Strażnica WOP Hrebenne
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 24 lutego 1948 |
Rozformowanie | 1 czerwca 1976 |
Tradycje | |
Rodowód | |
Kontynuacja | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Formacja | |
Podległość | 27 batalion OP |
Strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza Hrebenne – zlikwidowany podstawowy pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę graniczną na granicy polsko-radzieckiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W związku z reorganizacją oddziałów WOP, 24 kwietnia 1948 roku na bazie 154 strażnicy WOP Mosty Małe została utworzona już w miejscowości Hrebenne 154 strażnica OP Hrebenne (w skali kraju), która została przekazana do 13 Brygady Ochrony Pogranicza w Chełmie[1], włączona w struktury 27 batalionu Ochrony Pogranicza w miejscowości Bełz[2], a 1 stycznia 1951 roku 234 batalionu WOP[3][4].
15 marca 1954 roku wprowadzono nową numerację strażnic[a], a Strażnica WOP Hrebenne otrzymała nr 151 w skali kraju i była w strukturach 234 batalionu WOP w Tomaszowie Lubelskim[6].
Reorganizacja, jaką przechodziły Wojska Ochrony Pogranicza w czerwcu 1956 roku, doprowadziły do likwidacji 23 Brygady i podległych jej pododdziałów. W miejsce zniesionej jednostki utworzono dwie samodzielne: Grupę Manewrową Wojsk Ochrony Pogranicza Tomaszów (Chełm) Lubelski i Samodzielny Oddział Zwiadowczy WOP Chełm do którego została włączona Placówka WOP Hrebenne[7]. 1 maja 1957 roku, na bazie Grupy Manewrowej i Samodzielnego Oddziału Zwiadowczego WOP zorganizowano 23 Chełmski Oddział WOP[b] a od 1959 roku nadano 23 Oddziałowi nazwę regionalną: 23 Chełmski Oddział WOP[c][7].
1 stycznia 1960 roku w Hrebennem stacjonowała Placówka WOP nr 1 w strukturach 23 Chełmskiego Oddziału WOP[8]
1 stycznia 1964 roku w Hrebennem stacjonowała Placówka WOP nr 1 w strukturach 23 Chełmskiego Oddziału WOP[8], który funkcjonował do 30 maja 1976 roku.
1 czerwca 1976 roku w związku ze zmianą ochranianego odcinka, dyktowaną przez reformę administracyjną kraju i nowy podział na województwa[9] odtwarzano brygady na granicy ze Związkiem Radzieckim. Na bazie 23 Chełmskiego Oddziału WOP sformowano Nadbużańską Brygadę WOP. W jej strukturach 1 czerwca 1976 roku[10], na bazie Placówki WOP Hrebenne została zorganizowana Strażnica WOP Lubycza Królewska[11].
Ochrona granicy
W 1956 roku na odcinku strażnicy WOP funkcjonowała Graniczna Placówka Kontrolna Hrebenne (GPK Hrebenne) – kolejowa, którego załoga wykonywała kontrolę graniczną osób, towarów oraz środków transportu w przejściu granicznym[7]:
- Hrebenne-Rawa Ruska (kolejowe).
1 stycznia 1964 roku na ochranianym odcinku funkcjonowało przejście graniczne uproszczonego ruchu granicznego (urg), w którym kontrolę graniczną i celną osób, towarów oraz środków transportu wykonywała 1 placówka WOP Hrebenne[12]:
Sąsiednie strażnice
- 153 strażnica WOP Uhnów ⇔ 155 strażnica WOP Dziewięcierz – 1946
- 153 strażnica OP Uhnów ⇔ 155 strażnica OP Sołotwina – 24.04.1948
- 150 strażnica WOP Uhnów ⇔ 152 strażnica WOP Sołotwina – 15.03.1954.
- 150 strażnica WOP Uhnów ⇔ 152 strażnica WOP Sołotwina – 1956
- 2 placówka WOP Dołhobyczów ⇔ 6 placówka WOP Sołotwina – 01.01.1960
- 2 placówka WOP Dołhobyczów ⇔ 6 placówka WOP Sołotwina – 01.01.1964.
Uwagi
- ↑ Rozkaz dowódcy WOP z 22.02.1954 roku[5].
- ↑ Zarządzenie DWW nr 07/WW z 24.04.1957 roku (Prochwicz 2011 ↓, s. 225).
- ↑ Zarządzenie MSW nr 203/59/WW z 27.11.1959 roku (Jackiewicz 1998 ↓, s. 106).
Przypisy
- ↑ Historia POWOP ↓, s. 21.
- ↑ Wykaz pododdziałów WOP ↓.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 103.
- ↑ Prochwicz 2011 ↓, s. 194.
- ↑ Prochowicz 2011 ↓.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 103–104.
- ↑ a b c Nadbużańska Brygada WOP (pol.). W: Muzeum Polskich Formacji Granicznych im. Władysława Raginisa [on-line]. muzeumsg.strazgraniczna.pl. [dostęp 2021-11-18].
- ↑ a b Wykazy dyslokacyjne WOP ↓.
- ↑ Dubaj 2013 ↓, s. 327.
- ↑ Henryk Czajkowski (pol.). W: Biuletyn Informacji Publicznej IPN [on-line]. katalog.bip.ipn.gov.pl, 2019. [dostęp 2021-11-19].
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 107.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 106.
Bibliografia
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza : (1945–1991) : krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Jerzy Prochwicz, Wojska Ochrony Pogranicza 1945–1965, Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011, ISBN 978-83-7726-027-2 .
- ASGran. Historia Przemyskiego Oddziału Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1955. Przemyśl 1956
- Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL. W: Stanisław Dubaj: Patroni Nadbużańskiego Oddziału Straży Granicznej i Podległych Placówcek SG – Tom VIII−IX, zeszyt 1 – 2012–2013. Lublin: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2013, s. 316–343. (pol.)
- Archiwum Straży Granicznej : Wykaz dyslokacyjny etatowych pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z dnia 20 października 1956 roku. Szczecin.
- Archiwum Straży Granicznej, Wykazy dyslokacyjne jednostek i pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).