Struwit

Struwit

(c) Koelle, CC-BY-SA-3.0
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	(NH4)Mg[PO4]x 6 H2O
Twardość w skali Mohsa	1,5-2
Przełam	nierówny
Łupliwość	wyraźna
Układ krystalograficzny	rombowy
Gęstość minerału	1,7 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	żółta, brązowa, rzadko bezbarwna, biała (po dehydracji)
Rysa	biała
Połysk	szklisty mętny (po dehydracji)

Struwit w moczu psa.

Struwit lub też guanit (fosforan magnezowo-amonowy) – mineralny, nieorganiczny związek chemiczny, opisany po raz pierwszy w 1845 roku.

Charakterystyka

Właściwości

Tworzy kryształy rombowe, krótkosłupowe, klinowe, grubotabliczkowe i wrosłe o szklistym połysku i brunatnej barwie. Łatwo ulega wietrzeniu, przechodząc w biały proszek.

Ciepło właściwe struwitu wynosi 1,65-1,7^[1].

Występowanie

Występuje w młodych osadach o dużym udziale substancji organicznych, w złożach guana, kościach kopalnych, zwłaszcza zębach mamutów, kopalniach nawozów, kanałach, w szlamie z licznymi szczątkami organicznymi. Powstaje także w organizmach ludzkich, tworząc jeden z rodzajów złogów (kamieni) moczowych tzn. kamica moczowa struwitowa^[2].

Miejsca występowania: Niemcy – okolice Hamburga, Dania – Limfiord, Australia – Wiktoria (jaskinie Skipton koło Ballarat), RPA – Kraj Przylądkowy, Wyspa Reunion (Ocean Indyjski).

Przypisy

Bibliografia

• O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały, „Świat Książki” - 1996 r.
• R. Hochleitner: Minerały i kryształy, „Muza S.A.” - 1994 r.
• Walter Schumann: Minerały świata : z systemem szybkiego oznaczania. Alma Press, 2003. ISBN 83-7020-313-2.

Linki zewnętrzne

• Galeria zdjęć i artykuł o struwicie na stronie Webmineral.com (ang.)
• Artykuł o struwicie na stronie Mindat.org (ang.)