Straszewo (gmina w województwie warszawskim)
| gmina wiejska | |
| 1919–1930[1] | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Siedziba | |
Portal  Polska | |
Straszewo (od 1930 Koneck) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1921 roku w woj. warszawskim. Siedzibą władz gminy było Straszewo.
Za Królestwa Polskiego gmina należała do powiatu radiejewskiego (od 1871 nieszawskiego) w guberni warszawskiej[2][3][4].
Organizacja Gminy Straszewo nastąpiła w oparciu ukaz carski z 2 marca 1864 r. „o urządzeniu gmin wiejskich”, który regulował podstawy prawne działania ustroju gminnego. Gmina składała się z gromad, które tworzyły wsie, kolonie i osady oraz z folwark i dwór. Organem uchwalającym i kontrolującym na szczeblu gromady były zebrania gromadzkie, a na szczeblu gminy zebrania gminne. Do zadań zebrań gminnych należało: wybór wójta, pisarza gminnego, podejmowanie uchwał we wszelkich sprawach gospodarczych i społecznych dot. gminy, zarządzanie majątkiem gminy, wyznaczanie podatków i świadczeń, sprawy opieki społecznej, utrzymanie szkół elementarnych. Na czele gminy stał wójt, któremu podlegali sołtysi, wybierani na zebraniach gromadzkich. Wójt był także odpowiedzialny za utrzymanie porządku i bezpieczeństwa w gminie, ponadto miał obowiązek wykonywać uchwały zebrań gminnych oraz polecenia naczelnika powiatu, władz sądowych. W roku 1918 na podstawie dekretu z 28 listopada 1918 r. o utworzeniu rad gminnych na terenie byłego Królestwa Kongresowego w gminie Straszewo nastąpiły zmiany ustrojowe, polegające na tym, że rada gminna w poważnej części przejęła zadania zebrań gminnych. W okresie międzywojennym gmina Straszewo należała do powiatu nieszawskiego w woj. warszawskim. 20 maja 1930 roku gminę przemianowano na gmina Koneck[5].
20 maja 1930 roku gminę przemianowano na gmina Koneck[5].
Przypisy
- ↑ Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. warszawskiego.
- ↑ Postanowienie z 17 (29) września 1866, ogłoszone 5 (17) stycznia 1867 (Dziennik Praw, rok 1866, tom 66, nr 219, str. 279)
- ↑ Postanowienie z 29 grudnia 1867 (10 stycznia 1868), ogłoszone 8 (20) lutego 1868 (Dziennik Praw, rok 1868, tom 67, nr 228, str. 359)
- ↑ Powiat nieszawski (1867–71 radziejowski), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 126.
- ↑ a b M.P. z 1930 r. nr 116, poz. 172
Bibliografia
- Akta Gminy Straszewo powiat nieszawski – Archiwum Państwowe w Toruniu Oddział we Włocławku (nr zespołu: 35 / 0 Karta: A)
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).