Stratiomys ruficornis
| Stratiomys ruficornis | |||
| (Macquart, 1838) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | Stratiomyinae | ||
| Plemię | Stratiomyini | ||
| Rodzaj | Stratiomys | ||
| Gatunek | Stratiomys ruficornis | ||
| Synonimy | |||
| |||
Stratiomys ruficornis – gatunek muchówki z rodziny lwinkowatych i podrodziny Stratiomyinae.
Gatunek ten opisał w 1838 roku przez Justin Pierre Marie Macquart[1].
Muchówka o ciele długości od 12 do 14 mm. Czułki ma całe czerwone. Głowę ma czarną z żółtymi plamami i czarnym owłosieniem. Tułów jest czarny z żółtą tarczką. Odwłok jest czarny z żółtymi plamami. Owłosienie środka odwłoka jest czerwonożółte, a boków czarne[2].
Dorosłe osobniki odżywiają się nektarem. Są ciepłolubne, w Europie Środkowej spotykane od połowy maja do połowy lipca wśród roślinności murawowej, w sąsiedztwie potoków i zbiorników wodnych, będących siedliskiem ich larw[3].
Owad o zasięgu submedyranejskim[3]. W Europie znany z Niemiec, Austrii, Polski, Czech, Słowacji, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Albanii, Macedonii, Grecji, Rumunii i Bułgarii[1]. W Azji występuje od Turcji i Armenii po Irak i Iran. W Polsce odnotowany na kilku stanowiskach na południu kraju, głównie w XIX wieku. W 1993 znaleziony w okolicach Rymanowa. W Europie Środkowej jest to gatunek współcześnie bardzo rzadki i ginący, głównie z powodu zanieczyszczania i dewastacji małych zbiorników wodnych oraz ich zanikania, wywołanego zabiegami melioracyjnymi. W Polskiej czerwonej księdze zwierząt umieszczony w jako krytycznie zagrożony[3].
Przypisy
- ↑ a b Stratiomys ruficornis. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-06-15].
- ↑ Przemysław Trojan: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XXVIII Muchówki – Diptera, zeszyt 22 – Striatomyidae. Warszawa: PWN, Polski Związek Entomologiczny, 1963.
- ↑ a b c Głowaciński: Stratiomys ruficornis (Macquart, 1838). [w:] Polska czerwona księga zwierząt. Bezkręgowce [on-line]. Instytut Ochrony Przyrody PAN w Krakowie; Akademia Rolnicza im. A. Cieszkowskiego w Poznaniu. [dostęp 2018-06-15].Sprawdź autora:1.