Strażnica WOP Gubin południowy
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | chor. Bronisław Rzucak |
| Ostatni | ppor. Jan Sałek |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Gubin ul. Chrobrego 27 |
| Formacja | |
| Podległość | |
Strażnica WOP Gubin południowy – podstawowy pododdział graniczny Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Strażnica została sformowana w 1945 roku w strukturze 7 komenda odcinka jako 31 strażnica WOP (Werder) [1] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[2]. Stacjonowała na terenie byłej fabryki Wolfa przy ulicy Chrobrego 7 (27) (dzisiejsze Aleje Łużyckie)[3].
Na podstawie rozkazu NDWP nr 0153/org. z 21 września 1946, sformowany został 2 Poznański Oddział WOP, a strażnica nr 31 Gubin południowy zakwalifikowana została do kategorii IV. Dowódca Oddziału nr 2 odwołał się od decyzji przyznania niskiej kategorii gubińskiej strażnicy i wiosną 1947 proponował przeniesienie strażnicy nr 31 z kategorii IV do kategorii II. Dowódca WOP wniosek odrzucił[4].
W 1950 roku połączono gubińskie strażnice nr 31 i 32 w jeden organizm. Nowo sformowana strażnica WOP Gubin pozostała przy numerze 31, ale przeniosła się do budynków strażnicy WOP nr 32[5].
Ochrona granicy
Opis odcinka granicy w 1947:
- [...] lewa linia rozgraniczenia przebiegała południowym skrajem Gubinka, drogą do szosy, dalej drogą do następnej szosy i do rzeki, dalej rzeka do mostu [wył.] m. Plesse dalej biegnie drogą do m. Dobern [wył.] . Prawa linia rozgraniczenia od ujścia rzeki Lubst do Nysy biegnie do mostu dalej ul. Dąbrowskiego i Poznańską następnie szosą do wykopu. Długość linii granicznej wynosi 3,3 km. Od rozgraniczenia z 30 strażnicą Nysa płynie 750 m w kierunku północnym z lekkim odchyleniem na wschód, następnie skręca zupełnie na wschód i płynie tak 400 m. Potem znowu przybiera kierunek północno-wschodni na długości 1100 m, a potem skręca prosto na północ i przez 1050 m dobiega do rozgraniczenia z 32 strażnicą[6].
Strażnice sąsiednie:
- 30 strażnica WOP Sękowice; 32 strażnica WOP Gubin północny - w 1946 roku.
Dowódcy/komendanci strażnicy
- p.o. chor. Bronisław Rzucak
- ppor. Henryk Szyszkowski
- ppor. Kazimierz Kwiatkowski
- por. Jan Prorok (6.03.1946-?)
- ppor. Wincenty Ruszkowski
- ppor. Jerzy Chrul
- ppor. Jan Sałek
Źródło[7]
Przypisy
- ↑ Wykazy dyslokacyjne ↓.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 46.
- ↑ Szyłkowski 2014 ↓, s. 54.
- ↑ Szyłkowski 2014 ↓, s. 56.
- ↑ Szyłkowski 2014 ↓, s. 59-60.
- ↑ Szyłkowski 2014 ↓, s. 56-58.
- ↑ Szyłkowski 2014 ↓, s. 55.
Bibliografia
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
- Józef Ostrowski: Lubuska Brygada Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1989. Ludzie - wydarzenia. Krosno Odrzańskie: Drukarnia Dem-druk w Lubsku, 2005.
- Maciej Szyłkowski. Zapomniana strażnica. „Gubin i okolice”. 4 (27), 2014. Gubin: Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Gubińskiej.
- Archiwum Straży Granicznej, Wykazy dyslokacyjne WOP 1946.
- ASGr.Historia Lubuskiej Brygady Wojsk Ochrony Pogranicza. Krosno Odrzańskie 1965.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).