Straszakowate

Straszakowate
Heleophrynidae[1]
Noble, 1931
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny – Heleophryne orientalis
Systematyka
Domenaeukarionty
Królestwozwierzęta
Typstrunowce
Podtypkręgowce
Gromadapłazy
Rządpłazy bezogonowe
PodrządNeobatrachia
Rodzinastraszakowate
Typ nomenklatoryczny

Heleophryne W.L. Sclater, 1898

Synonimy
  • Heleophryninae Noble, 1931[2]
  • Heleophrynidae Hoffman, 1935[3]
  • Heliophrynidae[a]Heyer, 1975[4]
  • Heliophryninae — Laurent, 1980[5]
  • Heleophrynoidea — Dubois, 2005[6]
Rodzaje

zobacz opis w tekście

Zasięg występowania

Straszakowate[7] (Heleophrynidae) – rodzina płazów z rzędu płazów bezogonowych (Anura). Najbliższymi ich krewnymi prawdopodobnie są seszelkowate.

Morfologia

Straszakowate przystosowały się do skalistych terenów, które zamieszkują. Osiągają średnią wielkość, dorastając 6 cm. Ich ciało uległo spłaszczeniu, dzięki czemu łatwiej im wślizgiwać się do szczelin skalnych. Budowa palców także ułatwia im wspinaczkę.

Kijanki dysponują specjalnym narządem gębowym, tworzącym jakby przyssawkę[8].

Występowanie

Zwierzęta te zamieszkują strumienie o wartkim nurcie w górach na południu Afryki (Południowa Afryka)[9].

Podział systematyczny

Do rodziny należą następujące rodzaje[9]:

  • Hadromophryne Van Dijk, 2008 – jedynym przedstawicielem jest Hadromophryne natalensis (Hewitt, 1913)straszak natalski[7]
  • Heleophryne W.L. Sclater, 1898

EDGE

21 stycznia 2008 Evolutionarily Distinct and Globally Endangered (EDGE) określił najbardziej dziwaczne, piękne i zagrożone gatunki. Zaliczane tu płazy są najniezwyklejsze i najbardziej rozpoznawalne, a 85% z pierwszej setki z nich nie jest chronione lub działania na rzecz ochrony są bardzo nieznaczne. Straszakowate znajdują się w pierwszej dziesiątce na tej liście[10][11][12].

Uwagi

  1. Niepoprawna kolejna pisownia Heleophrynidae.

Przypisy

  1. Heleophrynidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. G.K. Noble: The Biology of the Amphibia. New York and London: McGraw-Hill, 1931, s. 498. (ang.)
  3. A.C. Hoffman. Die sistematiese posiesie van Heleophryne. „Soölogiese Navorsing van die Nasionale Museum”. 1, s. 2, 1935 (niem.). 
  4. W.R. Heyer. A preliminary analysis of the intergeneric relationships of the frog family Leptodactylidae. „Smithsonian Contributions to Zoology”. 199, s. 148, 1975 (ang.). 
  5. R.F. Laurent. Esquisse d’une phylogenese des Anoures. „Bulletin de la Société Zoologique de France”. 104, s. 417, 1980 (fr.). 
  6. A. Dubois. Amphibia Mundi. 1.1. An ergotaxonomy of Recent amphibians. „Alytes”. 23 (1), s. 9, 2005 (ang.). 
  7. a b Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 432. ISBN 83-01-14344-4.
  8. Zweifel, Richard G.: Encyclopedia of Reptiles and Amphibians. San Diego: Academic Press, 1998, s. 104–105. ISBN 0-12-178560-2. (ang.)
  9. a b D. Frost: Heleophrynidae Noble, 1931 (ang.). W: Amphibian Species of the World 6.0, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2020-01-04].
  10. Reuters, Giant newt, tiny frog identified as most at risk
  11. guardian.co.uk, Drive to save weird and endangered amphibians
  12. guardian.co.uk/environment, Gallery: the world's strangest amphibians

Media użyte na tej stronie

Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.