Strzałka (element kopyta koniowatych)

Strzałka, strzałka kopytowa (łac. furca ungulae), strzałka rogowa (łac. furca cornea) – element spodniej części kopyta koniowatych (tzw. podeszwy) o kształcie szerokiej strzały.

Strzałka wykształca się ze zrogowaciałej opuszki palcowej i wraz z blaszkami: grzbietową (łac. lamina dorsalis) i podeszwową (łac. lamina plantaris) buduje rogową puszkę kopytową (łac. capsula cornea). Ma ona formę ostro-klinowatą i wciska się od tyłu we wklęsłą krawędź wewnętrzną blaszki podeszwowej. Górną swą powierzchnią łączy się z miazgą strzałkową (łac. corium furcale), będącą jej ośrodkiem twórczym. Dolna powierzchnia strzałki zaopatrzona jest owalnej formy rowek strzałkowy (łac. sulcus furcalis), otoczony parą symetrycznie biegnących odnóg strzałkowych, ku przodowi łączących się w wierzchołek strzałkowy (łac. apex furcalis). Część nasadowo strzałki, czyli jej podstawa przechodzi ku tyłowi w piętki (łac. tori digitales)^[1].

Przypisy