Strażnica WOP Lubinowo

Strażnica WOP Markowice
Strażnica WOP Lubinowo
Historia
Państwo Polska
Sformowanie1945
Rozformowanielipiec 1956
Tradycje
Rodowód126 strażnica WOP Markowice
Organizacja
DyslokacjaMarkowice; Lubinowo
FormacjaWojska Ochrony Pogranicza
Podległość27 komenda odcinka
15 batalion OP
223 Batalion WOP
222 Batalion WOP
22 Brygada WOP
Dysl wop 1945 6.png

Strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza Markowice/Lubinowo – podstawowy pododdział graniczny Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę graniczną na granicy polsko-radzieckiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Strażnica została sformowana w 1945 roku w strukturze 27 komendy odcinka jako 126 strażnica WOP (Markowice)[1] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[2].

W latach 1948–31 grudnia 1950, 126 strażnica WOP Markowice weszła w skład samodzielnego batalionu Ochrony Pogranicza nr 15.

W latach 1 stycznia 1951–30 maja 1952, 126 strażnica WOP Lubinowo była w strukturach 223 batalionu WOP i 1 czerwca 1952 roku strażnicę włączono do 222 batalionu WOP[3]. Wiosną 1954 roku wprowadzono nową numerację strażnic. Strażnica otrzymała numer 120[3].

15 listopada 1955 roku zlikwidowano sztab 22 batalionu w Sejnach[a]. Strażnica podporządkowana została bezpośrednio pod sztab 22 Brygady WOP w Białymstoku. W sztabie brygady wprowadzono stanowiska nieetatowych oficerów kierunkowych odpowiedzialnych za służbę graniczną strażnic [4]. Na początku 1956 roku ponownie przejściowo sformowano batalion graniczny w Sejnach i podporządkowano mu strażnicę nr 120[4].

Opracowany w maju 1956 roku przez Dowództwo WOP kolejny plan reorganizacji formacji przewidywał rozformowanie kilku brygad, sztabów, batalionów i strażnic. Ta reforma miała przede wszystkim korzyści finansowe. W wyniku tej reformy, w lipcu 1956 roku rozformowany został 222 Batalion WOP, a także Strażnica WOP Lubinow[5]. Natomiast budynki zaadaptowano na leśniczówkę[6].

Służba graniczna

Faktyczną ochronę powierzonego odcinka granicy państwowej, strażnica rozpoczęła w czerwcu 1946 roku[7].

Sąsiednie strażnice:

Dowódcy strażnicy

  • chor. Pieńkowski[3].

Uwagi

  1. ↑ Rozkaz dowódcy WOP nr 049 z 27.10 1955 roku (Historia BOWOP ↓, s. 114-134).

Przypisy

  1. ↑ ASGran., sygn. 217/143 ↓.
  2. ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 46.
  3. ↑ a b c Historia BOWOP ↓, s. 34-38.
  4. ↑ a b Historia BOWOP ↓, s. 114-134.
  5. ↑ muzeumzs ↓.
  6. ↑ Historia BOWOP ↓, s. 148.
  7. ↑ Historia BOWOP ↓, s. 8.

Bibliografia

  • Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
  • Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
  • Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945-1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
  • Koło Nr 14 im. Powstańców Sejneńskich Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Placówce SG w Sejnach: Zarys historyczny Służb Granicznych na Sejneńszczyźnie (pol.). W: Muzeum Ziemi Sejneńskiej [on-line]. muzeum.sejny.pl, 2012-11-26. [dostęp 2020-02-17].
  • Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn.2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.
  • ASGr.Historia Białostockiego Oddziału Wojsk Ochrony Pogranicza. Białystok 1960
Wojska Ochrony Pogranicza
Oddziały OP 1945–1946
Oddziały WOP
1946–1948 i 1957–1976
Brygady OP 1948–1950
Brygady WOP 1950–1958
„Terytorialne”
brygady WOP 1958–1990
Komendy odcinków
Bataliony OP
Bataliony WOP
Bataliony portowe
Inne
Samodzielne OZ
Szkolnictwo WOP
Dywizjony OP
Strażnice WOP
GPK/PPK
Podlasko-Mazurska Brygada WOP
Rodowód
Komendy odcinków
Bataliony OP
Bataliony WOP
Strażnice WOP
numery w latach:[45-54/54-56]
GPK

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Dysl wop 1945 6.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Dyslokacja oddziałów i komend Wojsk Ochrony Pogranicza - 6 Oddział Ochrony Pogranicza w 1945 r.