Strumień (miasto)

Strumień
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Rynek z ratuszem
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

cieszyński

Gmina

Strumień

Data założenia

XIII w.

Prawa miejskie

1482

Burmistrz

Anna Agnieszka Grygierek

Powierzchnia

6,31 km²

Wysokość

236 m n.p.m.

Populacja (2016)
• liczba ludności
• gęstość


3632[1]
579,2 os./km²

Strefa numeracyjna

33

Kod pocztowy

43-246

Tablice rejestracyjne

SCI

Położenie na mapie gminy Strumień
Mapa konturowa gminy Strumień, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Strumień”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Strumień”
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego
Mapa konturowa powiatu cieszyńskiego, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Strumień”
Ziemia49°55′00″N 18°45′49″E/49,916667 18,763611
TERC (TERYT)

2403114

SIMC

0925258

Hasło promocyjne: Strumień-tu wypocząc można
Urząd miejski
Rynek 4,
43-246 Strumień
Strona internetowa
BIP

Strumień (niem. Schwarzwasser, cz. Strumeň[2]) – miasto w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Strumień.

W roku 2017 miasto miało 3 632 mieszkańców[1].

Położenie

Miasto Strumień na mapie gminy

Miasto leży w historycznych granicach regionu Śląska Cieszyńskiego, geograficznie zaś leży w regionie Dolina Górnej Wisły, będącej częścią Kotliny Oświęcimskiej[3].

Miasto położone jest w południowej części województwa śląskiego w powiecie cieszyńskim nad Wisłą u ujścia kanału Strumień i Knajka. Miasto leży w bezpośrednim sąsiedztwie Jeziora Goczałkowickiego. W okolicy, na obszarze gminy Strumień i Chybie znajdowała się duża ilość bagien, stawów i terenów podmokłych, przez co tereny te zostały nazwane Żabim Krajem. Strumień jest jedną z najbardziej wysuniętych na północ miejscowości na Śląsku Cieszyńskim. Miasto leży w niewielkich odległościach od ważnych ośrodków w województwie i kraju:

Historia

Strumień jako Strumen na mapie Wacława Grodzieckiego z 1592 roku.
Fragment zabytkowej części miasta z widokiem na ratusz

Nazwa miejscowości pochodzi od dziś zanikłego potoku wzmiankowanego po raz pierwszy 25 października 1293 r. w dokumencie wydanym przez księcia raciborskiego Przemysława w którym podarowuje on Wojanowi, dzierżawcy dworu w Pawłowicach dodatkowe 30 morgów położonych pomiędzy Bziem, Golasowicami aż po Czarny Strumień[4]. Do śmierci księcia Władysława opolskiego w 1281/1282 obszar ten znajdował się w granicach księstwa opolsko-raciborskiego, jednak w 1290 r. powstało nowe księstwo cieszyńskie, zaś nowa granica między księstwem cieszyńskim a raciborskim przebiegła w ten sposób, że obszar Strumienia pozostał najprawdopodobniej w granicach księstwa raciborskiego, a pobliskie Zarzecze cieszyńskiego[5]. Od 1327 r. oba księstwa stały się lennem Królestwa Czech. Rozwojowi osady sprzyjał lokalny szlak handlowy z Cieszyna do Pszczyny, jednak taki przebieg granicy (najpewniej na Wiśle) powodował liczne spory o przeprawę i cło, jak np. pomiędzy książętami cieszyńskimi Przemysławem i Bolesławem a Janem I (Hanuszem) raciborskim. Sama wieś Strumień wzmiankowana została po raz pierwszy w 1407[6] jako Swarczenwassir[7]. Wieś była wówczas w posiadaniu rodu Korniców, również właścicieli Wisły Niemieckiej, a prawdopodobnie również Zarzecza. Pierwszy znany przedstawiciel tej rodziny w 1409 r. Hanusz Pentlat podpisał się vom Swarczenwasser, a następny Piotr Pyntleth w 1414 r. jako de Swartzwasser[8]. Następnie Strumień stał się własnością niejakiego Sobka z Kornic (1430–1446) i Machny Ogrodzieńskiej (1450–1480)[9], który w 1450 r. podpisał się z Strumienie. 20 lutego 1454 r. w liście Jana prymasa i arcybiskupa gnieźnieńskiego mowa jest o tutejszym kościele (lub kaplicy), opisanym jako stary i niszczejący, dlatego też arcybiskup wzywał do budowy nowej świątyni[10]. Podległy był parafii w Wiśle Niemieckiej, a więc znajdował się w granicach diecezji krakowskiej[11]. W oparciu o ten list za zgodą biskupa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego wybudowano we wschodniej (dolnej) części Strumieniu kościół pw. św. Krzyża, uznawany za pierwszy kościół parafialny Strumienia.

W 1480 r. okręg pszczyński ze Strumieniem znalazł się pod panowaniem Kazimierza IIksięcia cieszyńskiego, ten z kolei podarował je swojemu marszałkowi Mikołajowi Brodeckiemu, który był w jego posiadaniu do swojej śmierci w 1518. Pod panowaniem Brodeckiego dotychczasowa wieś wkrótce otrzymała prawa miejskie (1482) oraz podstawowe prawa i przywileje (1491). Prawdopodobnie za jego rządów miejscowa parafia przeszła do diecezji wrocławskiej[11]. Dlatego, że kościół Świętego Krzyża był w złym stanie Mikołaj Brodecki wystarał się o budowę nowego kościoła. Pozwolenie wydał 12 maja 1495 r. biskup wrocławski Jan IV Roth. Nowy drewniany kościół parafialny miał wezwanie św. Barbary, jego budowę ukończono w 1498 r. Zatwierdzenie praw miejskich przez króla Władysława Jagiellończyka w 1503 r. pozwoliło na używanie pieczęci i herbu. W 1517 r. książę cieszyński sprzedał okręg pszczyński, przy czym Strumień pozostał już w księstwie cieszyńskim. Organizowane były tu cotygodniowe targi, oraz dwa razy do roku jarmark. Dostał też zezwolenie na budowę murów obronnych, jednak nigdy do tego nie doszło. Dzięki położeniu na skrzyżowaniu szlaków handlowych: z Krakowa do Moraw i z Raciborza do Bielska miasto nieustannie rozwijało się. Dodatkowo w okolicznych miejscowościach hodowano duże ilości ryb (pierwszy staw rybny w Strumieniu powstał w 1416 r.), które sprzedawane były nawet do dalekiego Wrocławia i Krakowa. Natomiast w samym mieście licznie osiedlali się rzemieślnicy.

Rozwój miasta został częściowo zahamowany przez klęski żywiołowe jak pożar w 1572 r., który prawie doszczętnie zniszczył miasto, odbudowa trwała 30 lat. Spokój trwał zaledwie 20 lat, gdyż już w 1623 r. miasto dopada zaraza, później liczne powodzie (1678–1680), w 1688 r. ponownie pożar, o wcale nie mniejszej sile niż poprzedni. Brzemienne w skutkach były także wojna trzydziestoletnia i prześladowania luteran za czasów Habsburgów. W XVIII w. nastały wojny śląskie, które poza oczywistymi stratami materialnymi spowodowały też oddzielenie Śląska Cieszyńskiego od Górnego Śląska granicą państwową, przez co przestały też istnieć dotychczasowe szlaki handlowe. W 1793 r. miasto znów nękane było przez pożar. Warto jednak zaznaczyć, że mimo tylu klęsk, liczba ludności wciąż wzrastała, w 1790 r. liczyła 1300 mieszkańców. A pod koniec XVIII w. zaczęto budowę wielu murowanych budynków. Jednak przez protesty mieszkańców w połowie XIX w. władze miasta nie zgodziły się na budowę Kolei Północnej, co nie polepszyło sytuacji prowincjonalności miasteczka. Dopiero w 1911 r. Strumień doczekał się połączenia kolejowego (wąskotorowego) z Chybiem, mającego cechy tramwaju parowego.

Według austriackiego spisu ludności z 1888 r. w 180 budynkach w Strumieniu mieszkało wówczas 1655 osób (930 mężczyzn oraz 725 kobiet) z tego 1598 mieszkańców było katolikami, 23 ewangelikami, a 17 wyznawcami judaizmu, 1256 było polsko-, 347 niemiecko-, a 12 czeskojęzycznymi[12]. Kolejny spis z 1900 r. notował, że w 183 budynkach w Strumieniu na obszarze 925 hektarów mieszkało 1505 osób, co dawało gęstość zaludnienia równą 162,7 os. /km². z tego 1431 (95,1%) mieszkańców było katolikami, 20 (1,3%) ewangelikami, a 54 (3,6%) wyznawcami judaizmu, 905 (60,1%) było polsko-, 497 (33%) niemiecko-, a 9 (0,6%) czeskojęzycznymi[13]. Do 1910 r. liczba budynków wzrosła do 212, zaś mieszkańców do 1579, z czego 1484 (94%) było katolikami, 28 (1,8%) ewangelikami, 67 (4,2%) żydami, 824 (54,5%) niemiecko-, 681 (45%) polsko-, a 8 (0,5%) czeskojęzycznymi[14].

Po zakończeniu I wojny światowej tereny, na których leży miejscowość – Śląsk Cieszyński stał się punktem sporu pomiędzy Polską i Czechosłowacją. W 1918 roku na bazie Straży Obywatelskiej miejscowi Polacy utworzyli lokalny oddział Milicji Polskiej Śląska Cieszyńskiego. W Strumieniu powołano 13 kompanię dowodzoną przez ob. Staronia, a później ppor. Wieliczka, która podlegała dowództwu III baonu milicji w Bielsku[15].

We wrześniu 1918 r., na dwa miesiące przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości powstaje Towarzystwo Śpiewacze „Lutnia”. Inicjatorem była grupa nauczycieli szkoły powszechnej pod przewodnictwem Jana Orszulika, imieniem którego nazwano później stowarzyszenie działające po dzień dzisiejszy. W miejscowości działało również regionalne gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Cieszynie propagujące sport oraz gimnastykę[16].

W okresie międzywojennym Strumień, jako miasto polskie, był jednym z najbiedniejszych miast przedwojennego województwa śląskiego. Sytuacji nie zmieniło wybudowanie tartaku ani rozbudowanie cegielni. Podczas II wojny światowej, na początku 1945 r., wokół miasta trwały jedne z najbardziej zażartych walk pomiędzy Armią Czerwoną a Wehrmachtem na Górnym Śląsku.i Śląsku Cieszyńskim. Zniszczenia podczas II wojny światowej były na tyle wielkie (85% zniszczeń), iż podważano sensowność odbudowy miasta. Po wojnie starano się zmienić sytuację ekonomiczną w mieście, jednak budowa zbiornika Jeziora Goczałkowickiego podwyższyła wymagania wobec gospodarki ściekowej nowo tworzonych fabryk, które przez to zaniechały umiejscawiania swoich placówek w mieście.

W 2011 r. władze miejskie przygotowały projekt nowego dwupolowego herbu przedstawiającego pół czarnego orła śląskiego na pierwszym polu oraz błogosławiącą postać św. Barbary na drugim, co nawiązuje do pierwszego herbu z 1503 r., ale stało się przedmiotem kontrowersji[17].

Zabytki

Barokowy kościół Św. Barbary

Główne zabytki Strumienia to:

Pełna lista zabytków:

Demografia

Liczba mieszkańców
  • 1619 – 660
  • XVIII w. – 1300
  • 1790 – 1130
  • 1900 – 1505
  • 1907 – 1402 (w tym 905 Polaków i 497 Niemców)
  • 1910 – 1484
  • 1921 – 1600
  • 1939 – 2100 (90% Polaków)
  • 2007 – 3461
  • 2021 – 3632
Struktura płci i wieku

Piramida wieku mieszkańców Strumienia w 2014 r.[1]: Piramida wieku Strumien.png

Gospodarka

Strumień jest jednym z najmniejszych miast województwa śląskiego. Liczące 3600 mieszkańców miasto jest lokalnym ośrodkiem przemysłowym. Na terenie miasta i gminy rozwija się głównie rolnictwo i turystyka, związana z bliskością ośrodków turystycznych Beskidów, oraz przebiegiem ważnych szlaków drogowych. W mieście istnieje piekarnia, składy budowlane, spółdzielnia mieszkaniowa, Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska”, Przedsiębiorstwo Prefabrykacji Betonów „Befabet”, Zakład Wyrobów Metalowych „Strumet”, Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, firmy: Wesob, Orka, Ledan, F.H.U Decor. Istnieją stacje benzynowe, punkty usługowe i serwisowe, istnieją filie banków: Spółdzielczego w Jasienicy i PKO BP.

Wraz z sąsiednią gminą Chybie, Strumień jest jednym z największych ośrodków hodowli karpia i pstrąga w Polsce.

W Strumieniu działa najstarszy salon fryzjerski w Polsce. Jan Chudy, który uczył się fachu w Wiedniu otworzył salon przy strumieńskim rynku w 1901 r.[18]

Strumień jest gminą typowo rolniczo-turystyczną. Największe znaczenie ma tutaj uprawa roślin okopowych, zbóż oraz rzepaku. Istnieje na tym terenie ponad 900 gospodarstw rolniczych. Wysoce rozwinięte rolnictwo, nowoczesne gospodarstwa oraz intensyfikacja produkcji rolniczej powoduje to że strumieńskie gospodarstwa dostarczają płodów wysokiej jakości.

Kultura

Głównym animatorem życia kulturalnego w Strumieniu jest Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury. W jego skład wchodzi Strumieński Ośrodek Kultury i Sztuki oraz świetlice środowiskowe w Pruchnej, Zabłociu i Bąkowie. Centrum Kultury wspiera głównie amatorski ruch artystyczny w zakresie szeroko pojętej sztuki. Od 1987 r. działa tutaj Amatorska Grupa Twórcza „Strumień”, oraz sekcja rękodzieła artystycznego „Igłą i Nitką”. Ośrodek prowadzi także zakrojoną na szeroką skalę edukację kulturalno-artystyczną. Wokół MGOK-u powstały liczne grupy i zespoły artystyczne takie jak grupa wokalna „Dadap”, Rewia Taneczna, para tańca towarzyskiego, grupa plastyczna „Malusie”, sekcja instrumentów klawiszowych czy grupa teatralna „Mały Teatrzyk”. Ośrodek Kultury prowadzi od 1996 r. nowatorską działalność dochodową, a mianowicie wypożyczalnię strojów balowo-karnawałowych „Hokus-Pokus”. Wypożyczalnia ta jest także wykorzystywana po sezonie jako kostiumeria dla występów teatralnych organizowanych przez ośrodek. Raz w roku ośrodek kultury jest organizatorem plebiscytu na najciekawszy strój roku, a efektem tego jest bal kostiumowy. Również od 1996 r. działa galeria „Pod Ratuszem” w której prezentowane są prace artystyczne lokalnych oraz krajowych artystów. Od 2001 r. odbywa się Ogólnopolski Konkurs Sztuki Nieprofesjonalnej im. Emilii Michalskiej. Kolejnym istotną instytucją upowszechniania kultury, a zwłaszcza folkloru miasta i gminy jest Macierz Ziemi Cieszyńskiej – Towarzystwo Miłośników Regionu, Koło w Strumieniu. Dzięki ich staraniom w mieście powstała Izba Pamięci Emilii Michalskiej, w której wystawiane są ekspozycje związane z dziedzictwem i historią regionu. MGOK w Strumieniu organizuje także największą imprezę na wolnym terenie w gminie – Staromiejską Wiosnę. Ośrodek organizuje także czas wolny dla strumieńskich dzieci i młodzieży. Na stałe w kalendarzu imprez zapisały się takie imprezy jak „Lato w mieści” czy „Ferie Zimowe”. Strumień posiada także swoją maskotkę o wdzięcznej nazwie „Żabik”, która ma symbolizować Żabi Kraj. Ośrodek oprócz tych działań prowadzi także stałą działalność w zakresie:

  • edukacji kulturalnej mieszkańców miasta i gminy,
  • organizuje wernisaże, wystawy, spotkania,
  • prowadzi działalność wydawniczą,
  • organizuje warsztaty taneczne, plastyczne, muzyczne,
  • organizuje gminne turnieje taneczne o „Złote Pantofelki”,
  • organizuje plenery malarskie, kiermasze sztuki, festiwal talentów.

Strumień ma duże osiągnięcia w zakresie tradycji śpiewaczych. W mieście istnieją dwa chóry: Chór Szkoły Podstawowej i Gimnazjum „Canzonetta” w Strumieniu oraz Towarzystwo Śpiewacze „Lutnia”. Pierwsze z nich zostało założone w 1932 r. przez Fryderyka Króla, ówczesnego dyrektora szkoły. Towarzystwo Śpiewacze „Lutnia” swymi tradycjami sięga 1918 r. Wtedy to grupa nauczycieli szkoły powszechnej pod kierownictwem Jana Orszulika założyło Chór Mieszany. Obydwa chóry strumieńskie należą do grona najbardziej utytułowanych chórów w Polsce. Są one laureatami wielu nagród i wyróżnień na arenie krajowej i światowej. Strumieńskie chóry występowały m.in. w krajach takich jak: Austria, Węgry, Czechy, Niemcy, Francja czy Słowacja. Chóry gościły także występując na antenie telewizji ogólnopolskich oraz ogólnopolskich rozgłośni radiowych[19].

Wspólnoty wyznaniowe

W Strumieniu funkcjonuje rzymskokatolicka parafia św. Barbary.

Transport

Niedaleko miasta przebiega droga krajowa nr 81 (na krótkim odcinku przecina również granice administracyjne miasta[20]) łącząca Beskid Śląski z Górnośląskim Okręgiem Przemysłowym (KatowiceHarbutowice), przez miasto przebiegają również: droga wojewódzka nr 939 (Pszczyna – Strumień) oraz droga lokalna do Jasienicy przez Chybie.

W mieście jest stacja kolejowa Strumień na linii 157 (Pawłowice ŚląskieSkoczów), obsługiwana w dni wolne od pracy przez jedną parę połączeń Kolei Śląskich. Mieszkańcy Strumienia mogą dojechać do Bielska-Białej busem firmy Linea Trans.

Współpraca międzynarodowa

Miasta i gminy partnerskie[21]:

Sport i rekreacja

W okresie międzywojennym w miejscowości funkcjonowało regionalne gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Cieszynie, które propagowało sport oraz gimnastykę[16].

Obecnie w Strumieniu istnieje Ludowy Klub Sportowy „Wisła Strumień”, który posiada dwie sekcje: piłki nożnej oraz szachową. Sekcja piłki nożnej rozgrywa mecze w klasie Okręgowej. Klub organizuje wiele mistrzostw, w których odnosi sukcesy. Są to: Mistrzostwa Ziemi Cieszyńskiej, Mistrzostwa Powiatu Cieszyńskiego, Turniej Żabiego Kraju, Turniej Młodzików[22].

Początki sekcji szachowej datuje się na 1987 r. Zawodnicy sekcji szachowej odnoszą znaczące sukcesy w kraju.

W mieście istnieje także koło wędkarskie Polskiego Związku Wędkarskiego, hala sportowo-widowiskowa oraz basen kąpielowy:

  • Wielofunkcyjna hala sportowo-widowiskowa przy ul. Młyńskiej 5, otwarta 8 grudnia 2004 r.
    • wymiary 37m x 20m
    • widownia 220 miejsc
    • posadzka hali parkietowa
  • Basen kąpielowy przy ul. Młyńskiej 14
    • wymiary 50m x 20m
    • głębokość 1,15m – 4,5m
    • wieża skoków, poziom I – 3m, poziom II – 5m
    • Na terenie basenu można korzystać z piaskownicy, boiska do gry w siatkówkę i piłkę nożną.

Zobacz też

  • Strumień

Przypisy

  1. a b c Strumień w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2016-01-11] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. Projekt czechosłowackiej ustawy z 1920 r. u modyfikacji okręgów wyborczych, gdzie wyłączano sporne powiaty z wyborów (na granicy z Polską i Austrią), m.in. Strumeň.
  3. Marcin Żerański: Śląsk Cieszyński. Od Bielska-Białej do Ostrawy. Cieszyn: Pracownia na pastwiskach, 2012, s. 83. ISBN 978-83-933109-3-7.
  4. O. Zawisza, 1909. s. 4.
  5. Wojciech Kiełkowski: Chybie – dzieje gminy od czasów najdawniejszych do współczesności. Chybie: 2009, s. 32. ISBN 978-83-910611-5-2.
  6. Śląsk Cieszyński w średniowieczu (do 1528). Idzi Panic (redakcja). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2010, s. 306. ISBN 978-83-926929-3-5.
  7. Robert Mrózek: Nazwy miejscowe dawnego Śląska Cieszyńskiego. Katowice: Uniwersytet Śląski w Katowicach, 1984, s. 166. ISBN 82-00-00622-2.
  8. O. Zawisza, 1909, s. 6.
  9. Szlakiem Kobiet ::Urząd Gminy Strumień, www.strumien.pl [dostęp 2022-03-12].
  10. J. Londzin, 1932, s. 325.
  11. a b Wojciech Kiełkowski: Chybie – dzieje gminy od czasów najdawniejszych do współczesności. Chybie: 2009, s. 39. ISBN 978-83-910611-5-2.
  12. C.K. Komisya Centralna Statystyczna: Special Orts Repertorium von Schlesien, Wykaz szczegółowy miejscowości w Szląsku. Wien: Alfred Holder, 1888, s. 6.
  13. Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XI. Schlesien. Wien: 1906. (niem.).
  14. Ludwig Patryn (ed): Die Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1910 in Schlesien. Troppau: 1912. (niem.).
  15. Jerzy Szczurek 1933 ↓, s. 32–37.
  16. a b Jerzy Szczurek 1931 ↓.
  17. Witold Kożdoń: W Strumieniu emocje wzbudziła zmiana herbu gminy. Ludzie nie chcą czarnego orła. [w:] Dziennik Zachodni [on-line]. 2011-10-31. [dostęp 2011-12-11].
  18. Wojciech Trzcionka: Chudy strzyże od pokoleń. [w:] gazetacodzienna.pl [on-line]. 4 września 2007. [dostęp 2012-01-23].
  19. Towarzystwo Śpiewacze „Lutnia”. [dostęp 2018-04-26].
  20. mapa miasta Strumień z planu zagospodarowania przestrzennego. strumien.bip.net.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-02)]..
  21. Urząd Gminy Strumień: Miasta partnerskie. [dostęp 2012-01-23].
  22. Wisła Strumień.

Bibliografia

  • Wojciech Kiełkowski: 125 lat Ochotniczej Straży Pożarnej w Strumieniu, Chybie – Mnich 2001.
  • Wojciech Kiełkowski: Chybie – dzieje gminy od czasów najdawniejszych do współczesności. Chybie: 2009.
  • Oskar Zawisza: Dzieje Strumienia. Cieszyn: Gwiazdka Cieszyńska, 1909.
  • Jerzy Szczurek: Z wielkich dni Śląska Cieszyńskiego. O milicjach ludowych w latach 1918–1920. Cieszyn: Nakładem Grupy Związku Powstańców Śląskich w Cieszynie, 1933.
  • Jerzy Szczurek: Jednodniówka z okazji 40 lecia „Sokoła” w Cieszynie. Cieszyn: TG „Sokół” w Cieszynie, 1931.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Silesian Voivodeship location map2.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of en:Silesian Voivodeship with counties (powiats) and municipalities (gminas). Geographic limits of the map:
  • N: 51.1617 N
  • S: 49.2956 N
  • W: 17.8872 E
  • E: 20.0559 E
Cieszyn County location map02.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Cieszyn County with urbanized area highlighted. Geographic limits of the map:
  • N: 49.95 N
  • S: 49.50 N
  • W: 18.55 E
  • E: 19.03 E
Piramida wieku Strumien.png
Autor: Polskawliczbach, Licencja: CC BY-SA 2.5 pl
Piramida wieku mieszkańców Strumienia, 2014
HerbStrumien.png
Autor: UM Strumień, Licencja: CC BY-SA 4.0
Herb Miasta Strumień
Ratusz-w-Strumieniu-korekta2-696x464.jpg
Autor: Archiwum Urzędu Miasta Strumień, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ratusz z kamienicami w Strumieniu
POL Miasto Strumień.png
Autor: D T G, Licencja: CC0
Strumień na mapie gminy
Strumień Stare Miasto.jpg
Autor: image/photo was taken by Wikipedia and Wikimedia Commons user Ludwig Schneider.

I would appreciate being notified if you use my work outside Wikimedia.

Do not copy this image illegally by ignoring the terms of the license below, as it is not in the public domain. If you would like special permission to use, license, or purchase the image please contact me to negotiate terms.

When reusing, please credit me as: Ludwig Schneider / Wikimedia., Licencja: CC BY-SA 3.0
Strumień (woj. śląskie), ul. Londzina, widok na Stare Miasto z ratuszem
1592 Polonia Silesia Wenceslao Godreccio.png
Autor: Wenceslaus Godreccius (cartographer), Abraham Ortelius (print editor), Licencja: CC0
Map of Poland, researched and probably drawn by Wenceslaus Godreccius, printed by Abraham Ortelius in his Theatrum Orbis Terrarum in 1592 (first edited perhaps in 1578). An interesting feature are Polish names even outside the Polish Commonwealth, especially in Silesia.