Strażnica WOP Kołbaskowo
| Historia | |
| Państwo |  Polska |
|---|---|
| Sformowanie | 1955 |
| Rozformowanie | 1964 |
| Dowódcy | |
| Ostatni | kpt. Zbigniew Tobisz |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Kołbaskowo |
| Formacja | Wojska Ochrony Pogranicza |
| Podległość | 123 batalion WOP |
Strażnica WOP Kołbaskowo – podstawowy pododdział graniczny Wojsk Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Strażnica została sformowana w 1955 roku. Weszła w skład 123 batalionu WOP jako 59b strażnica WOP[1]. W 1956 roku rozpoczęto numerowanie strażnic na poziomie brygady. Strażnica Kołbaskowo I kategorii była 8. w 12 Brygadzie Wojsk Ochrony Pogranicza. W 1958 otrzymała numer 12.
W latach 60. rozformowano strażnicę Rosówek. Żołnierze zostali rozdzieleni do sąsiednich strażnic. Zachowano 15-osobową grupę opereracyjną do ochrony przejścia granicznego Kołbaskowo i kolejowego Rosówek. Grupa funkcjonowała w budynkach strażnicy Rosówek. Po całkowitym zlikwidowaniu strażnicy w 1963 roku z budynków strażnicy powstały mieszkania dla kadry z Kołbaskowa. Funkcje zabezpieczenia przejścia w Rosówku i Kołbaskowie powierzono II rzutowej strażnicy WOP Kołbaskowo.
Rozkazem organizacyjnym dowódcy WOP nr 0148 z 2.09.1963 strażnicę lądową Kołbaskowo przeniesiono z kategorii IV do kategorii III, a jedna drużynę piechoty przeznaczono dla potrzeb GPK Kołbaskowo. W 1964 roku strażnica WOP nr 11 Kołbaskowo uzyskała status strażnicy lądowej i zaliczona została do III kategorii[2]. Kilka miesięcy później strażnicę lądową Kołbaskowo III kategorii o stanie 47 wojskowych rozformowano. Jednocześnie GPK Kołbaskowo z etatu 14 wojskowych + 1 pracownik cywilny przeniesiono na etat 70 wojskowych + 2 pracowników cywilnych[a].
Służba graniczna
4 marca 1962 roku dowódca Pomorskiej Brygady WOP meldował[3]: strażnica Rosówek ma za zadanie organizację kontroli ruchu granicznego na przejściu kolejowym Gumieńce-Rosówek i zabezpieczenie odcinka granicznego od znaku gran 773 do 768 o długości 1840 m. [...] II rzutowa strażnica WOP Kołbaskowo miała za zadanie organizację przejść do granicy w głębi strefy nadgranicznej.
Strażnice sąsiednie:
Dowódcy strażnicy
- por./kpt. Zbigniew Tabisz (1956-1964)[4]
Uwagi
- ↑ Rozkaz organizacyjny DWOP nr 0135/WOP z 16 10.1964
Przypisy
- ↑ Historia PBWOP ↓, s. 124-132.
- ↑ Wykazy dyslokacyjne WOP ↓.
- ↑ Meldunek dowódcy Pomorskiej Brygady WOP 0904 z 4 marca 1962 roku
- ↑ Historia PBWOP ↓, s. 177-199.
Bibliografia
- Kazimierz Kozłowski: Pomorski Oddział Straży Granicznej. Tradycje i współczesność. Szczecin: Społeczny Komitet Fundacji Sztandaru Pomorskiego Oddziału SG, 1993.
- Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
- Andrzej Wyganowski: w: Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski, "Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek": materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Rozmieszczenie 123 batalionu WOP w 1957
Plakietka Pomorskiej Brygady WOP