Zdzisław Biniaszczyk | ||
por. | Jan Królikowski | ||
por. | Jerzy Święconek | ||
por. | Adam Mieszkało | ||
por. | Julian Stępień | 1971–był w 1975[7] |
Uwagi
- ↑ Od 1991 roku strażnica Straży Granicznej.
- ↑ Pełnienie służby granicznej jest wykonywaniem zadania bojowego w ochronie granicy państwowej. Służbę ochrony granicy państwowej żołnierz WOP powinien pełnić z całkowitym poświęceniem i oddaniem, nie szczędząc swych sił, wiedzy i umiejętności fachowych, a nawet życia. Granica państwa musi być ochraniana zawsze bez względu na porę roku, doby i warunki (Rozdział V, Obowiązki żołnierza WOP, pkt 70) (Regulamin Służby Granicznej 1968 ↓, s. 24).
- ↑ Od 3 października 1990 roku z RFN.
Przypisy
- ↑ ASGran., sygn. 217/143 ↓.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 46.
- ↑ Wykazy dyslokacyjne WOP ↓.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 53.
- ↑ muzeumsg–Lubuska Brygada WOP ↓.
- ↑ Łach 2013 ↓, s. 294.
- ↑ a b c Jerzy Zysnarski. Na granicy jest strażnica. „Magazyn Lubuski: organ Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Zielonej Górze”, s. 9, 1975.
- ↑ Tadeusz Lech: Piknik nad Odrą. [w:] Koło Terenowe Nr 1 przy OM PTTK w Gubinie [on-line]. pttk.gubin.com.pl, 2012-09-08. [dostęp 2020-12-11]. (pol.).
- ↑ Żurawlow 2011 ↓, s. 37.
- ↑ a b Marian Adamik. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej IPN [on-line]. katalog.bip.ipn.gov.pl, 2019. [dostęp 2019-12-27]. (pol.).
- ↑ Jerzy Jankowski: Ostatnie pożegnanie śp. ppłk. WOP Wojciecha Materki. emeryci-sg.org.pl, 2020-12-07. [dostęp 2020-12-08]. (pol.).
- ↑ Jan Woś. W hołdzie żołnierzom Wojsk Ochrony Pogranicza i funkcjonariuszom Straży Granicznej. „Biuletyn nr 5 (2012)”. Problemy Ochrony Granic, s. 198–199, 2012. Koszalin: Centralny Ośrodek Straży Granicznej. ISSN 1429-2505.
Bibliografia
- Henryk Dominiczak, Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1985, Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985 .
- Jerzy Prochwicz, Wojska Ochrony Pogranicza 1945–1965, Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011, ISBN 978-83-7726-027-2 .
- Halina Łach, System ochrony polskiej granicy państwowej, Olsztyn: Instytut Historii i Stosunków Międzynarodowych. Wydział Humanistyczny WM, 2013, ISBN 978-83-935593-8-1 .
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945–1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Józef Ostrowski: Lubuska Brygada Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1989. Ludzie – wydarzenia. Krosno Odrzańskie: Drukarnia Dem-druk w Lubsku, 2005.
- Sławomir Żurawlow, Pododdziały Ochrony Pogranicza w Jaworzynce, Istebnej i Koniakowie – Rys historyczny 1922–2008, Gliwice: Gminny Ośrodek Kultury w Istebnej, 2011 .
- Wojska Ochrony Pogranicza 1945–1990 – Lubuska Brygada WOP. [w:] Muzeum Polskich Formacji Granicznych im. Władysława Raginisa [on-line]. muzeumsg.strazgraniczna.pl. [dostęp 2021-01-16]. (pol.).
- Archiwum Straży Granicznej, sygn. 217/143 k. 119–123. Wykazy dyslokacyjne WOP 1946 r.
- ASGr.Historia Lubuskiej Brygady Wojsk Ochrony Pogranicza. Krosno Odrzańskie 1965 r.
- Regulamin Służby Granicznej Część I – Zasady Ogólne, t. WOP 1/67, Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej Szefostwo Wojsk Ochrony Pogranicza, 1968, s. 24 .
- Archiwum Straży Granicznej, Wykazy dyslokacyjne jednostek i pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza.
Media użyte na tej stronie
Autor: Olek Remesz (wiki-pl: Orem, commons: Orem), Licencja: CC BY-SA 2.5
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
Symbol Nadodrzańskiego Oddziału Straży Granicznej
(c) Christoph Heckel, CC BY 3.0
Grenzpfosten Deutsch - Polnische Grenze, an der Neisse
Rozmieszczenie 92 batalionu WOP w 1957
Żołnierze w miejscu śmierci st. szer WOP Zenona Chłąda – Strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza Żytowań.