Styl Ludwika XIV

Ludwik XIV

Styl Ludwika XIV, nazywany również francuskim barokiem – styl w sztuce związany z panowaniem króla francuskiego Ludwika XIV zwanego „Królem Słońce”. Przejawiał się głównie w architekturze pałacowej, sztuce ogrodowej, dekoracji wnętrz i rzemiośle artystycznym (meblarstwo, ceramika).

Okres trwania

Jest krótszy niż panowanie Ludwika XIV; trwa od 1661 r. do około 1710 r.

Ówczesna sytuacja polityczno-historyczna

Sztuka jest wtedy podporządkowana podnoszeniu prestiżu królestwa, najlepiej widać to w architekturze Paryża i Wersalu. Sztuka dworu nadaje również ton prowincji.

Odmiany stylu

Pod zarządem Colberta osiągnięto jedność stylu poprzez nałożenie określonych wymagań na artystów. Formy są przesadnie rozbudowane, reprezentacyjne i bogate. Aż do detalu włącznie podporządkowane są jednej myśli, z mocno zaznaczonym rytmem. Stosowane są porządki antyczne, często w kolosalnej skali.
- Głównym dekoratorem wnętrz jest Charles Le Brun.
Po 1690 r., ze względu na zubożenie kraju wywołane prowadzeniem przez króla licznych wojen, styl staje się mniej przesadny, a bardziej przejrzysty i lżejszy.
- Miejsce Le Bruna zajmuje Jean Bérain.

Charakterystyka

Za panowania Ludwika XIV wpływ architektury na meble przemija, ustępując niezależnej oryginalnej czystości formy. Za sprawą A.C. Boulle’a rozwija się technika zdobienia płaszczyzn – marketeria. Na narożach mebli zdobionych marketerią pojawiają się okucia z brązu, złocone i cyzelowane.

Meble z drewna pełnego są bogato rzeźbione, także złocone płatkami złota.

Formy konstrukcyjne
- w meblach skrzyniowych
- w meblach szkieletowych
Zagadnienia technologiczne
- narzędzia
- materiały

Rodzaje mebli

Meble skrzyniowe:
- komoda;
- szafa;
- biblioteka.
Meble szkieletowe:
- stół – wsparty na nogach typu en gaine (o przekroju kwadratowym, zbieżne ku dołowi, z pogrążoną ornamentyką) lub en console (wygięte w kształcie litery S) związanych jedną łączyną we kształci X;
- konsola – stół przyścienny wsparty na dwóch nogach konsolowych;
- biurko płaskie – często na ośmiu nogach;
- fotel prosty i tzw. confessional;
- liczne taborety zwykłe i składane;
- łoża podobne do łóżek okresu Ludwika XIII;
- łóżko à la duchesse do odpoczynku – forma szezlongu z poręczą.