Strażnica WOP Strzyżów
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1945 |
Rozformowanie | 1961 |
Tradycje | |
Rodowód | 148 strażnica WOP |
Kontynuacja | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Formacja | |
Podległość | 32 komenda odcinka |
Strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza Strzyżów – zlikwidowany podstawowy pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę graniczną na granicy polsko-radzieckiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Strażnica została sformowana w 1945 roku w strukturze 32 komendy odcinka jako 148 strażnica WOP (Strzyżów)[1] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[2].
W 1945 na początku 1946 roku 32 komenda odcinka wraz ze strażnicami stacjonowała w Hrubieszowie. 15 stycznia 1946 roku 148 strażnica WOP wystawiła ze swojego składu pierwsze patrole[3].
22 maja 1946 roku wyjechała na granicę obsada 148 strażnicy WOP i objęła służbę na przejściu granicznym zorganizowanym pod Uściługiem[3].
W związku z reorganizacją oddziałów WOP, 24 kwietnia 1948 roku 148 strażnica OP została włączona w struktury 25 batalionu OP w Hrubieszowie, a 1 stycznia 1951 roku 233 batalionu WOP w Hrubieszowie[4][5].
15 marca 1954 roku wprowadzono nową numerację strażnic[a], a Strażnica WOP Strzyżów otrzymała nr 144 w skali kraju i była w strukturach 233 batalionu WOP w Hrubieszowie[7].
Reorganizacja, jaką przechodziły Wojska Ochrony Pogranicza w czerwcu 1956 roku, doprowadziły do likwidacji 23 Brygady i podległych jej pododdziałów. W miejsce zniesionej jednostki utworzono dwie samodzielne: Grupę Manewrową Wojsk Ochrony Pogranicza Tomaszów (Chełm) Lubelski i Samodzielny Oddział Zwiadowczy WOP Chełm do którego została włączona Placówka WOP Strzyżów[8]. 1 maja 1957 roku, na bazie Grupy Manewrowej i Samodzielnego Oddziału Zwiadowczego WOP zorganizowano 23 Chełmski Oddział WOP[b] a od 1959 roku nadano 23 Oddziałowi nazwę regionalną: 23 Chełmski Oddział WOP[c][8].
W 1961 roku Placówkę Wojsk Ochrony Pogranicza Strzyżów przeniesiono do Hrubieszowa i na jej bazie utworzona została Placówka WOP Hrubieszów[8].
Ochrona granicy
W 1960 roku 3 placówka WOP Strzyżów ochraniała odcinek 8755 m granicy państwowej:
- Od znaku granicznego nr 879 do znaku gran. nr 979.
Sąsiednie strażnice
- 147 strażnica WOP Matcze ⇔ 149 strażnica WOP Kosmów – 1946
- 147 strażnica OP Skryhiczyn ⇔ 149 strażnica OP Kryłów – 24.04.1948
- 147 strażnica WOP Stryhiczyn ⇔ 148a strażnica WOP Czumów – 01.01.1951
- 143 strażnica WOP Wieniawa ⇔ 144 strażnica WOP Czumów – 1954
- 4 placówka WOP Dorohusk ⇔ 2 placówka WOP Dołhobyczów – 01.01.1960.
Dowódcy strażnicy
- por. Mieczysław Kręglicki (15.02.1952–10.12.1952)[9].
Uwagi
- ↑ Rozkaz dowódcy WOP z 22.02.1954 roku[6].
- ↑ Zarządzenie DWW nr 07/WW z 24.04.1957 roku ( Prochwicz 2011 ↓, s. 225).
- ↑ Zarządzenie MSW nr 203/59/WW z 27.11.1959 roku (Jackiewicz 1998 ↓, s. 106).
Przypisy
- ↑ ASGran., sygn. 217/143 ↓.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 46.
- ↑ a b Historia ChOWOP ↓, s. 23.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 103.
- ↑ Prochwicz 2011 ↓, s. 194.
- ↑ Prochowicz 2011 ↓.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 103–104.
- ↑ a b c Nadbużańska Brygada WOP. [w:] Muzeum Polskich Formacji Granicznych im. Władysława Raginisa [on-line]. muzeumsg.strazgraniczna.pl. [dostęp 2021-11-18]. (pol.).
- ↑ Mieczysław Kręglicki. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej IPN [on-line]. 2019. [dostęp 2020-01-19]. (pol.).
Bibliografia
- Henryk Dominiczak, Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1985, Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985 .
- Jerzy Prochwicz, Wojska Ochrony Pogranicza 1945–1965, Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011, ISBN 978-83-7726-027-2 .
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945–1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn. 2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.
- ASGran.Historia Chełmskiego Oddziału Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1955. Chełm 1956
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).