Strefa 51

Zdjęcie z satelity
Dokładne położenie bazy
Napis głosi: „Strefa ograniczona. Zakaz poruszania się za tym punktem. Fotografowanie zabronione”. Na szczycie wzgórza można zobaczyć samochód strażników

Strefa 51 (ang. Area 51, Dreamland bądź Groom Lake, oficjalna nazwa: Air Force Flight Test Center, Detachment 3) – amerykańska baza wojskowa służąca do testów nowych rozwiązań technicznych, zbudowana w roku 1955. Znajduje się w zachodniej części hrabstwa Lincoln na południu stanu Nevada, w Strefie Sił Powietrznych Nellis.

Charakterystyka

Położona tuż obok wyschniętego słonego jeziora Groom (ang. Groom Lake), oraz Poligonu Nevada. Dla pewności wybrano fragment pustyni, blisko kraterów po testach atomowych na sąsiednim poligonie.

Dokładne zdjęcia satelitarne wykazały, że znajduje się tam jeden z najdłuższych na świecie pasów startowych o długości 9,5 km. Przechodzi on przez jezioro Groom. Około roku 2000 zbudowano drugi pas o długości 5,5 km. Przestrzeń powietrzną nad bazą uznano za najlepiej i najdokładniej strzeżony obszar powietrzny w całych Stanach Zjednoczonych. W przybliżeniu jest ona wielkości Szwajcarii. Drogą, która odchodzi od drogi 93, można dojechać do wspomnianej bazy wojskowej, jej długość wynosi około 20 mil.

Historia bazy

Baza powstała w 1951 roku dla Centralnej Agencji Wywiadowczej USA (CIA).

Do roku 2001 rząd USA podtrzymywał, że Strefa 51 nie istnieje. W oświadczeniu ze stycznia 2001 roku, prezydent George W. Bush wspomniał o „terenach operacyjnych położonych przy jeziorze Groom”, co można uznać za pierwsze przyznanie przez rząd Stanów Zjednoczonych, że baza istnieje[1][2].

W sierpniu 2013 CIA oficjalnie potwierdziło istnienie bazy[3].

Samoloty

Testowano tam samoloty wojskowe, m.in. SR-71 Blackbird, B-2 Spirit oraz F-117 Nighthawk, B-1 Lancer. Prowadzono również badania broni produkowanej za „żelazną kurtyną” i przejętej różnymi drogami przez Amerykanów, między innymi samolotów MiG.

Lockheed U-2

Prawdopodobnie pierwszym zrealizowanym projektem był Lockheed U-2. Podczas II wojny światowej baza była używana do ćwiczeń oraz prób zrzucania bomb, a potem nie wykorzystywano jej do 1955 roku, kiedy to została wybrana przez Skunk works Lockheed’a jako idealne miejsce do testów U-2. Firma postawiła tam prowizoryczną jednostkę, składającą się z paru schronów, warsztatu oraz domów dla kilkuosobowej załogi. Pierwszy samolot tego typu latał nad Strefą 51 w sierpniu 1956. W tym czasie, na pobliskim poligonie przeprowadzano testy jądrowe, m.in. operację Plumbbob, które często przerywały testy Lockheed’a. Jeden z wybuchów, mający miejsce 5 lipca, spowodował nawet opad radioaktywny na terenie bazy, przez co musiała być tymczasowo ewakuowana.

Blackbird

Lockheed zaczął tworzyć nową konstrukcję A-12 w ramach programu OXCART: 3-Machowy samolot, protoplastę kolejnej konstrukcji – znanej później jako SR-71 Blackbird[4]. Charakterystyka samolotu wymagała potężnego rozbudowania bazy. Do czasu, gdy pierwszy prototyp wzbił się z lotniska w 1962, główny pas startowy został przedłużony do 2600 m, a liczba osób obsługujących bazę wyniosła ponad 1000. Strefa 51 miała zbiorniki paliwa, wieże kontroli lotów oraz boisko do baseballa. Wzmocniono także ochronę – zamknięto pobliską kopalnię, a sąsiadujące tereny stały się zakazaną dla cywilów strefą (wejście do tej strefy grozi śmiercią). W bazie tej odbywały się pierwsze loty samolotów Blackbird takich jak A-12, SR-71, zaniechanej wersji YF-12 jako myśliwca przechwytującego oraz D-21 (UAV).

Have Blue/Senior Trend/F-117

Pierwsze prototypy Have Blue (rodzina F-117 Nighthawk) latały w Groom Lake w 1977 roku. Testowanie serii wyjątkowo tajnych prototypów kontynuowano do 1981, kiedy to zaczęto już produkować F-117. Oprócz latania, sprawdzano tam także wykrywanie przez radary oraz uzbrojenie tych samolotów. Następnie wszelkie operacje związane z F-117 przeniesiono do Tonopah Test Range, a następnie do Holloman Air Force Base.

Teorie spiskowe

Najpopularniejsze teorie spiskowe związane ze Strefą 51 dotyczą przetrzymywania i badania pozaziemskich form życia pochodzących z obiektu, który rzekomo rozbił się w 1947 roku w pobliżu Roswell (stan Nowy Meksyk). Częste są również spekulacje o samolocie hipersonicznym o nazwie Aurora, osiągającym kilkakrotną prędkość dźwięku. Oprócz tego twierdzono, że odbywają się tam badania poświęcone nowoczesnym broniom energetycznym, kontroli pogody, podróżom w czasie itd.

Przypisy

  1. Matt Lamy, 100 najdziwniejszych, niewyjaśnionych zagadek i tajemnic świata, Bellona, 5 czerwca 2007, ISBN 978-83-11-10677-2.
  2. Richard Leiby: Government officially acknowledges existence of Area 51, but not the UFOs. [w:] The Washington Post [on-line]. washingtonpost.com, 16 sierpnia 2013. [dostęp 2022-02-06]. (ang.).
  3. Laura Koran: Area 51 officially acknowledged, mapped in newly released documents. [w:] CNN [on-line]. edition.cnn.com, 17 sierpnia 2013. [dostęp 2022-02-06]. (ang.).
  4. Wiemy co kryje strefa 51. [w:] Gazeta.pl [on-line]. technologie.gazeta.pl, 11 kwietnia 2009. [dostęp 2011-02-07]. (pol.).

Linki zewnętrzne


Media użyte na tej stronie

Flag of Nevada.svg
Flag of the State of Nevada. The flag is described in Nevada Revised Statutes Chapter 235, Sec. 20 as follows: The body of the flag must be of solid cobalt blue. On the field in the upper left quarter thereof must be two sprays of Sagebrush with the stems crossed at the bottom to form a half wreath. Within the sprays must be a five-pointed silver star with one point up. The word “Nevada” must also be inscribed below the star and above the sprays, in a semicircular pattern with the letters spaced apart in equal increments, in the same style of letters as the words “Battle Born.” Above the wreath, and touching the tips thereof, must be a scroll bearing the words “Battle Born.” The scroll and the word “Nevada” must be golden-yellow. The lettering on the scroll must be black-colored sans serif gothic capital letters.
Wfm x51 area51 warningsign.jpg
(c) Made by X51 (Flickr: https://www.flickr.com/photos/x51/ Web: http://x51.org/), CC-BY-SA-3.0
Warning sign near secret Area 51 base in Nevada. The text on the smaller sign reads:
Wfm area51 map en.png
Autor: Finlay McWalter, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Map of federal lands in southern Nevada, including:
Method of production
  • a topographic map was rendered using Demis' mapserver. This combines public domain datasets and renders an image. Demis allows unlimited use of this: [1] says With this statement DEMIS BV grants you permission to freely copy the PNG images returned by our server and use them for your own purposes, including web pages.
  • A second version was referenced with the same geometry but with all the available layers turned on. This was used as a guideline for the positions of roads and cities, although the second rendered map is not used in the final rendered image.
  • The map was imported in to Inkscape where annotations were drawn in several layers over the bitmap.
  • Roads were manually traced from the road lines in the detail map, and cities located from that reference.
  • Maps (listed in references) used for reference when placing features (most features are somewhat schematic, with only moderate attention to details of precise size and location).
Errors

0. Numerous federal land areas are missing

1. Names are outdated

2. The scale is not consistent within the image