Strzyżno

Strzyżno

osada
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	stargardzki
Gmina	Stargard
Liczba ludności (2008)	377
Strefa numeracyjna	91
Kod pocztowy	73-102[1]
Tablice rejestracyjne	ZST
SIMC	0783611
Położenie na mapie gminy wiejskiej Stargard Strzyżno
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Strzyżno
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Strzyżno
Położenie na mapie powiatu stargardzkiego Strzyżno
53°16′43″N 15°02′18″E/53,278611 15,038333

Strzyżno (niem. Streesen) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stargard.

Osada leży nad rzeką Małą Iną, 7 km na południe od Stargardu.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Do Strzyżna można dojechać linią MPK Stargard nr: 37.

Historia

Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej

Wieś typu ulicówka, pochodzi z XIV wieku, na przestrzeni dziejów miała co najmniej sześciu właścicieli. W 1945 przeszła w użytkowanie PGR. W roku 1993 Agrofirma Witkowo przejęła w dzierżawę gospodarstwo Strzyżno od AWRSP a 1997 r. wykupiła na własność dzierżawione gospodarstwo.

Warto zobaczyć

• Pośrodku wsi znajduje się kościół późnogotycki wzniesiony z kamieni polnych i cegły w XV wieku. Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej zbudowano na planie prostokąta. Szczyt świątyni przyozdobiony jest blendami ostrołukowymi. Podczas przebudowy w XIX wieku także okna i portal południowy uzyskały ostrołukowe zwieńczenia. Cennym elementem wyposażenia kościoła jest ścienne tabernakulum znajdujące się po lewej stronie ołtarza, w którym wnętrze i drzwiczki wykonane są z drewna dębowego pomalowanego temperą na kolor niebieski. Na wewnętrznej stronie drzwiczek malowidło przedstawiające Chrystusa Boleściwego. Całość zamykana żelazną kratą.
• Na cmentarzu przykościelnym znajduje się kaplica z pocz. XX wieku ufundowana przez ród Bohm (Bohmowie od 1863 do 1945 r. byli ostatnimi niemieckimi właścicielami Strzyżna).
• Neoklasycystyczny pałac z połowy XIX wieku oraz zabudowa folwarczna
• Park przypałacowy o pow. 3,1 ha., z cennymi okazami drzew. Układ częściowo zatarty. Z pierwotnego starszego założenia zachowała się 250-letnia aleja lipowa. Z połowy XIX wieku pochodzi park krajobrazowy, naturalistyczny, ograniczony meandrującą rzeką Małą Iną.

Przypisy