Stronnictwo czerwonych

Czerwoni – radykalni działacze demokratyczni w Królestwie Polskim przed wybuchem i w okresie powstania styczniowego (1863–1864). Ich poglądy polityczne były przeciwstawne „białym”. Wywodzili się z organizatorów manifestacji patriotycznych z 1861 roku.
Zmierzali do szybkiego wywołania powstania i przeprowadzenia radykalnych reform społecznych. Opowiadali się za wciągnięciem chłopów do walki z zaborcą i postulowali ich uwłaszczenie bez odszkodowania. Czerwoni reprezentowali radykalne środowiska młodzieży studenckiej i rzemieślniczej skupione wokół Akademii Medyko-Chirurgicznej, które w 1861 utworzyły Komitet Miejski, który z kolei przekształcił się w 1862 w Komitet Centralny Narodowy[1].
Ważniejsi działacze „czerwonych”:
- Oskar Awejde
- Stefan Bobrowski
- ks. Stanisław Brzóska
- Ignacy Chmieleński
- Jarosław Dąbrowski
- Leon Frankowski[2]
- Agaton Giller
- Ludwik Mierosławski
- Zygmunt Padlewski
- Zygmunt Sierakowski
- Bronisław Szwarce
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Roman Marcinek, Encyklopedia Polski, Kraków 1996, s. 47.
- ↑ Piotr Łossowski 1969 ↓, s. 242.
Bibliografia
- Piotr Łossowski: Żołnierze minionych lat. Warszawa: 1969.
Media użyte na tej stronie
Redirect arrow, to be used in redirected articles in Wikipedias written from left to right. Without text.