Stryx

Ten artykuł od 2015-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Stryx – program muzyczno-rozrywkowy ukazujący się we włoskiej telewizji Rete 2 w 1978 roku.

Informacje ogólne

Stryx tematyką nawiązywał do szatana, diabłów, zaświatów i "świata podziemnego". Każdy odcinek programu składał się z części rozrywkowej (w której grali aktorzy) i muzycznej (w której występowali znani artyści). Część muzyczna składała się z krótkich epizodów, przypisanych zawsze tym samym wykonawcom, np. Amanda Lear – Sexy Stryx, Grace Jones – Rumstryx.

Scenografia odnosiła się do mrocznych pomieszczeń i przestrzeni, często nawiązywała do średniowiecznych zamków, grot i jaskiń. Choreografia opierała się na tańcu grupowym, dynamicznym, czasem z elementami popularnego wtedy nurtu disco. Najczęstsze były sceny grupowe, w których występowało od 15 do 30 osób. W kostiumach przeważały materiały lekkie, często w kolorach złotym i srebrnym, odbijające światło, najczęściej wykonane z lateksu.

Twórcy

Produkcja

• Ennio di Majo – scenariusz;
• Enzo Trapani – reżyseria;
• Gianna Sgarbossa – kostiumy;
• Tony de Vita – muzyka;
• Renato Greco – choreografia;
• Enzo Torroni – oświetlenie.

Obsada

Część muzyczna:

• Amanda Lear – Sexy Stryx;
• Anna Oxa – Stereo Stryx;
• Asha Puthly – Indian Stryx;
• Gal Costa – Stryx do Brasil;
• Grace Jones – Rumstryx;
• Mia Martini – Gipsy Stryx;
• Patty Pravo – Subliminal Stryx.

Część rozrywkowa:

• Corrado Lojacono,
• Gianni Cajfa,
• Hal Yamanduchi,
• Luis Agudo,
• Ombretta Colli,
• Tony Renis,
• Walter Valdi.

Kontrowersje

Program wywołał spore oburzenie i kontrowersje w bardziej konserwatywnych kręgach, głównie poprzez odniesienia do tematyki szatana i diabłów oraz eksponowanie nagości. Z powodu licznych protestów zdjęto program z anteny, wstrzymano także produkcję dalszych jego części. Oprócz sześciu wyemitowanych odcinków, istnieje też siódmy, który nigdy nie był transmitowany.