Stronnictwo Chłopskie (kadzichłopi)

Grupa skupiona wokół pisma „Polska Ludowa” dokonała 15–16 czerwca 1935 r. rozłamu w Stronnictwie Ludowym próbując odbudować Stronnictwo Chłopskie jako organizację prosanacyjną. Głównymi działaczami odbudowanego SCh byli: Stanisław Wrona (prezes), Władysław Dobroch, Antoni Stawiarski. Już we wrześniu 1935 r. doszło do rozłamu na frakcję Wrony-Stawiarskiego i SCh Dobrocha. W 1936 r. pierwsza z frakcji przekształciła się pod kierunkiem Stawiarskiego w Radykalną Partię Chłopską, która w 1937 r. połączyła się z sanacyjną Polską Partią Radykalną[1].

W sierpniu 1936 r. doszło do kolejnego rozłamu, w wyniku którego powołano Kadrę Byłych Działaczy Stronnictwa Chłopskiego (tzw. „kadzichłopi”), na czele której stali Andrzej Waleron, Henryk Wyrzykowski i Stefan Tatarczak. Organem Kadry był „Chłopski Sztandar”. W lutym 1937 r. „kadzichłopi” przystąpili do OZN[2].

Przypisy

  1. ↑ Jerzy Holzer, Mozaika polityczna II Rzeczypospolitej, Warszawa 1974, s. 453-454
  2. ↑ Jarosław Tomasiewicz: „Faszyzm lewicy” czy „ludowy patriotyzm”? Tendencje antyliberalne i nacjonalistyczne w polskiej lewicowej myśli politycznej lat trzydziestych. Warszawa 2020. ISBN 978-83-8196-103-5, s. 161-167