Stuart O’Grady

Stuart O’Grady

Data urodzenia	6 sierpnia 1973
Obywatelstwo	Australia
Wzrost	1.76 m
Kariera seniorska
Lata Drużyna 1995–2003 GAN 2004–2005 Cofidis 2006–2010 Team CSC 2011 Leopard Trek 2012–2013 GreenEDGE Cycling
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Australia Igrzyska olimpijskie złoto Ateny 2004 kolarstwo madison srebro Barcelona 1992 kolarstwo wyścig druż. na dochodzenie brąz Atlanta 1996 kolarstwo wyścig druż. na dochodzenie brąz Atlanta 1996 kolarstwo wyścig punktowy Mistrzostwa świata w kolarstwie torowym złoto Bogota 1993 wyścig druż. na dochodzenie złoto Bogota 1995 wyścig druż. na dochodzenie brąz Palermo 1994 wyścig druż. na dochodzenie brąz Bogota 1995 wyścig ind. na dochodzenie
Strona internetowa

Stuart O’Grady (ur. 6 sierpnia 1973 w Adelaide) – australijski kolarz torowy i szosowy. Jeszcze jako amator został mistrzem olimpijskim i mistrzem świata. Jako zawodowiec wygrał m.in. 3 etapy w Tour de France. Specjalizował się w sprincie i jeździe na czas.

Specjalność

Stuart O’Grady był znany ze swej wszechstronności, ale dzięki przeszłości na torze miał duże umiejętności sprinterskie. Zdolność utrzymywania tempa i w miarę dobre umiejęstności wspinaczkowe pozwalały mu na częste uczestniczenie w ucieczkach z peletonu. Dzięki temu był jednym z najbardziej rzucających się w oczy kolarzy na Tour de France. Kiedy nie walczył na finalnym sprincie z McEwenem, Zabelem, Óscar Freire i spółką, znajdował się w grupie odważnych, próbujących szczęścia w czołowej grupce. Z wyżej wymienionych powodów O’Grady dobrze czuł się również w jeździe na czas.

Przebieg kariery sportowej

Pod wpływem ojca, który sam również był kolarzem, O’Grady zaczął aktywnie jeździć na rowerze w wieku 13 lat. Swoje pierwsze znaczące sukcesy zaczął odnosić jeszcze jako amator, na olimpiadzie w Barcelonie, gdzie z kolegami z drużyny - Brettem Aitkenem, Stephenem McGlede oraz Shaunem O’Brienem zdobył srebrny medal w wyścigu drużynowym na dochodzenie na 4000 m. W następnym roku udało się Aussies razem z O’Gradym zrewanżować i wygrali mistrzostwa świata ustanawiając jednocześnie rekord świata, należący wcześniej do zwycięzców z olimpiady - Niemców.

Od roku 1995 Stuart O’Grady był zawodowcem i startował na szosie. Wygrał m.in. 3 etapy w Tour de France. Nie pokazywał się zbytnio w wyścigach klasycznych, ale 1 sierpnia 2004 udało mu się wygrać HEW-Cyclassics w Hamburgu, jak również Paryż-Roubaix 2007. Całkiem inaczej w Tour de France: dzięki swoim wszechstronnym umiejętnościom często widać go było w sprintach grupowych i w ucieczkach. Był rozpoznawany przez kibiców, mimo że nie zdobywał wysokich pozycji w klasyfikacji generalnej. W walce o zieloną koszulkę czterokrotnie zajmował drugie miejsce (1998, 1999, 2001 i 2005).

Na olimpiadzie w Atenach zasygnalizował powrót do dawnych sukcesów i wygrał razem z Graeme Brownem w wyścigu parami na torze, (tzw. madison). W gruncie rzeczy nie przestał ścigać się na torze - często występował na wyścigach sześciodniowych.

Karierę zakończył po ukończeniu Tour de France 2013. Kilka dni później przyznał się do stosowania dopingu w 1998 roku^[1]..

Najważniejsze zwycięstwa i sukcesy

tor

• 1992
  • 2. miejsce w igrzyskach olimpijskich (wyścig druż. na dochodzenie)
• 1993
  • 1. miejsce w mistrzostwach świata (wyścig druż. na dochodzenie)
• 1994
  • 1. miejsce w Igrzyskach Wspólnoty Narodów (wyścig druż. na dochodzenie)
  • 1. miejsce w Igrzyskach Wspólnoty Narodów (scratch)
  • 3. miejsce w mistrzostwach świata (wyścig druż. na dochodzenie)
• 1995
  • 1. miejsce w mistrzostwach świata (wyścig druż. na dochodzenie)
  • 3. miejsce w mistrzostwach świata (wyścig ind. na dochodzenie)
• 1996
  • 3. miejsce w igrzyskach olimpijskich (wyścig druż. na dochodzenie)
  • 3. miejsce w igrzyskach olimpijskich (wyścig punktowy)
• 2002
  • 1. miejsce w Igrzyskach Wspólnoty Narodów (wyścig druż. na dochodzenie)
  • 1. miejsce w Igrzyskach Wspólnoty Narodów (wyścig punktowy)
• 2004
  • 1. miejsce w igrzyskach olimpijskich (madison)

szosa

• 1998
  • 1. miejsce w Tour of Britain
    • 1. miejsce na 2. i 7. etapie
  • 1. miejsce na 14. etapie Tour de France
    • koszulka lidera przez trzy etapy
  • 1. miejsce na 2. etapie Tour de Luxembourg
• 1999
  • 1. miejsce w Tour Down Under
    • 1. miejsce na 3. i 5. etapie
• 2000
  • 1. miejsce na 3. etapie Grand Prix du Midi Libre
• 2001
  • 1. miejsce w Tour Down Under
  • 1. miejsce na 5. etapie Tour de France (jazda druż. na czas)
    • koszulka lidera przez pięć etapów
• 2003
  • 1. miejsce w mistrzostwach Australii (start wspólny)
  • 1. miejsce na 6. i 8. etapie Tour de Langkawi
• 2004
  • 1. miejsce w Vattenfall Cyclassics
  • 1. miejsce na 5. i 7. etapie Critérium du Dauphiné
  • 1. miejsce na 5. etapie Tour de France
  • 1. miejsce na 1. etapie Post Danmark Rundt
• 2007
  • 1. miejsce w Paryż-Roubaix
• 2008
  • 1. miejsce w Herald Sun Tour
    • 1. miejsce na 2. i 5. etapie

Bibliografia

• Strona oficjalna Stuarta O’Grady
• Wyniki olimpijskie. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-23)].
• Stuart O’Grady na stronie cyclingarchives.com
• Stuart O’Grady na stronie cqranking.com

Przypisy