Strażnica WOP Dołhobrody
| Historia | |
| Państwo |  Polska |
|---|---|
| Sformowanie | 1945 |
| Rozformowanie | 31 maja 1956 |
| Tradycje | |
| Rodowód | 142 strażnica WOP |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppor. Józef Wołyniec |
| Ostatni | Wojciech Materka |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Dołhobrody |
| Formacja | Wojska Ochrony Pogranicza |
| Podległość | 31 komenda odcinka 23 batalion OP 232 batalion WOP |
Strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza Dołhobrody – zlikwidowany podstawowy pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę graniczną na granicy polsko-radzieckiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Strażnica została sformowana w 1945 roku w strukturze 31 komendy odcinka we Włodawie jako 142 strażnica WOP (Długobrody)[1] (w skali kraju) o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[2].
17 listopada 1945 roku obsada 31 komendy odcinka, w tym 142 strażnica, wyjechała z Lublina do Włodawy. We Włodawie poszczególne strażnice przygotowywały się do objęcia ochroną wyznaczonego odcinka granicy państwowej[3]. W 1946 roku w 31 komendzie odcinka zaszły zmiany dyslokacyjne i 25 stycznia 1946 roku na wyznaczony odcinek granicy państwowej wyszły pierwsze patrole ze 142 strażnicy Dołhobrody[4].
W związku z reorganizacją oddziałów WOP, 24 kwietnia 1948 roku 142 strażnica OP Dołhobrody (w skali kraju) została włączona w struktury 23 batalionu OP we Włodawie, a 1 stycznia 1951 roku 232 batalionu WOP we Włodawie[5][6].
W 1952 roku była jako 142 strażnica WOP Dołhobrody (w skali kraju), w strukturach 232 batalionu WOP we Włodawie[5] 15 marca 1954 roku wprowadzono nową numerację strażnic[a], a Strażnica WOP Dołhobrody otrzymała nr 137 w skali kraju i była w strukturach 232 batalionu WOP we Włodawie[8].
Reorganizacja, jaką przechodziły Wojska Ochrony Pogranicza w czerwcu 1956 roku, doprowadziły do likwidacji 23 Brygady i podległych jej pododdziałów[9].
Strażnice sąsiednie
- 141 strażnica WOP Kodeń ⇔ 143 strażnica WOP Sobibór – 1946
- 141 strażnica OP Kodeń ⇔ 143 strażnica OP Sobibór – 24.04.1948
- 141a strażnica WOP Jabłeczna ⇔ 143a strażnica WOP Włodawa – 1952
- 136 strażnica WOP Jabłeczna ⇔ 138 strażnica WOP Sobibór – 15.03.1954.
Dowódcy strażnicy
Zobacz też
Uwagi
Przypisy
- ↑ ASGran., sygn. 217/143 ↓.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 46.
- ↑ Historia ChOWOP ↓, s. 120.
- ↑ Historia ChOWOP ↓, s. 23.
- ↑ a b Jackiewicz 1998 ↓, s. 103.
- ↑ Prochwicz 2011 ↓, s. 194.
- ↑ Prochwicz 2011 ↓.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 103–104.
- ↑ Nadbużańska Brygada WOP (pol.). W: Muzeum Polskich Formacji Granicznych im. Władysława Raginisa [on-line]. muzeumsg.strazgraniczna.pl. [dostęp 2021-11-18].
- ↑ Dubaj 2013 ↓, s. 330.
- ↑ Historia ChOWOP ↓, s. 73–76.
- ↑ Jerzy Jankowski: Ostatnie pożegnanie śp. ppłk. WOP Wojciecha Materki (pol.). emeryci-sg.org.pl, 2020-12-07. [dostęp 2020-12-08].
- ↑ Jan Woś. W hołdzie żołnierzom Wojsk Ochrony Pogranicza i funkcjonariuszom Straży Granicznej. „Biuletyn nr 5 (2012)”. Problemy Ochrony Granic, s. 198–199, 2012. Koszalin: Centralny Ośrodek Straży Granicznej. ISSN 1429-2505.
Bibliografia
- Henryk Dominiczak, Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1985, Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Jerzy Prochwicz, Wojska Ochrony Pogranicza 1945–1965, Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011, ISBN 978-83-7726-027-2.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945–1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL. W: Stanisław Dubaj: Patroni Nadbużańskiego Oddziału Straży Granicznej i Podległych Placówcek SG – Tom VIII−IX, zeszyt 1 – 2012–2013. Lublin: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2013, s. 316–343. (pol.)
- ASGran., DWOP sygn. 2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.
- ASGran. Historia Chełmskiego Oddziału Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1955. Chełm 1956
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).