Strajk dokerów w Gdańsku (1946)

Strajk dokerów w Gdańsku – robotniczy protest o podłożu ekonomicznym w Polsce Ludowej, który miał miejsce w okresie 10-14 sierpnia 1946 w Gdańsku[1].

Historia

Wydarzenia były kulminacją protestów, do których dochodziło na terenie portów i stoczni gdańskiej od początków kwietnia 1946[1]. 10 sierpnia 1946 rozpoczął się w Gdańsku, w Nowym Porcie bunt 2000 dokerów domagających się poprawienia warunków pracy w porcie morskim Gdańsk[2] oraz sprawiedliwego podziału darów z UNRRA[1]. Protestujący zebrali się przed budynkiem zatrudnienia, gdzie doszło do konfliktu z funkcjonariuszami MBP. Gdy jeden z robotników (Roman Hersztek) został postrzelony przez funkcjonariuszy, pozostali w odwecie zabili dowódcę oraz poturbowali pozostałych[3]. Nowy Port został otoczony kordonem wojska oraz wprowadzono godzinę milicyjną. Władze opisywały wydarzenia jako akcję niemieckich dywersantów. Protest trwał do 14 sierpnia, wprowadzono łamistrajków, aktywistów PPR i koncesjonowanej PPS[1].

Po stłumieniu protestów rozpoczęły się zwolnienia z pracy, aresztowano ponad pół tysiąca ludzi. W procesach sądowych skazywano dokerów na długoletnie wyroki pozbawienia wolności: jeden dożywocia, jeden 15 lat więzienia i dwa po 10 lat więzienia[1].

W 1952 władze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej nazwały imieniem zabitego Karola Gronkiewicza jedną z ulic w Nowym Porcie (do 1945 Albrechtstraße, następnie Sportowa), 25 września 1990 przemianowaną na ul. Strajku Dokerów[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f STRAJK DOKERÓW W PORCIE GDAŃSKIM W 1946. gedanopedia.pl.
  2. ↑ Konferencja popularnonaukowa „Strajk dokerów w 1946 r.”. IPN, 2013. [dostęp 2013-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-25)].
  3. ↑ Podgórski Marian, Jakubowski Jan, Kolicki Roman, Nowak Czesław, Sikorski Zygmunt August: Portowców gdańskich drogi do wolności. Międzyzakładowa Komisja Koordynacyjna NSZZ "Solidarność" Portu Gdańskiego, 2000. ISBN 83-904576-1-X.